STAN FAKTYCZNY Prowadzi Pani działalność gospodarczą - salonik Prasowy firmy ..................... na podstawie umowy partnerskiej zawartej z tą firmą. Z podatku dochodowego rozlicza się Pani na podstawie księgi przychodów i rozchodów. Do miejsca prowadzenia działalności gospodarczej dojeżdża Pani autobusem miejskim. Zwraca się Pani z ZAPYTANIEM: czy w związku z wykonywaną pracą może Pani zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość odzieży ochronnej (fartuch, kamizelka), obuwia odpowiedniego do pracy stojącej, oraz czy do w/w kosztów można zaliczyć wartość biletu miesięcznego na MPK? Sformuowała Pani też WŁASNE STANOWISKO W SPRAWIE stwierdzając, iż: Pani zdaniem wydatki poniesione na zakup odzieży ochronnej, obuwia oraz biletów MPK, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

Naczelnik Pierwszego Urzedu Skarbowego w Białymstoku mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony przez wnioskodawcę i stan prawny obowiązujący w dacie zaistnienia tego zdarzenia, POSTANAWIA UDZIELIĆ NASTĘPUJĄCEJ INTERPRETACJI, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Podstawowe znaczenie w ustalaniu wydatków zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów ma art. 22 ust. 1 ustawy z dn. 26.07.191 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (u.p.d.o.f.) (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn.zm.), z którego wynika, że kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem tych, które zostały wymienione w art. 23 w/w ustawy. Ponadto należy zauważyć, iż ustawa nie zawiera wykazu wydatków, które przesądzają o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Dlatego przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Aby dany waydatek mógł zostać zaliczony do kosztów należy zatem ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu z danego źródła.

Zagadnienia zakupu odzieży ochronnej jako środka służącego do wykonywania działalności gospodarczej, z punku widzenia art. 22 ust.1 ustawy o podatku dochodowym należy oceniać na tym samych zasadach zarówno w przypadku zakupu odzieży ochronnej dla pracowników jak i dla osób prowadzących działalność gospodarczą. Punktem wyjścia dla wszystkich rozważań dotyczących zakupu odzieży ochronnej muszą być przepisy prawa pracy, z których wynika zasada wykonywania pracy przez pracownika we własnej odzieży. Jeżeli ze względu na wymagania sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy podatnik jest zobowiązany do wykonywania pracy w odzieży ochronnej, to wydatki poniesione na jej zakup i konserwację można uznać za wydatki niezbędne do uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej. Wydatki te będą kosztami uzyskania przychodów pod warunkiem, że odzież własna może ulec zniszczeniu lub znacznemu oraz ze względu na wymagania technologiczne, sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego podatnik prowadząc jednoosobową działalność gospodarczą pracuje na stojąco świadcząc usługi w zakresie sprzedaży detalicznej w niewyspecjalizowanych sklepach. Działalność ta nie wymaga zakupu odzieży ochronnej, ani ze względu na wymagania technologiczne, sanitarne czy bezpieczeństwa i higieny pracy. Zakup ten nie ma wpływu na powstanie lub zwiększenie przychodu bądź na funkcjonowanie źródła przychodu. Zatem nie można uznać zakupu odzieży ochronnej i obuwia roboczego za wydatki niezbędne do uzyskania przychodó w prowadzonej działalności gospodarczej.

Natomiast zakup biletów miesięcznych komunikacji miejskiej na dojazd do pracy ma bezpośredni wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu bądź na funkcjonowanie źródła przychodu, można zatem uznać za koszty uzyskania przychodu pod warunkiem prawidłowego udokumentowania ich zakupu.