Naczelnik Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu, na podstawie przepisów:

- art. 14 a § 1, § 3, § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (j.t. w Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60),

- art. 2 pkt 8 lit. a i b, art. 5 ust. 1 pkt 2, art. 19 ust. 6, art. 41 ust. 4 i 11 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535, ze zm.),

po rozpatrzeniu wniosku Spółki, dotyczącego udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, postanawia uznać za prawidłowy pogląd Podatnika wyrażony w złożonym wniosku.

U Z A S A D N I E N I E

Z przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskująca wyprodukowała bloki sanitarne, które zostały sprzedane firmie z Danii, lecz ich odbiorcą będzie stocznia w Brazylii. Bloki sanitarne odebrała od Podatnika firma z Danii, która własnym transportem dostarczyła je (na własny koszt i ryzyko) na statek w Gdyni. Na powyższą okoliczność Spółka otrzymała Międzynarodowy List Przewozowy (CMR), poświadczający, że bloki sanitarne odebrano i dostarczono na statek w Gdyni. Jednocześnie Podatnik stwierdził, iż Urząd Celny dopuścił do odprawy celnej i wyroby przekroczyły granice Polski i Wspólnoty.

W dalszej części wniosku Spółka podnosi, iż w oparciu o powyższe dokumenty przyjęła, że:

- nastąpił eksport wyrobów do Brazylii dokonany przez firmę duńską (wyroby zostały odebrane i dostarczone na własny koszt na statek w Gdyni),

- nie było wewnątrzwspólnotowej dostawy, gdyż towar nie przekroczył granicy Polski (Wnioskująca przekazała w Polsce wyroby firmie duńskiej),

- Spółka posiada dokumenty odprawy celnej jako Eksporter, w dokumentach wykazane jest, że kupującym jest firma duńska, a odbiorcą stocznia w Brazylii,

- płatnikiem za sprzedane wyroby jest firma duńska, a nie stocznia w Brazylii.

Wnioskująca, w oparciu o przepisy art. 41 ust. 11 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz.535, ze zm.), formułuje stanowisko, że transakcja ta powinna być rozliczona z uwzględnieniem stawki podatku w wysokości 0% , ponieważ:

- wywóz towaru nastąpi poza terytorium Unii Europejskiej, mimo, że nabywcą wyrobów od Spółki była firma duńska,

- płatnikiem tej transakcji będzie firma duńska,

- stawka podatku 0% przysługuje polskiemu podmiotowi również w przypadku, gdy dokumenty wywozowe są wystawione na zagranicznego kontrahenta,

- Wnioskująca posiada dokumenty wywozowe, które stanowią kserokopie załączników do niniejszego pisma.

Ustosunkowując się do powyżej przedstawionej kwestii, stwierdza się co następuje:

Zgodnie z przepisami art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów.

Stosownie zaś do przepisów art. 2 pkt 8 lit. a i b ww. ustawy podatkowej, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny wyjścia wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1 - 4, jeżeli wywóz dokonywany jest przez:

a) dostawcę lub w jego imieniu, lub

b) nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub w jego imieniu.

Z regulacji tej wynika, iż aby uznać daną czynność za eksport towarów muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

- ma miejsce czynność określona w przepisach art. 7 ust. 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy podatkowej,

- następnie, w konsekwencji tej czynności, dochodzi do wywozu towaru z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty przez dostawcę lub w jego imieniu (eksport bezpośredni), lub nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub w jego imieniu (eksport pośredni),

- wywóz musi być potwierdzony przez urząd celny wyjścia tego wywozu towaru.

Brak którejkolwiek z wymienionych przesłanek powoduje, iż nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów przywoływanej ustawy podatkowej.

Zgodnie zaś z przepisami art. 41 ust. 4 ww. ustawy podatkowej, w eksporcie towarów o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%. Natomiast stosownie do przepisów art. 41 ust. 11 ww. ustawy, przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, posiada kopie dokumentu, w którym urząd celny wyjścia potwierdził wywóz tych towarów. Z dokumentu o którym mowa w zdaniu pierwszym, musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepis ust. 9 stosuje się odpowiednio tj. otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty w terminie późniejszym niż określony w ust. 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty złożonej deklaracji podatkowej, w której wykazał dostawę towarów.

W myśl przepisów art. 19 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług w eksporcie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą potwierdzenia przez urząd celny wyjścia wywozu towaru poza terytorium Wspólnoty.

Zatem jeżeli towar, który został nabyty w Polsce od Wnioskującej przez podmiot zagraniczny (mający siedzibę poza terytorium kraju) jest wywożony poza Unię Europejską, to mamy do czynienia z eksportem pośrednim. Polski dostawca towaru, mimo, że nie odpowiada za wywóz tego samego towaru poza Wspólnotę, ma prawo do zastosowania zerowej stawki podatku VAT jako eksporter pośredni, o ile tylko otrzyma od zagranicznego kontrahenta kopię dokumentów potwierdzających wywóz przedmiotowych bloków sanitarnych poza wspólnotowy obszar celny. Warunkiem zastosowania przez Spółkę (eksportera pośredniego) stawki podatku 0% jest posiadanie kopii ww. dokumentu, przed złożeniem deklaracji za okres, w którym dokonał przedmiotowej dostawy towaru. Z dokumentu tego musi wynikać tożsamość towaru będącego zarówno przedmiotem dostawy w kraju jak i jego wywozu poza granice Wspólnoty.

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego przedstawionego w zapytaniu Wnioskującej, stwierdzić należy, iż przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług nie określają jak powinien wyglądać dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty. Stwierdza się jedynie, iż z dokumentu tego, w przypadku gdy wywozu dokonuje nabywca eksportowanego towaru, musi wynikać jednoznacznie tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i jego wywozu oraz, że wywóz musi być potwierdzony przez urząd celny wyjścia.

Zgodnie natomiast z przepisem art. 2 ustawy z dnia 19 marca 2004r. Prawo celne (Dz.U. Nr 68, poz. 622), wprowadzenie towaru na obszar celny Wspólnoty lub jego wyprowadzenie, z tego obszaru, powoduje z mocy prawa powstanie obowiązków i uprawnień przewidzianych w przepisach prawa celnego, jeżeli przepisy prawa, w tym umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej. Oznacza to, że dla prawidłowego określenia dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty konieczne jest odwołanie do przepisów prawa celnego. W przedmiotowej sprawie właściwym organem pozostaje więc organ celny, do którego w przypadku wątpliwości interpretacyjnych winien zwrócić się Podatnik.

Naczelnik tutejszego Urzędu uprzejmie informuje, że zgodnie z rozwiązaniem prawnym zawartym w przepisach art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz. 60), na organ podatkowy został nałożony ustawowy obowiązek udzielenia, na wniosek Podatnika, pisemnej interpretacji jedynie co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w jego indywidualnej sprawie. Organy podatkowe nie mają zatem umocowania prawnego do dokonywania interpretacji przepisów prawa innych niż przepisy prawa podatkowego.

Reasumując, prawidłowy jest pogląd Podatnika przedstawiony we wniosku i w myśl powołanych powyżej przepisów, w przypadku tym mamy do czynienia z eksportem pośrednim, w rozumieniu przepisów art. 2 pkt 8 lit. b, co daje Wnioskującej prawo do wykazania w deklaracji podatkowej VAT-7 za dany miesiąc sprzedaży eksportowej ze stawką 0% (pod warunkiem, iż Spółka, przed złożeniem deklaracji podatkowej za ww. okres, otrzymała dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty).

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.