INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 03.04.2012 r. (data wpływu 10.04.2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 12.07.2012 r. (data wpływu 16.07.2012 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 06.07.2012 r. (skutecznie doręczone w dniu 13.07.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego na podstawie dokumentu otrzymanego od leasingodawcy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10.04.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego na podstawie dokumentu otrzymanego od leasingodawcy.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12.07.2012 r. (data wpływu 16.07.2012 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu znak IPPP3/443-396/12-2/KB z dnia 06.07.2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 08.09.2010 r. została podpisana umowa leasingu dla spółek cywilnych. Przedmiotem leasingu jest samochód marki P model P typ P. Jest to samochód ciężarowy. W dniu 14.09.2010 r. zostało wydane zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym z wpisaną informacją „Pojazd odpowiada dodatkowym warunkom technicznym przewidzianym dla pojazdu spełniającego wymagania określone w art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy z dn. 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług – VAT - 1”.

W dniu 12.12.2011 roku spółka otrzymała od leasingodawcy dokument zatytułowany: Korekty faktur VAT. Jest to zestawienie w formie tabeli w poszczególnych kolumnach są zamieszczone następujące informacje:

1. kolumna - numer faktury korygującej
2. kolumna- numer faktury korygowanej
3. kolumna - data wystawienia faktury pierwotnej
4. kolumna - data sprzedaży faktury pierwotnej
5. kolumna - dane przed korektą
6. kolumna dane po korekcie
   
   

Przyczyną korekty jest zmiana statusu czynności ze zwolnionej na opodatkowany podstawową stawką VAT- dotyczy refakturowania składek ubezpieczeniowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku, gdy Spółka otrzymała dokument zestawienie korekt faktur VAT i nie ma możliwości uzyskania faktur korygujących to ma prawo odliczyć VAT z takiego zestawienia...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Istnieje możliwość wystawienia zbiorczej faktury korygującej do faktur miesięcznych wystawionych za wszystkie miesiące okresu objętego korektą.

Faktura zbiorcza powinna posiadać numer kolejny oraz datę jej wystawienia, numery faktur, których dotyczy korekta, ich łączne wartości netto, brutto, a także kwoty podatku należnego w podziale na poszczególne stawki, nazwę towaru lub usługi objętej korektą oraz kwoty pomniejszenia podatku należnego. Ponadto zbiorcza faktura korygująca powinna zawierać wyraz KOREKTA albo wyrazy FAKTURA KORYGUJĄCA. Dodatkowo, koniecznym elementem każdej zbiorczej faktury korygującej będzie załącznik z numerami i datami wystawienia korygowanych faktur pierwotnych. Dokument, który otrzymała spółka od leasingodawcy nie jest to w ocenie Spółki zbiorczą fakturą korygującą - nie ma na nim numeru zbiorczej faktury, ani nie zawiera w tytule wyrazu: FAKTURA KORYGUJĄCA. Dokument ten jest zestawieniem korekt faktur VAT i zawiera informację o wystawionych fakturach korygujących. Brak jest na nim łącznej wartości netto, brutto . W związku z w/w informacjami w ocenie Spółki nie ma możliwości odliczenia podatku VAT z takiego dokumentu gdyż nie spełnia on warunków uznania go za zbiorczą fakturę korygującą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Na mocy art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przepis § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 68, poz. 360), zwanego dalej rozporządzeniem określa, iż faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub 1. nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Jeżeli po wystawieniu faktury dokumentującej dostawę towarów zaistnieje podstawa do skorygowania transakcji sprzedawca jest obowiązany wystawić fakturę korygującą. Przypadki, w których dopuszczalne jest wystawienie faktury korygującej określają regulacje zawarte w § 13 i § 14 ww. rozporządzenia.

W myśl § 13 ust. 1 rozporządzenia w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Zgodnie z § 13 ust. 2 rozporządzenia, faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych podwyżką ceny;
3. kwotę podwyższenia ceny bez podatku;
4. kwotę podwyższenia podatku należnego.
   
   

Stosownie do § 13 ust. 3 rozporządzenia w przypadku gdy podatnik udziela rabatu w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonanych dla jednego odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane określone w § 5 ust. 1 pkt 1 i 2;
3. okres, do którego odnosi się udzielany rabat;
4. kwotę udzielonego rabatu oraz kwotę zmniejszenia podatku należnego.
   
   

Z treści § 13 ust. 8 rozporządzenia wynika, że faktury korygujące powinny zawierać wyraz „KOREKTA” albo wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA”.

Stosownie do § 14 ust. 1 rozporządzenia fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Zgodnie z § 14 ust. 2 rozporządzenia faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych podwyżką ceny;
3. kwotę podwyższenia ceny bez podatku;
4. kwotę podwyższenia podatku należnego.
   
   

W przypadku faktur korygujących zwiększających podatek naliczony należy stosować te same zasady, co przy fakturach pierwotnych, uregulowane w art. 86 ust. 10a ustawy. Terminem odliczenia będzie więc co do zasady, okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż została podpisana umowa leasingu dla spółek cywilnych. Przedmiotem leasingu jest samochód ciężarowy. W dniu 12.12.2011 roku spółka otrzymała od leasingodawcy dokument zatytułowany: Korekty faktur VAT. Jest to zestawienie w formie tabeli w poszczególnych kolumnach są zamieszczone następujące informacje:

1. kolumna - numer faktury korygującej
2. kolumna- numer faktury korygowanej
3. kolumna - data wystawienia faktury pierwotnej
4. kolumna - data sprzedaży faktury pierwotnej
5. kolumna - dane przed korektą
6. kolumna dane po korekcie
   
   

Przyczyną korekty jest zmiana statusu czynności ze zwolnionej na opodatkowaną podstawową stawką VAT - dotyczy refakturowania składek ubezpieczeniowych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy w przypadku, gdy Spółka otrzymała zestawienie faktur korygujących, zawierające informacje o tych fakturach, to ma prawo odliczyć VAT z takiego zestawienia.

Biorąc pod uwagę powyższe, nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, zgodnie z którym faktura zbiorcza, wystawiana w przypadku korekty faktur spowodowanej zmianą stawki, powinna spełniać ściśle określone warunki jakie wskazał we własnym stanowisku Wnioskodawca (tj. zawierać numer kolejny, datę jej wystawienia, wyraz: FAKTURA KORYGUJACA). Należy bowiem zauważyć, że § 13 ust. 3 ww. rozporządzenia, w którym zostały określone warunki jakie powinna spełniać zbiorcza faktura korygująca dotyczą jedynie faktur wystawianych w przypadku udzielenia rabatów. Natomiast przepisy prawa podatkowego nie stanowią wprost o zbiorczej fakturze korygującej w innych przypadkach.

Dlatego też, nie ma przeszkód dla wystawienia dokumentu obejmującego korektę kilku czy nawet kilkunastu wcześniej wystawionych faktur. Obrót dla każdej z tych faktur może być w wyniku korekty zwiększony, jednakże musi to wyraźnie wynikać z treści faktury korygującej, tj. jaka faktura jest korygowana i w jakim dokładnie zakresie. Każda faktura korygująca zawarta we wskazanym zestawieniu musi bowiem odpowiadać wymogom wynikającym z ww. rozporządzenia. Należy jednak podkreślić, że rozliczeń poszczególnych transakcji wymienionych na przedmiotowym zestawieniu należy dokonywać odrębnie wobec każdej faktury dla których kontrahent Wnioskodawcy wskazał kolejne numery oraz pozostałe niezbędne informacje.

Reasumując, zestawienie faktur korygujących, dla których zostały wskazane wszystkie dane zgodne z § 14 ust. 2 ww. rozporządzenia, stanowi podstawę do dokonania przez Wnioskodawcę odliczenia wynikającego z niego podatku naliczonego, przy założeniu, że udokumentowane nim usługi związane są ze sprzedażą opodatkowaną Wnioskodawcy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wskazać należy, iż składający wniosek o wydanie interpretacji obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska we wniosku ORD-IN w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Tut. Organ nie jest właściwy do oceny załączników przedstawionych przez Wnioskodawcę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.