Pismem z 9.02.2005 r. (data wpływu 16.02.2005 r.), Spółka zwróciła się z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów o podatku od towarów i usług w odniesieniu do następującego stanu faktycznego:

Polski podmiot gospodarczy złożyła Spółce zamówienie na nabycie towaru. Na poczet nabycia wpłaciła zaliczkę w wysokości większej niż 50% wartości towaru. Towar został wydany. Firma ta wyeksportowała ten towar za granicę – do Rosji. Następnie przysłał do Spółki potwierdzony przez Urząd Celny dokument SAD eksportowy wraz z fakturą eksportową, na której Spółka występowała jako właściciel towaru, zaś eksporterem była firma. Firma zwróciła się do Spółki z pismem, iż było to z jej strony pośrednictwo handlowe w eksporcie i zażądała zapłaty z tego tytułu. Spółka podała też, że pieniądze na zakup towaru otrzymała od kontrahenta rosyjskiego w dolarach.

Zaliczka do Spółki wpłynęła w walucie polskiej. Na dokumencie celnym SAD w polu 2 – Nadawca/eksporter wpisano firmę (firma która zakupiła towar w Spółce). Potwierdzeniem, że nabywca towaru w Spółce był wpis na dokumencie celnym SAD BIS poz. 3 – poprzez podanie numeru regon Spółki w załączonym dokumencie przy odprawie celnej /faktura/.

Spółka dostawę towaru podmiotowi polskiemu potraktowała jako dostawę w obrocie krajowym, w terminie 7 dni na wpłaconą zaliczkę wystawiła fakturę zaliczkową, a następnie już po wydaniu towaru fakturę właściwą z uwzględnieniem faktu wpłacania zaliczki. Firma zwróciła obie faktury żądając uznania, iż z jej strony była to usługa pośrednictwa handlowego w eksporcie.

W tak przedstawionym stanie faktycznym Spółka wnosi o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w następującym zakresie:

Czy w/w czynności dokonane przez Spółkę można uznać za eksport towarów...

Według stanowiska Spółki, w przytoczonym stanie faktycznym nie można uznać, że Spółka dokonała eksportu towarów. Była to transakcja w obrocie krajowym. Świadczy o tym chociażby wpłacona przez firmę zaliczka w walucie polskiej. Na dokumencie celnym SAD poza regonem firmy brak jest innych danych identyfikujących ją jako eksportera – nie zachodzą przesłanki z art. 2 pkt. 8 ustawy o podatku od towarów i usług.

Na podstawie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku Naczelnik Podlaskiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku stwierdza co następuje:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, Dz. U. z 2005 r. Nr 14, poz. 113) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów.

Przez eksport towarów, stosownie do art. 2 ust. 8 ustawy o VAT, rozumie się potwierdzony przez urząd celny wyjścia wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1 – 4, jeżeli wywóz dokonywany jest przez:
a) dostawcę lub w jego imieniu (eksport bezpośredni) , bądź
b) nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub w jego imieniu (eksport pośredni).

Sprzedaż może być traktowana jako sprzedaż eksportowa w sytuacji, gdy towary zostaną wywiezione poza terytorium Wspólnoty, a eksporter uzyska potwierdzenie tego wywozu przez urząd celny wyjścia, tj. urząd przez który towary opuściły terytorium Wspólnoty. Zaznaczyć przy tym należy, iż wywóz towarów musi być zrealizowany przez ściśle określone podmioty, np. dostawcę lub podmiot działający w jego imieniu. Zatem podmiot działający w imieniu eksportera (usługi pośrednictwa w eksporcie towarów) musi posiadać stosowne upoważnienie do tego działania.

W sytuacji opisanej we wniosku Spółka dokonała dostawy towarów na rzecz kontrahenta krajowego, który następnie wyeksportował te towary do Rosji, przy czym Spółka nie upoważniła tego podmiotu do dokonania eksportu towarów w jej imieniu. Eksporterem jest więc nabywca towarów od Spółki. Transakcja zawarta pomiędzy Spółką a kontrahentem krajowym jest dostawą towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania postanowienia.

Interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14b § 1 i 2 Ordynacji podatkowej).