Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie, działając na podstawie art. 14b § 2 ustawy z dnia 29.08.1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 1997 r. Nr 137, poz. 926 ze zm.) zmienia informację udzieloną na zapytanie Pana z dnia 12.09.2003 r. (uzupełnione dnia 03.10.2003 r.) przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Olkuszu pismem z dnia 24.10.2003 r. Nr PDFI/1/415/8/1149/03.

W przedstawionym stanie faktycznym zwrócił się Pan do Urzędu Skarbowego w Olkuszu z prośbą o wyrażenie zgody na zaksięgowanie w koszty niezapłaconych faktur sprzedaży. Transakcje sprzedaży miały miejsce w roku 2002, nabywca oświadczył, że nie jest w stanie uregulować należności. Pan skierował sprawę do Sądu, a w marcu 2003 r. powziął informację, że postanowieniem z dnia 10.03.2003 r. sygn. akt XVU 323/02 Sąd Rejonowy Wydział XV Gospodarczy Spraw Upadłościowych i Układowych ogłosił upadłość spółki z ograniczoną odpowiedzialnością XXX (tj. Pana kontrahenta).

Udzielona przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Olkuszu interpretacja stanowi, że jeżeli wierzytelność została uprzednio zaliczona do przychodów z działalności gospodarczej i jej nieściągalność została odpowiednio udokumentowana, to nie ma żadnych przeszkód do ujęcia jej w kolumnie 14 księgi w momencie uzyskania odpowiedniego dokumentu. Przy czym za podstawę prawną powołuje przepis art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). Przepis ten nie ma zastosowania w rozpatrywanym przypadku.

W opisanym wyżej stanie faktycznym podstawą do uznania niezaspokojonych wierzytelności w koszty uzyskania przychodów będzie przepis art. 23 ust. 1 pkt 21 ww. ustawy. Określa on, że nie uważa się za koszt uzyskania przychodów odpisów aktualizujących z tym, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy aktualizujące wartość należności, określone w ustawie o rachunkowości, od tej części należności, która była uprzednio zaliczona na podstawie art. 14 do przychodów należnych, a ich nieściągalność została uprawdopodobniona na podstawie ust. 3.
Z kolei ust. 3 stanowi, że nieściągalność wierzytelności, w przypadku określonym w ust. 1 pkt 21, uznaje się za uprawdopodobnioną, w szczególności gdy:
1) dłużnik został wykreślony z ewidencji działalności gospodarczej, postawiony w stan likwidacji lub została ogłoszona jego upadłość,
2) na wniosek dłużnika wszczęte zostało postępowanie ugodowe w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków lub postępowanie układowe w rozumieniu przepisów o postępowaniu układowym, albo
3) wierzytelność została zasądzona prawomocnym orzeczeniem sądu i skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego, albo
4) wierzytelność jest kwestionowana przez dłużnika na drodze powództwa cywilnego.

W Pana przypadku podstawę do zaliczenia w koszty wierzytelności od dłużnika, wobec którego ogłoszono upadłość będzie przepis art. 23 ust. 1 pkt 21 w związku z ust. 3 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zaznaczyć należy, że do kosztów uzyskania przychodu uznanych wskazanym wyżej sposobem zaliczyć można wyłącznie kwoty netto wynikające z nieotrzymanych należności, uprzednio zaliczonych do przychodów z działalności gospodarczej.