Interpretacja Urzędu Skarbowego Warszawa-Mokotów
1433/NG/GF/415/art.14a-16/05/BF
z 11 marca 2005 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego
Sygnatura
1433/NG/GF/415/art.14a-16/05/BF
Data
2005.03.11
Autor
Urząd Skarbowy Warszawa-Mokotów
Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Koszty uzyskania przychodów
Słowa kluczowe
koszt
wierzytelności nieściągalne
wierzytelność
Pytanie podatnika
Czy wierzytelności nabyte przez przedsiębiorcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w sytuacji kiedy ich ściągalność przez komornika sądowego jest niemożliwa z powodu niewypłacalności dłużnika może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów?
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że prowadzona przez Panią firma zawarła umowę przelewu wierzytelności z innym kontrahentem, na mocy której stała się właścicielką określonej kwotowo wierzytelności. Podjęte prawne działania, celem odzyskania tej wierzytelności, nie przyniosły rezultatów w postaci odzyskania zaległej kwoty. Komornik sądowy prowadzący postępowanie egzekucyjne wydał postanowienie o umorzeniu postępowania z powodu niewypłacalności dłużnika i braku majątku nadającego się do egzekucji. Firma poniosła koszty tych wszystkich działań, to jest wpisów sądowych i kosztów zastępstwa procesowego. Po stronie firmy powstała strata. Pani stanowisko w opisanej wyżej sprawie uznaje iż, z uwagi na brak możliwości odzyskania przelanej wierzytelności, powstała strata powinna być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów.
A zatem uiszczona przez dłużnika kwota wierzytelności stanowi przychód u nabywcy wierzytelności w dacie faktycznego otrzymania należności od dłużnika tej wierzytelności. W tym samym momencie, tzn. ściągnięcia nabytej wierzytelności, wydatek na nabycie wierzytelności stanowi koszt uzyskania przychodów, albowiem dopiero w tej dacie powstaje jego związek z uzyskanym przychodem zgodnie z art. 22 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy. Ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ustaliła szczególnej zasady określania dochodu z praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt. 7 ustawy, a zatem w tym zakresie należy stosować ogólną definicję określoną w art. 9 ust. 2 ustawy, tj. przychodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24 - 25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Biorąc pod uwagę powyższe, dochodem z praw majątkowych jest nadwyżka wartości wszelkiego rodzaju świadczeń pieniężnych otrzymanych w wyniku wyegzekwowania całości lub części nabytej wierzytelności oraz z tytułu związanych z tą wierzytelnością praw i innych roszczeń ubocznych nad określoną w umowie ceną nabycia wierzytelności, pomniejszona o koszty nabycia wierzytelności, jeżeli koszty te całkowicie obciążały nabywcę wierzytelności i nie zostały mu zwrócone w jakiejkolwiek formie przez cedenta. W myśl art. 22 ust. 4 - 6 powołanej wyżej ustawy, koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, a u podatników prowadzących księgi rachunkowe ( handlowe) koszty uzyskania przychodów objęte tymi księgami są potrącane w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącane także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że zarachowanie ich nie było możliwe; w tym wypadku są one potrącane w roku, w którym zostały poniesione. Zasada ta ma zastosowanie do podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, pod warunkiem, że stale w każdym roku podatkowym księgi te będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania odnoszących się tylko do tego roku podatkowego. Przychodem z praw majątkowych jest uiszczona przez dłużnika kwota wierzytelności. W konsekwencji przychód powstaje u nabywcy wierzytelności w dacie faktycznego otrzymania należności od dłużnika tej wierzytelności. Wydatek na nabycie wierzytelności stanowi więc koszt uzyskania przychodu w dacie otrzymania należności od dłużnika, gdyż wydatek ten dopiero w tej dacie pozostaje w związku z uzyskanym przychodem. A zatem w przypadku braku wyegzekwowania kupionej wierzytelności, brak jest także podstaw prawnych do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku poniesionego na zakup wierzytelności. Nie uznaje się również za koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wierzytelności odpisanych jako nieściągalne. A zatem, możliwość zaliczenia określonej wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów jest uzależniona od spełnienia obydwu wyżej wymienionych warunków. Aby to było możliwe wierzytelność musi być wcześniej zarachowana jako przychód, dlatego też Pani nie może zaliczyć nieściągalnej wierzytelności do kosztów uzyskani przychodów. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.