W odpowiedzi na pismo z dnia 21.12.2004 r., dotyczące udzielenia informacji w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z zapewnieniem pracownikom miejsc zakwaterowania oraz czy wydatki te będą stanowiły przychód podlegający opodatkowaniu u pracowników, Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Tarnowie działając na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze. zm.) informuje:

Ze złożonego pisma wynika, iż prowadzi Pan pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie robót budowlano-montażowych, wykonywaną na terenie całego kraju. Dla celów zakwaterowania pracowników wynajmuje Pan budynek mieszkalny, a potwierdzeniem poniesionego wydatku związanego z zakwaterowaniem pracowników jest rachunek wystawiony przez właściciela budynku.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 w/w ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego bezpośredni związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Warunkiem zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodu jest zatem istnienie związku przyczynowego między poniesionym wydatkiem, a uzyskanym przychodem, tj. poniesienie wydatku musi wpłynąć na powstanie lub zwiększenie przychodu.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Ponoszone przez Pana wydatki na zakwaterowanie pracowników stanowią koszt uzyskania przychodów, w takiej wysokości w jakiej zostały faktycznie poniesione, potwierdzone odpowiednimi dowodami księgowymi określonymi w § 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.) pod warunkiem, że mają związek z powstaniem przychodu firmy.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 19 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w stanie prawnym obowiązującym od 01.01.2004 r. - wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń ponoszonych przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracowników, z zastrzeżeniemust. 1 4, w:

a) hotelach pracowniczych

b) kwaterach prywatnych wynajmowanych na cele zbiorowego zakwaterowania- do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł.

Zgodnie z treścią ustępu 14 zwolnienie, o którym mowa powyżej, ma zastosowanie do pracowników których miejsce zamieszkania jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie korzysta z kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 22 ust. 2 pkt 3 i 4.

Biorąc powyższe pod uwagę, w przypadku spełnienia wszystkich warunków określonych przez ustawodawcę, wartość świadczenia otrzymywanego przez pracownika z tytułu zakwaterowania w prywatnej kwaterze wynajmowanej przez pracodawcę na cele zbiorowego zakwaterowania do kwoty nieprzekraczającej miesięcznie 500 zł jest zwolniona z opodatkowania.

W przypadku natomiast, gdy wartość przedmiotowego świadczenia przekroczy kwotę 500 zł miesięcznie, nadwyżkę ponad tę kwotę, pracodawca jako płatnik, obowiązany jest doliczyć do przychodów pracownika podlegających opodatkowaniu za dany miesiąc i odprowadzić należną zaliczkę na podatek dochodowy.

Obowiązek pobrania zaliczki wystąpi również w przypadku, gdy nie zostaną spełnione wymagania o których mowa w art. 21 ust. 14 wyżej powołanej ustawy i to bez względu na wysokość świadczenia.

Odpowiedzi udzielono uwzględniając stan faktyczny przedstawiony w piśmie według obowiązującego w tym zakresie stanu prawnego na dzień udzielenia odpowiedzi.