P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Płocku działając na podstawie art. 14a § 1-4 w związku z art. 216 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ) postanawia wydać pisemną interpretację, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego Panu X, zam. w ..., oceniając jego stanowisko odnośnie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wypłacone w 2004 r. odszkodowanie za skradziony ładunek w 2000 r., przedstawione we wniosku bez numeru z dnia 14 lutego 2005 r., o udzielenie interpretacji jako prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

1. Stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę: Pan X w 2000 r. otrzymał jako przewoźnik zlecenie na przewóz ładunku o nazwie "Polipropylen" z Niemiec do Polski. W trakcie odpoczynku przez kierowcę na terenie Polski na parkingu doszło do kradzieży ciągnika siodłowego wraz z naczepą i ładunkiem, który znajdował się na niej. O fakcie kradzieży zostały powiadomione organa ścigania. Sprawa toczy się nadal i jest prowadzona zarówno przez prokuraturę w celu ustalenia sprawców kradzieży jak również przez Towarzystwo Ubezpieczeń i Reasekuracji S.A. w celu wypłaty odszkodowania z tytułu odpowiedzialności cywilnej przewoźnika drogowego w ruchu międzynarodowym w ramach zawartej polisy. W dniu 27 stycznia 2004 r. zapadł wyrok Izby Cywilnej Sądu Krajowego w Kolonii o dokonanie zapłaty w kwocie 20.000,- Euro odszkodowania z tytułu utraty przesyłki w terminie do dnia 30 września 2004 r. W dniu 28 września 2004 r. Podatnik dokonał przekazu powyższej gotówki za pośrednictwem banku, w którym posiada konto dewizowe.

2. Przedmiot interpretacji: Pan X we wspomnianym piśmie z dnia 14 lutego 2005 r. zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Płocku o interpretację przepisów prawa odnośnie zaliczenia w koszty uzyskania przychodu dla jego Firmy i zaksięgować w koszty działalności przekazanej gotówki.

3. Stanowisko Wnioskodawcy: Pan X przedstawił pogląd, iż stosownie do postanowień ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów podlegają wszelkie koszty spełniające następujące warunki: - wydatek został faktycznie poniesiony lub zaistniała podstawa do jego zarachowania, o której mowa w art. 22 ust. 5 ww. ustawy, - dany wydatek nie jest wyłączony z kosztów uzyskania przychodów w art. 23 ust. 1 ustawy, - poniesienie wydatku ma na celu uzyskanie przychodów lub powiększenie źródła przychodów. Zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie ukształtowany został pogląd, w myśl którego zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów podlegają wszelkie wydatki, jeżeli wykazany zostanie ich bezpośredni lub pośredni związek z wielkością osiąganych przychodów. W związku z tym, aby zaliczyć odszkodowanie do kosztów uzyskania przychodów, konieczne jest wykazanie, że poniesiony wydatek wpływa w sposób bezpośredni lub pośredni na osiąganie przychodu. Jeżeli obowiązek zapłacenia odszkodowania będzie następstwem naruszenia prawa lub zasad współżycia społecznego, to w takich okolicznościach wypłaconego odszkodowania z reguły nie można zaliczyć w ciężar kosztów podatkowych. Działania podmiotu gospodarczego mogą czasami doprowadzić do naruszenia dóbr innych osób i z tego tytułu może być on zmuszony do zapłaty kar umownych i odszkodowań. Do kosztów poniesionych w celu uzyskania przychodów można zaliczyć wydatki z tytułu odszkodowań i kar umownych (odszkodowań umownych) wypłacanych innym podmiotom, w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością. Jednakże niektóre tego rodzaju wydatki ustawodawca wyłączył z kosztów uzyskania przychodów w art. 23 ust. 1 pkt 13, 16, 19 ustawy. W ocenie podatnika żadna z tych okoliczności nie występuje w przytoczonym stanie faktycznym. W działalności gospodarczej, w zakresie wykonywania usług polegających na przewozie powierzonego mienia, a także przy innego rodzaju usługach może wystąpić sytuacja, że powierzone mienie ulegnie uszkodzeniu lub właśnie kradzieży. Zgodnie z ogólnymi zasadami zawartymi w kodeksie cywilnym, wyrządzający szkodę jest zobowiązany do jej naprawienia. Podatnik stoi zatem na stanowisku, że do kosztów uzyskania przychodów zaliczyć należy wydatki poniesione z tytułu odpowiedzialności podatnika za szkody wyrządzone osobom trzecim w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, a w konsekwencji zapłata 20.000,- Euro stanowi koszt uzyskania przychodu.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy: Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące normy prawa podatkowego:art. 22 ust. 1, art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz.176 ze zm.), art. 774 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz.93 ze zm.). Zastosowanie powołanych norm skutkuje dokonaniem powyższej oceny prawnej stanowiska podatnika, uzasadnionej w sposób następujący. Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Zatem aby dany wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu musi zachodzić określony związek przyczynowo - skutkowy, tj. poniesienie wydatku musi mieć wpływ na możliwość powstania lub zwiększenia przychodu. Jednocześnie wydatek ten nie może być wyłączony z kosztów podatkowych w oparciu o art. 23 ww. ustawy.Unormowania zawarte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych wymieniają w art. 23 ust.1 szereg wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów. Wśród nich są też (art. 23 ust. 1 pkt 19) kary umowne i odszkodowania z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad lub zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.Z przedstawionego przez stronę stanu faktycznego wynika, że w trakcie wykonywania przez Firmę Podatnika - przewoźnika usług transportowych w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej dokonano kradzieży ciągnika siodłowego wraz z naczepą i ładunkiem stanowiącym własność zleceniodawcy. Wykonując postanowienia zawarte w wyroku Izby Cywilnej Sądu Krajowego w Kolonii z dnia 27 stycznia 2004 r. nakazującym Podatnikowi dokonanie zapłaty do dnia 30 września 2004 r. w kwocie 20.000 Euro odszkodowania z tytułu utraty przesyłki, w dniu 28 września 2004 r. Podatnik dokonał przekazu gotówki za pośrednictwem banku, w którym posiada konto dewizowe. Stosownie do norm art. 774 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny przez umowę przewozu przewoźnik zobowiązuje się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do przewiezienia za wynagrodzeniem osób lub rzeczy. Cechą konstytutywną umowy przewozu jest zatem przewiezienie osób lub rzeczy do miejsca przeznaczenia. Usługi przewoźnika nie obejmują więc samego tylko działania, ale jego rezultat. W rozpatrywanym przypadku nie doszło do wykonania umowy, gdyż zaistniała trwała przeszkoda w dokonaniu przewozu (ciągnik i towar stanowiący własność zlecającego przewóz zostały skradzione), która uniemożliwiła dostarczenie przesyłki do miejsca przeznaczenia. Mając na uwadze fakt, iż zlecona Podatnikowi usługa przewozowa nie została wykonana nie ma tutaj zastosowania przepis art. 23 ust. 1 pkt 19 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż dotyczy on jedynie kar umownych i odszkodowań z tytułu wad wykonanych usług lub zwłoki w usunięciu wad wykonanych usług.W związku z powyższym, poniesieny przez Pana X jako przewoźnika wydatek w postaci wypłaty odszkodowania z tytułu utraty przesyłki stanowi koszt uzyskania przychodu w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.Jednocześnie informuje się ponadto, iż zgodnie z uregulowaniami zawartymi w art. 14 (przychody z działalności gospodarczej) cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w momencie otrzymania przez Pana odszkodowania od Towarzystwa Ubezpieczeń i Reasekuracji S.A. z tytułu odpowiedzialności cywilnej przewoźnika drogowego w ruchu międzynarodowym w ramach zawartej polisy, odszkodowanie to będzie stanowiło przychód w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.Dlatego też stanowisko Pana X wyrażone we wniosku o interpretację prawa podatkowego jest prawidłowe.Stąd postanowiono, jak w sentencji. Interpretacji niniejsza dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia opisanych przez niego zdarzeń. Interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).