Stan faktyczny opisany przez wnioskodawcę: Podatnik w 2004 roku prowadził działalność gospodarczą opodatkowaną wg zasad określonych w art. 30c ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( tekst jedn: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) tj. tzw. podatkiem liniowym.

W dniu 16.12.2004 r. zbył nabyty w dniu 19.12.2003 r. składnik majątku tj. samochód marki CITROEN C-5, wykorzystywany w działalności gospodarczej w okresie od dnia 19.12.2003 r. do dnia 07.12.2004 r. Powyższy składnik majątku ze względu na przewidywany przez podatnika okres używania krótszy niż 1 rok nie został wpisany do ewidencji środków trwałych, został natomiast z dniem nabycia, zaliczony do kosztów uzyskania przychodu.

Podatnik oświadczył, iż w sprawie, o której oczekuje informacji, nie toczy się wobec niego postępowanie podatkowe, kontrolne ani postępowanie przed sądem administracyjnym.

Stanowisko podatnika: Zdaniem podatnika sprzedaż składnika majątku, wykorzystywanego na potrzeby działalności gospodarczej, nie będącego środkiem trwałym, a którego wartość początkowa była wyższa od 3.500,00 zł, powinna być opodatkowana na zasadach określonych w art. 27 ust. 1(...). Stanowisko powyższe poparł faktem, iż przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o pdof, stanowi wyraźnie, które zdarzenia związane ze sprzedażą majątku są przychodem z działalności gospodarczej. Nieuwzględnienie w powyższym przepisie odpłatnego zbycia składnika majątku, którego wartość początkowa przekracza 3.500,00 zł, oznacza, że uzyskany z tego tytułu przychód nie jest przychodem z działalności gospodarczej, jest natomiast innym przychodem określonym w art.10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z tego też względu przychód ten podlega opodatkowaniu na zasadzie określonej w art. 27 ww. ustawy o pdof.

Ocena prawna stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa:

Z treści art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( tekst jedn: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), wynika że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Natomiast przepis art. 22 ust. 1 tej ustawy stanowi, że kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem nie należy zapominać o podstawowej zasadzie obowiązującej w przepisach ustawy o podatku dochodowym a konkretnie o przypisaniu danego kosztu do przychodu jaki podatnik ma osiągnąć.

Nie powinna ona jednak być stosowana automatycznie lecz odnosić się do każdego indywidualnego przypadku aby eliminować z obrotu te sytuacje, które prowadzą do tego, że z dokonania określonych czynności nie można było oczekiwać innych istotnych korzyści niż wynikające z obniżenia wysokości zobowiązania podatkowego, zwiększenia straty, podwyższenia nadpłaty lub zwrotu podatku.

Biorąc powyższe pod uwagę zauważyć należy, iż zakup składnika majątku zakwalifikowany został w koszty uzyskania przychodów, co oznacza, iż wydatek ten potraktowany został jako związany z działalnością gospodarczą i poniesiony w celu osiągnięcia przychodów.

Podatnik ma prawo nie zaliczyć do środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych składników majątku, o których mowa w art. 22a ust. 1 i art. 22b ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli przewidywany okres ich używania nie jest dłuższy niż rok. Składniki te nie są wówczas wprowadzane do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o której mowa w 22n ww. ustawy. Wydatki zaś poniesione na ich nabycie, o ile spełniają warunek zawarty w art. 22 ust. 1 ustawy tj. zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów, podlegają zaliczeniu bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Faktem jest, iż przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wymienia wprost przychodu uzyskanego z tytułu zbycia składnika majątku nie będącego środkiem trwałym o wartości przekraczającej 3.500,00 zł i okresie używania krótszym niż 1 rok, jako przychodu z działalności gospodarczej.

Biorąc jednak pod uwagę racjonalność ustawodawcy i celowość przepisów art. 14 ust. 1 ustawy, należy stwierdzić, iż w art. 14 ust. 2 zostały dodatkowo wymienione ( „przychodem z działalności gospodarczej są również” ) niektóre rodzaje przychodów zaliczanych do przychodów z działalności gospodarczej.

Skoro zatem podatnik korzystał ze składnika majątkowego przy prowadzeniu działalności gospodarczej, to niewątpliwie składnik ten pozostawał w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą, a to jest okoliczność wystarczająca, aby zbycie tego składnika mieściło się w zakresie obowiązywania art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowiąc przychód należny z działalności gospodarczej. Reasumując, tutejszy organ podatkowy nie zgadza się z tezą zawartą w zapytaniu, że przychody uzyskane ze zbycia składnika majątku nie zaliczonego do środków trwałych należy zaliczyć do innych źródeł przychodów opisanych w art. 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( tekst jedn. z 2000 r., Nr 14, poz.176 z późn. zm.) i opodatkować zgodnie z art. 27 ust.1 tej ustawy.

Zbycie składnika majątku opisanego we wniosku jest przychodem związanym z prowadzoną działalnością gospodarczą i podlega, stosownie do art. 30c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym w wysokości 19 % podstawy obliczenia podatku.