INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2012 r. (data wpływu 8 marca 2012 r.) uzupełnionym w dniu 27 kwietnia 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zapłacenia za pracowników składek na ubezpieczenie społeczne – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 27 kwietnia 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zapłacenia za pracowników składek na ubezpieczenie społeczne.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

W styczniu 2012 r. u Wnioskodawcy będącego spółką, w wyniku kontroli prawidłowości naliczania składek na ubezpieczenia społeczne, zostały stwierdzone nieprawidłowości dotyczące wypłat świadczeń z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych w latach 2008-2010. Nieprawidłowości dotyczyły wypłat w latach 2008-2010 świadczeń „wczasów pod gruszą” bez uwzględnienia kryteriów socjalnych. Wnioskodawca jako pracodawca nie zachował bowiem warunków zwolnienia tych świadczeń ze składek ZUS. Kontroler ZUS nakazał naliczyć i zapłacić składki od świadczeń wypłaconych pracownikom w jednakowej wysokości, czyli niezgodnie z przepisami ustawy o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych, mimo, że źródłem środków był fundusz.

Wnioskodawca sporządził korekty dokumentów rozliczeniowych ZUS za poszczególne miesiące z lat 2008-2010, w których pracownicy uzyskali przychód w postaci świadczenia stanowiący podstawę wymiaru składek.

Skutkiem poprawienia dokumentów była niedopłata na kontach wszystkich składek, które Wnioskodawca zapłacił w całości w styczniu 2012 r. Wnioskodawca zapłacił zaległe składki zarówno w części finansowanej przez siebie, jak i pracowników. Pracownicy powinni zwrócić zapłacone do ZUS zaległe składki na rzecz pracodawcy, w części obciążającej stronę ubezpieczoną. Zarząd Spółki podjął jednak uchwałę, w której odstępuje od odzyskania od pracowników składek na nich wyłożonych. Podatek dochodowy od świadczeń „wczasy pod gruszą” został potrącony w miesiącu wypłaty tych świadczeń i został przekazany do właściwego urzędu skarbowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy pracownicy, którzy nie zwrócili składek, uzyskali w miesiącu styczniu 2012 r. przychód ze stosunku pracy który należy opodatkować i oskładkować...

Zdaniem Wnioskodawcy, opłacenie składek ZUS w części obciążającej pracowników oraz odstąpienie od odzyskania składek w części zapłaconej za pracowników przyczyniło się do uzyskania przez pracowników przychodu ze stosunku pracy, podlegającego opodatkowaniu i oskładkowaniu

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on w związku z wykonywaną pracą realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się więc zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Na podstawie art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie natomiast z art. 38 ust. 1 ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, w styczniu 2012 r. u Wnioskodawcy będącego spółką, w wyniku kontroli prawidłowości naliczania składek na ubezpieczenia społeczne, zostały stwierdzone nieprawidłowości dotyczące wypłat świadczeń z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych w latach 2008-2010. Nieprawidłowości dotyczyły wypłat w latach 2008-2010 świadczeń „wczasów pod gruszą” bez uwzględnienia kryteriów socjalnych. Wnioskodawca jako pracodawca nie zachował bowiem warunków zwolnienia tych świadczeń ze składek ZUS. Kontroler ZUS nakazał naliczyć i zapłacić składki od świadczeń wypłaconych pracownikom w jednakowej wysokości, czyli niezgodnie z przepisami ustawy o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych, mimo, że źródłem środków był fundusz.

Wnioskodawca sporządził korekty dokumentów rozliczeniowych ZUS za poszczególne miesiące z lat 2008-2010, w których pracownicy uzyskali przychód w postaci świadczenia stanowiący podstawę wymiaru składek.

Skutkiem poprawienia dokumentów była niedopłata na kontach wszystkich składek, które Wnioskodawca zapłacił w całości w styczniu 2012 r. Wnioskodawca zapłacił zaległe składki zarówno w części finansowanej przez siebie, jak i pracowników. Pracownicy powinni zwrócić zapłacone do ZUS zaległe składki na rzecz pracodawcy, w części obciążającej stronę ubezpieczoną. Zarząd Spółki podjął jednak uchwałę, w której odstępuje od odzyskania od pracowników składek na nich wyłożonych. Podatek dochodowy od świadczeń „wczasy pod gruszą” został potrącony w miesiącu wypłaty tych świadczeń i został przekazany do właściwego urzędu skarbowego.

Z art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika, iż przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, dlatego zapłacone przez płatnika z własnych środków składki na ubezpieczenie społeczne, w tej części, która powinna być finansowana przez ubezpieczonego, stanowią dla ubezpieczonego przychód podlegający opodatkowaniu.

Skoro zatem Wnioskodawca zapłacił zaległe składki zarówno w części w której powinny być one pokryte ze środków pracownika, jak i w części należnej od pracodawcy - to w sytuacji gdy Wnioskodawca odstąpił od dochodzenia zapłaconych składek - uznać należy iż pracownicy uzyskali przychód odpowiadający wartości części składek która powinna być zapłacona z ich środków (pracowników).

Przychód ten jest przychodem ze stosunku pracy, i podlega opodatkowaniu w miesiącach w których zaległe składki zostały wpłacone do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, a na Wnioskodawcy jako płatniku ciąży obowiązek obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.