INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2012 r. (data wpływu do tut. Biura - 28 lutego 2012 r.), uzupełnionym w dniu 17 maja 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania ryczałtu wypłacanego z tytułu używania przez pracowników socjalnych do celów służbowych pojazdów prywatnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lutego 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania ryczałtu wypłacanego z tytułu używania przez pracowników socjalnych do celów służbowych pojazdów prywatnych.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych pismem z dnia 25 kwietnia 2012 r. znak: IBPB II/1/415-191/12/ASz wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 17 maja 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej nie dysponuje środkiem transportu. Zatrudnia pracowników socjalnych, którzy wykonując swoje obowiązki służbowe, np. sporządzanie wywiadów środowiskowych, jeżdżą po terenie gminy własnymi samochodami osobowymi. Z pracownikami zawarte są umowy na ryczałt samochodowy do wysokości 60 zł miesięcznie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy ryczałt z tytułu używania samochodu osobowego do celów służbowych wypłacany pracownikowi socjalnemu jest wolny od podatku dochodowego...

Zdaniem Wnioskodawcy powinien mieć zastosowanie przepis art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wolnym od podatku dochodowego jest zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania własnego samochodu dla celów pracodawcy, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy, albo możliwość przyznania prawa zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw. W przypadku pracowników socjalnych inną ustawą jest ustawa o pomocy społecznej. Zgodnie z art. 121 ust. 3c tej ustawy pracownikowi socjalnemu, do którego obowiązków należy świadczenie pracy socjalnej w środowisku, przysługuje zwrot kosztów przejazdów z miejsca pracy do miejsc wykonywania przez niego czynności zawodowych w przypadku braku możliwości zapewnienia dojazdu środkami pozostającymi w dyspozycji zatrudniającego go pracodawcy. W związku z powyżej przytoczonymi przepisami zwrot kosztów w formie ryczałtu samochodowego jest zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23b ww. ustawy wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach lokalnych, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw – do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo do wysokości nie przekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem wypłat ryczałtu pieniężnego, jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika.

Z powyższego wynika, iż zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy jest wolny od podatku dochodowego, jeżeli samochód jest wykorzystywany w jazdach lokalnych, a obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów odrębnych ustaw.

Stosownie do treści art. 121 ust. 3c ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t. jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 ze zm.) pracownikowi socjalnemu, do którego obowiązków należy świadczenie pracy socjalnej w środowisku, przysługuje zwrot kosztów przejazdów z miejsca pracy do miejsc wykonywania przez niego czynności zawodowych, w przypadku braku możliwości zapewnienia dojazdu środkami pozostającymi w dyspozycji zatrudniającego go pracodawcy.

Zacytowany powyżej przepis ustawy o pomocy społecznej odnosi się do zwrotu kosztów przejazdów związanych z wykonywaniem obowiązków zawodowych. Przewiduje on możliwość przyznania takiego zwrotu, w sytuacji, gdy pracodawca nie ma możliwości zapewnienia dojazdu środkami transportu będącymi w jego dyspozycji. Należy, zatem stwierdzić, iż jest to przepis ustawowy, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze należy uznać, iż zwrot kosztów, o których mowa w art. 121 ust. 3c ustawy o pomocy społecznej korzysta ze zwolnienia w zakresie wskazanym w art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do wysokości miesięcznego ryczałtu określonego w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, w szczególności zaś w przepisach rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów nie będących własnością pracodawcy (Dz. U. Nr 27 poz. 271 ze zm.).

W myśl § 1 ust. 1 tego rozporządzenia zwrot kosztów używania przez pracownika w celach służbowych do jazd lokalnych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy – następuje na podstawie umowy cywilnoprawnej, zawartej między pracodawcą a pracownikiem, o używanie pojazdu do celów służbowych, na warunkach określonych w rozporządzeniu.

Na podstawie § 2 ww. rozporządzenia koszty używania pojazdów do celów służbowych pokrywa pracodawca według stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, które nie mogą być wyższe niż:

1. dla samochodu osobowego:
   a) o pojemności skokowej silnika do 900 cm3 - 0,5214 zł,
   b) o pojemności skokowej silnika powyżej 900 cm3 - 0,8358 zł,
2. dla motocykla - 0,2302 zł,
3. dla motoroweru - 0,1382 zł.
   
   

W myśl § 3 ust. 1 cyt. rozporządzenia miesięczny limit kilometrów na jazdy lokalne, z uwzględnieniem ust. 2-4, ustala pracodawca.

Zgodnie z treścią ust. 2 tegoż przepisu limit, o którym mowa w ust. 1, ustalony w zależności od liczby mieszkańców w danej gminie lub mieście, w których pracownik jest zatrudniony, nie może przekroczyć, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4:

1. 300 km - do 100 tys. mieszkańców,
2. 500 km - ponad 100 tys. do 500 tys. mieszkańców,
3. 700 km - ponad 500 tys. mieszkańców.
   
   

Natomiast § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia stanowi, iż zwrot kosztów używania pojazdów do celów służbowych następuje w formie miesięcznego ryczałtu obliczonego jako iloczyn stawki za 1 kilometr przebiegu, o której mowa w § 2, i miesięcznego limitu przebiegu kilometrów na jazdy lokalne, o którym mowa w § 3, po złożeniu przez pracownika pisemnego oświadczenia o używaniu przez niego pojazdu do celów służbowych w danym miesiącu. Oświadczenie to powinno zawierać dane dotyczące pojazdu (pojemność silnika, marka, numer rejestracyjny) oraz określać ilość dni nieobecności pracownika w miejscu pracy w danym miesiącu z powodu choroby, urlopu, podróży służbowej lub innej nieobecności, a także ilość dni, w których pracownik nie dysponował pojazdem do celów służbowych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej nie dysponuje środkiem transportu. Zatrudnia pracowników socjalnych, którzy wykonując swoje obowiązki służbowe np. sporządzanie wywiadów środowiskowych, jeżdżą po terenie gminy własnymi samochodami osobowymi. Z pracownikami zawarte są umowy na ryczałt samochodowy do wysokości 60 zł miesięcznie.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, iż jeżeli wypłacone pracownikom socjalnym kwoty ryczałtów, tytułem zwrotu kosztów używania pojazdów stanowiących ich własność do celów związanych z wykonywaniem obowiązków służbowych w jazdach lokalnych, przyznane na podstawie art. 121 ust. 3c wyżej cyt. ustawy o pomocy społecznej, zostały określone jako iloczyn stawki za 1 kilometr przebiegu, o której mowa w § 2 cyt. powyżej rozporządzenia i miesięcznego limitu przebiegu kilometrów na jazdy lokalne, o którym mowa w § 3 ww. rozporządzenia, to wówczas korzystają ze zwolnienia przedmiotowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.