1. Opis stanu faktycznego

Z treści złożonego dnia 02.03.2005 roku wniosku, uzupełnionego pismem z dnia 11.03.2005 roku, oraz dołączonego do pisma orzeczenia o stopniu niepełnosprawności wynika, że dnia 12.10.2000 roku Powiatowy Zespół do Spraw orzekania o Stopniu Niepełnosprawności w Z., po rozpoznaniu Pana sprawy wydał orzeczenie , w którym zaliczył Pana do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności.

Orzeczony stopień niepełnosprawności ma charakter trwały i orzeczenie wydano na stałe. Ustalony stopień niepełnosprawności, zgodnie z tym orzeczeniem, datuje się od 30.08.2000 roku, z tym, że niepełnosprawność ( inwalidztwo) istnieje od lipca 1999 roku.

Ponadto z orzeczenia tego wynika, że stan Pana zdrowia wymaga rehabilitacji ruchowej, oraz zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne i środki ortopedyczne: kule łokciowe i wózek inwalidzki. W orzeczeniu tym wskazano również, że ze względu na Pana stan zdrowia potrzebuje Pan wsparcia w samodzielnej egzystencji z systemu wsparcia środowiskowego.

Z kolei z samej treści Pana wniosku wynika, że w 2004 roku, jako osoba niepełnosprawna, poniósł Pan wydatki związane z odpłatnym, koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne, związane z dojazdami do szpitala w P. oraz z dojazdami na badania lekarskie do P.
Przewóz ten odbywał się wynajętym przez Pana pojazdem samochodowym, ale nie posiada Pan dowodu na poniesienie tego wydatku, pomimo, że na ten cel wydał Pan w 2004 roku łącznie 800,- złotych (wyjazd do P. 3x200,- zł plus wyjazd do P. 4x 50,00 zł).

Ponadto w 2004 roku poniósł Pan również wydatki w łącznej kwocie 270 złotych na opłacenie przewodnika, w związku z niepełnosprawnością narządu ruchu i koniecznością wyjazdu do P. i P. – do szpitala i na badania lekarskie (wyjazd do P. 3x50,- zł plus wyjazd do P. 4x 30,00 zł ).
Na poniesienie tego wydatku nie posiada Pan również żadnego dowodu.
Zdaniem Pana, jako osoba posiadająca orzeczenie o niepełnosprawności, ma Pan prawo do skorzystania z ulgi z tyt. poniesionych wydatków na cele rehabilitacyjne.

2. Ocena prawna stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych ( j.t. Dz.U. z 2000 roku, nr 14, poz. 176 z późn.zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2004 roku, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 28-30 oraz art. 30a-30c, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 5c, 6, 8, ust. 10-12 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

W myśl art. 26 ust.7a tej ustawy za wydatki, o których mowa w zdaniu poprzednim uważa się wydatki poniesione na:

1. adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
2. przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
3. zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego,
4. zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
5. odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym,
6. odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne,
7. opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nie przekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł,
8. utrzymanie przez osoby niewidome, o których mowa w pkt 7, psa przewodnika - w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty określonej w pkt 7, czyli do kwoty 2.280,- zł.
9. opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa,
10. opłacenie tłumacza języka migowego,
11. kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia,
12. leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo),
13. odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:
    a) osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego,
    b) osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 - również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a),
14. używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł,
15. odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:
    a)na turnusie rehabilitacyjnym,
    b)w zakładach, o których mowa w pkt 6,
    c)na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11.

Stosownie do treści art. 26 ust.7b tej ustawy wydatki, o których mowa wyżej podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Z kolei art. 26 ust. 7c tej ustawy stanowi, iż wysokość wydatków na cele określone w ust. 7austala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14.( zaznaczonych wyżej wytłuszczonym pismem).

Warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w art. 26 ust. 7a, jest posiadanie, zgodnie z ust. 7d tego artykułu, przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7f tej ustawy, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   a) całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo,
   znaczny stopień niepełnosprawności,
2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   a) całkowitą niezdolność do pracy albo
   b) umiarkowany stopień niepełnosprawności.

W myśl art. 26 ust.13a tej ustawy wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Na tle powołanych wyżej przepisów jest Pan osobą zaliczoną do II grupy inwalidztwa, w stosunku do której orzeczono umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Odliczenie poniesionych wydatków na opłacenie przewodnika przysługuje jedynie osobom, które;

• zostały zaliczone do I grupy inwalidztwa w związku z niepełnosprawnością narządu ruchu, orazponiosły w 2004 roku wydatki na ten cel, oraz wydatki te nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie, oraz
• wydatki te nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Do nabycia prawa do skorzystania z ulgi polegającej na odliczeniu od dochodu poniesionych przez Pana w 2004 roku wydatków na opłacenie przez Pana przewodnika, w związku z wyjazdami do szpitala i na badania lekarskie, ponieważ jest Pan osobą niepełnosprawną z niepełnosprawnością narządów ruchu konieczne jest wyczerpujące spełnienie wszystkich powołanych w zdaniu poprzednim warunków przewidzianych przez prawo .

Ponieważ nie został Pan zaliczony do I grupy inwalidztwa, a do II grupy inwalidztwa, zatem nie spełnia Pan jednego z ww. warunków i nie może Pan skorzystać z odliczenia od dochodu poniesionych w 2004 roku wydatków na opłacenie przewodnika dla Pana jako osoby z niepełnosprawnością narządu ruchu, w kwocie nie przekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł, a w Pana przypadku w kwocie 270,- złotych.

Jeżeli chodzi o kolejny wydatek poniesiony przez Pana w 2004 roku, związany z odpłatnym, koniecznym przewozem Pana jako osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do II grupy inwalidztwa, na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne do P. i P., to mógłby Pan skorzystać z odliczenia od dochodu poniesionych wydatków na ten cel w kwocie 800,- złotych, gdyby posiadał Pan dokumenty stwierdzające poniesienie tego wydatku, bowiem wydatek ten został wymieniony w art. 26 ust.7a pkt 13, a zgodnie z art. 26 ust. 7c tej ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 7a ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, (z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14, w stosunku do których ustawodawca wymaga jedynie uprawdopodobnienia, że taki wydatek został poniesiony).

Gdyby używał Pan – jako osoba niepełnosprawna zaliczona do II grupy inwalidztwa, samochód osobowy, stanowiący Pana własność (współwłasność), dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne wówczas mógłby Pan odliczyć od dochodu osiągniętego w 2004 roku kwotę poniesionych wydatków na ten cel do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł i nie musiałby Pan posiadać dowodów poniesienia tych wydatków, a jedynie byłby Pan zobligowany do uprawdopodobnienia faktu poniesienia tych wydatków, np. skierowaniem na zabiegi, kartą pobytu szpitalnego itd.

Ponieważ z pisma Pana wynika, że nie posiada Pan dowodów poniesienia wydatków na ten cel, więc nie może Pan również skorzystać z tego odliczenia ,bo nie spełnia Pan podstawowego warunku, jakim fakt posiadania dowodu poniesienia wydatku na ten cel.

Zgodnie z art. 26 ust.7e tej ustawy przepisy ust. 7a-7d i ust. 7g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe - jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 9.120 zł.

Ponieważ w ww. wniosku nie napisał Pan z czyich usług transportowych Pan korzystał dla potrzeb związanych z przewozem Pana – osoby niepełnosprawnej zaliczonej do II grupy inwalidztwa na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne, wobec tego tut. Organ dla pełnego wyjaśnienia sprawy informuje, że gdyby był Pan na utrzymaniu jednej z ww. osób należących do kręgu najbliższej rodziny, np. syna, który byłby właścicielem ( współwłaścicielem) samochodu osobowego i syn ten używałby samochodu dla potrzeb związanych z przewozem Pana – osoby niepełnosprawnej zaliczonej do II grupy inwalidztwa na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne i dochody Pana w roku podatkowym 2004 nie przekroczyłyby 9.120 złotych, wówczas syn mógłby odliczyć od swojego dochodu faktycznie poniesione wydatki na ten cel do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym 2004 - 2.280,- zł.

Z tym, że dla odliczenia wydatków na używanie samochodu osobowego dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne syn musiałby udowodnić, iż utrzymuje Pana jako osobę niepełnosprawną.Przez utrzymywanie osoby niepełnosprawnej rozumie się zapewnianie osobie niepełnosprawnej środków do życia, ponoszenie kosztów związanych z Pana wyżywieniem, mieszkaniem i innymi potrzebami.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że gdyby w 2005 roku ponosił Pan wydatki, o których mowa w art. 26 ust 7a powołanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i chciałby Pan skorzystać z odliczenia tych wydatków od kwoty osiągniętego dochodu w 2005 roku, np. poniesionych w 2005 roku na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynku mieszkalnego stosownie do potrzeb wynikających z Pana niepełnosprawności, na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w Pana rehabilitacji oraz ułatwiających Panu wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z Pana niepełnosprawności ( z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego), odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne, opiekę pielęgniarską w domu nad Panem jako osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się, na opłacenie koniecznego przewozu Pana jako osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do II grupy inwalidztwa, na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne innym pojazdem niż karetką transportu sanitarnego, na zakup leków - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że Pan jako osoba niepełnosprawna powinien stosować określone leki (stale lub czasowo) itd./. winien Pan posiadać dowody stwierdzające poniesienie tych wydatków.

Z przedłożonego do wglądu orzeczenia wydanego przez Powiatowy Zespół do Spraw orzekania o Stopniu Niepełnosprawności w Z., wynika, że umiarkowany stopień niepełnosprawności, do którego Pana zaliczono ma charakter trwały i ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 30.08.2000 roku, z tym, że niepełnosprawność ( inwalidztwo) istnieje od lipca 1999 roku.

Ponadto z orzeczenia tego wynika, że stan Pana zdrowia wymaga rehabilitacji ruchowej oraz zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne i środki ortopedyczne: kule łokciowe i wózek inwalidzki.

Jeżeli poniósł Pan tego rodzaju wydatki w latach poprzednich, np. w roku 2000 i posiada Pan dowody na poniesienie tych wydatków i wydatki te;

• nie zostały przez Pana odliczone od dochodu za te lata , oraz
• nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, albo
• nie zostały zwrócone Panu w jakiejkolwiek formie, oraz
• nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym

może Pan, stosownie do treści art. 75 § 2 pkt 1 lit.a) oraz § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa ( j.t. Dz.U. z 2005 roku Nr 8, poz. 60), złożyć w tut. Organie wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.

W tym przypadku powinien Pan równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty złożyć skorygowane zeznanie za dany rok podatkowy.
Jeżeli prawidłowość skorygowanego zeznania (deklaracji) nie będzie budziła wątpliwości, tut. Organ podatkowy zwróci nadpłatę bez wydania decyzji stwierdzającej nadpłatę.

Jednocześnie tut. Organ uprzejmie informuje, iż zgodnie z art. 79 § 2 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wygasa w przypadku, o którym mowa w art. 75 § 2 pkt 1 lit. a) - po upływie 5 lat od dnia złożenia zeznania

Mając na względzie powołane wyżej przepisy art. 26 ust1 pkt 6 oraz ust.7a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym w 2004 roku, oraz opisany stan faktyczny sprawy, tut. Organ nie podziela Pana stanowiska w sprawie i orzeka jak w sentencji niniejszego postanowienia.

Niniejsza interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w Pana indywidualnej sprawie jest aktualna według stanu prawnego obowiązującego w 2004 roku i obowiązuje do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez Pana w przedmiotowym wniosku