P O S T A N O W I E N I E

Działając na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60) Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi po rozpatrzeniu wniosku Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z realizacją usług przekazywania bonów i talonów obiadowych na rzecz kupcówuznajeza prawidłowestanowisko przedstawione w złożonym wniosku.

U Z A S A D N I E N I E

Pismem z dnia 5.01.2005 r. (bez numeru), uzupełnionym pismem z dnia 8.03.2005r., Spółka zwróciła się z zapytaniem dotyczącym zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych w związku z realizacją usług na rzecz najemców (kupców) prowadzących działalność handlową w wynajmowanych od Centrum boksach handlowych. Usługi świadczone na rzecz kupców polegają na przekazywaniu bonów obiadowych i żywnościowych przyjeżdżającym do Centrum klientom z Europy Wschodniej w celu zachęcania ich do przyjazdu, organizowanie dowozu klientów do Centrum, reklamowanie najemców w środkach masowego przekazu, węźle radiowym, przygotowanie i wydawanie materiałów reklamowych dotyczących prowadzonej działalności reklamowej na terenie Centrum. Za świadczone usługi Spółka pobiera opłaty w formie ryczałtu i wystawia dla kupców faktury VAT, których wartość zaliczana jest do przychodów podatkowych w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ze względu na wątpliwości, co do poprawności kwalifikacji statystycznej świadczonych usług, ponoszone wydatki na zakup bonów obiadowych Spółka uznawała za koszty uzyskania przychodów tylko do wysokości limitu określonego przepisem art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czyli jako koszty reprezentacji i reklamy limitowane. Wydatki przekraczające ten poziom Spółka zaliczała do wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

W świetle wyjaśnienia uzyskanego z Urzędu Statystycznego, zdaniem Spółki, wszystkie wydatki związane z w/w usługami przekazywania bonów i talonów obiadowych na rzecz kupców stanowią koszty uzyskania przychodów.
Stosownie do przepisów art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. nr 54, poz. 654, ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Art. 16 ust. 1 pkt 28 w/w ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25 % przychodów, chyba że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest organizacja handlu i reklama na terenie Centrum realizowana poprzez świadczenie określonego rodzaju usług na rzecz kupców prowadzących działalność handlową na terenie Centrum. Za powyższe usługi Spółka pobiera od kupców opłaty na podstawie wystawianych faktur VAT, co powoduje, że usługi te nie są usługami świadczonymi nieodpłatnie. Potwierdza to Spółka zarówno we wniosku z dnia 5.01.2005r. "Faktury VAT wystawione na rzecz kupców za świadczone usługi są przychodami w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych....." jak i w piśmie z dnia 8.03.2005 r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu podatkowego z dnia 25.02.2005 r. nr ŁUS II-2-420/W/39/05/AT "Z tytułu świadczonych usług na rzecz kupców z Centrum Spółka pobiera opłaty miesięczne w formie ryczałtu za organizację handlu, które stanowią przychód Spółki."

Przepis art. 15 ust. 1 wskazuje, że pomiędzy poniesionymi kosztami a uzyskanymi przychodami z prowadzonej działalności musi istnieć ścisły związek przyczynowo-skutkowy, co oznacza, że ich poniesienie ma lub może mieć bezpośredni lub pośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.
W przedmiotowej sprawie warunkiem uzyskania przychodu w postaci opłat od kupców jest świadczenie określonego rodzaju usług, w tym przypadku przekazanie bonów i talonów obiadowych. Jest to element niezbędny do wypełnienia oferty (skierowanej do kupców z Europy Wschodniej), której warunki, jak wynika z treści wniosku Spółki, zostały określone w sposób mający zachęcić kupców do korzystania z usług Spółki. Nie są to zatem świadczenia skierowane do potencjalnych nabywców usług Spółki, lecz do już korzystających z jej usług. Działanie to nie ma zatem cech reklamy, której celem jest pozyskiwanie nowych kontrahentów.
W ocenie organu podatkowego wydatki na zakup bonów i talonów obiadowych są ściśle związane z prowadzoną działalnością Spółki, nie mieszczą się w katalogu wydatków enumeratywnie wymienionych zawartych w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy wydatki te są kosztem uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Stosownie do art. 14b § 1 i 2 Ordynacji podatkowej interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Mając powyższe na uwadze, Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi postanowił, jak w sentencji.