Stan faktyczny:

Państwowa orkiestra i teatr przy okazji poszczególnych przedstawień przekazuje nieodpłatnie (np. na rzecz urzędu miasta) zaproszenia na spektakle dla kilku osób. Czynność tą traktuje jako nieodpłatne świadczenie usług w celach reprezentacji i reklamy.

Ocena prawna stanu faktycznego:

Zgodnie z treścią art. art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn.zm.) przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, jest w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnych świadczeń oraz przychodów w naturze, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych, spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Pojęcie „nieodpłatnego świadczenia” nie zostało zdefiniowane w ustawie z dnia 15 lutego 1992r. W doktrynie i orzecznictwie NSA przyjmuje się, że przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne (tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu) przysporzenie w majątku określonego podmiotu mające konkretny wymiar.

Należy mieć na uwadze, iż w myśl art. 353 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. - Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16 poz. 93, z późn.zm.) „świadczenie” zarówno odpłatne jak i nieodpłatne stanowi przedmiot stosunku zobowiązaniowego. A zatem do nieodpłatnego świadczenia dochodzi nie przy każdym zdarzeniu prawnym lub gospodarczym, ale wówczas, gdy tym zdarzeniem jest taki stosunek zobowiązaniowy, w którym korzyść uzyskuje jedna ze stron.

W niniejszym przypadku podatnik przy okazji poszczególnych przedstawień przekazuje nieodpłatnie zaproszenia na spektakle dla kilku osób. Zatem po stronie podatnika nie dochodzi do uzyskania nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. Jak wskazuje bowiem treść tego przepisu przychód z omawianego tytułu powstaje wyłącznie w sytuacji otrzymania nieodpłatnego świadczenia.

Na marginesie zauważyć należy, że opisane w zapytaniu działanie podatnika należy potraktować jako reklamę o charakterze niepublicznym. Wydatki z tym związane mogą zaś stanowić koszt uzyskania przychodów przy zachowaniu zasad określonych w treści art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992r., zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25 % przychodów uzyskanych w roku podatkowym, chyba że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób.