Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Krakowie działając na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) w związku z Pani pismem, które wpłynęło dnia 03.03.2004 r. w sprawie udzielenia pisemnej informacji o zakresie stosowania prawa podatkowego w związku z dokonywaniem wydatków na modernizację środka trwałego wyjaśnia:

Do kosztów uzyskania przychodów zaliczane są zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22a-22o z uwzględnieniem art. 23 w/w ustawy.

Jeżeli wartość początkowa środka trwałego określona zgodnie z art. 22g w/w ustawy nie przekracza kwoty 3 500 zł podatnik może nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych, ale wydatki poniesione na ich nabycie zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu w miesiącu oddania ich do użytkowania zgodnie z art. 22d ust. 1, który odnosi się do składnika majątku, o którym mowa w art. 22a i 22b, zaliczonego do środków trwałych. Przepis ten nie obejmuje składnika np. części składowej lub peryferyjnej konkretnego środka trwałego. Zatem zakupu takiej części składowej nie można utożsamiać z zakupem składnika majątku.

Zgodnie z art. 22g ust. 17 w/w ustawy środki trwałe uważa się za ulepszone, jeżeli w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji nastąpił wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości określonej na dzień przyjęcia środków trwałych do używania, a suma tych wydatków przekracza rocznie 3 500 zł. Wartość początkową środka trwałego podwyższa się wówczas o sumę wydatków poniesionych na ulepszenie środka trwałego, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3 500 zł, a odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości podwyższonej.

Jeżeli poszczególne wydatki ponoszone w ciągu roku na ulepszanie środka trwałego nie przekraczają kwoty 3 500 zł, podatnik może takie wydatki zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu, jednakże z chwilą przekroczenia w/w kwoty powinien dokonać korekty kosztów, polegającej na ich zmniejszeniu o wszystkie zaliczone wcześniej kwoty. Równocześnie powinien podwyższyć wartość środka trwałego i dokonywać odpisów amortyzacyjnych od podwyższonej wartości tego środka trwałego.

Jeżeli zatem stan przedstawiony w zapytaniu jest zgodny ze stanem faktycznym, to tut. organ podatkowy stoi na stanowisku przedstawionym powyżej.