Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w celu zabezpieczenia transakcji kredytowej zgodnie z zapisami zawartymi w art. 102 ustawy Prawo bankowe, Bank ustanawia zabezpieczenie terminowe od dłużnika lub osoby trzeciej w postaci kaucji tj. określonej kwoty pieniężnej w złotych lub w walucie wymienialnej.

Z przepisów ww. ustawy Prawo bankowe wynika ponadto, że po całkowitej spłacie zadłużenia w terminie określonym w umowie kredytu, Bank jest zobowiązany do zwrotu kaucji, powiększonej o stosowne wynagrodzenie, które ustalane jest przez bank w formule odsetkowej.

Wątpliwości płatnika dotyczą odpowiedniego zakwalifikowania ww. wynagrodzenia (odsetek) wypłacanego klientowi z tytułu korzystania przez Bank z przejętej kwoty kaucji na gruncie stosownych przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.).

Wobec powyższego, Bank zwraca się z zapytaniem czy zwracając klientowi - osobie fizycznej nie prowadzącej działalności gospodarczej, kwotę kaucji stanowiącą zabezpieczenie wierzytelności wraz z wynagrodzeniem (odsetkami) jest zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od powyższego wynagrodzenia (odsetek).

Zdaniem Banku, wypłacane klientom wynagrodzenia (odsetki) z tytułu zwrotu kaucji stanowiącej w istocie zabezpieczenie spłaty wierzytelności wobec banku - nie stanowią przychodów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym nie podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym w myśl art. 30a ust. 1 pkt 3 ww. ustawy.

Płatnik uważa, że ww. wynagrodzenia (odsetki) stanowią dla podatników przychód z innych źródeł zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegający opodatkowaniu według zasad ogólnych łącznie z innymi dochodami uzyskanymi przez podatnika (klienta). W tej sytuacji Bank zobowiązany jest stosownie do art. 42a ww. ustawy do sporządzenia informacji o wypłaconych podatnikowi należnościach lub świadczeniach (PIT-8C) zgodnie z zasadami zawartymi w tym przepisie.

Po rozpatrzeniu przedstawionego wyżej stanu faktycznego, Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Katowicach podziela stanowisko Banku w sprawie zakwalifikowania wypłacanych klientom wynagrodzeń (odsetek) od zwracanych im kwot kaucji zabezpieczających spłaty wierzytelności, do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych potwierdzając, że wniesiona przez klienta przedmiotowa kaucja ma jedynie na celu zabezpieczenie wierzytelności Banku nie dotyczy zaś przechowywania oszczędności na rachunkach klientów.

Ponadto, środki pieniężne przekazane Bankowi w momencie ustanowienia kaucji stanowią własność Banku i klient nie ma uprawnień do skutecznego żądania zwrotu kaucji aż do momentu spłaty zadłużenia.

Tak więc wynagrodzenie (odsetki) należne klientowi za okres dysponowania przez Bank środkami pieniężnymi z tytułu ww. kaucji, nie stanowi przychodów z kapitałów pieniężnych w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tej sytuacji Bank, jako osoba prawna, która dokonuje wypłat należności, o których mowa w art. 20 ust. 1 wyżej cyt. ustawy, nie jest zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłaconej kwoty wynagrodzenia (odsetek) od zwróconej klientowi kaucji. Natomiast zgodnie z art. 42a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Bank jest zobowiązany do sporządzania informacji według ustalonego wzoru o wysokości przychodów (PIT-8C) i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazania jej podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku.