Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jak wynika z powyższego wypłacone pracownikom dodatkowe wynagrodzenia roczne mają chrakter przychodów ze stosunku pracy.

W myśl art. 31 ww. ustawy zakład pracy jako płatnik ma obowiązek obliczyć i pobrać zaliczkę na podatek dochodowy. Stosownie do art. 32 ust. 2 ustawy za dochód osiągnięty ze stosunku pracy uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody, po odliczeniu kosztów ich uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne.
Koszty uzyskania przychodu w określonej przepisami prawa wysokości należą się pracownikowi w związku z uzyskaniem przychodu ze stosunku pracy, stosunku służbowego, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej.

Nie ma znaczenia, czy w momencie uzyskiwania przychodu stosunek pracy istnieje, czy też ustał.
W związku z powyższym, w miesiącu w którym pracownik otrzymuje przychody ze stosunku pracy należy uwzględnić koszty uzyskania przychodów, bez względu na to czy pracownik w momencie wypłaty wynagrodzenia jest związany z płatnikiem stosunkiem pracy, czy też nie.

Tut. organ informuje, że niniejsza interpretacja została udzielona wyłącznie na podstawie stanu faktycznego przedstawionego przez Jednostkę oraz na podstawie stanu prawnego obowiązującego na dzień udzielenia interpretacji.

Powyższa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.