Zgodnie z przedstawionym przez Stronę stanem faktycznym w miesiącu maju 2004 r. Spółka dokonała sprzedaży towarów, które zostały wprowadzone na wolny obszar celny przed dniem 01 maja 2004 r. i w dniu 01 maja 2004 r. tj. po dniu wejścia w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr. 54, poz. 353 ze zm.) pozostawały tam w dalszym ciągu. W stosunku do tych towarów nie powstał obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tytułu importu. Towary te zostały sprowadzone na terytorium wolnego obszaru celnego z państw Unii (przed i po rozszerzeniu) oraz z państw trzecich. Sprzedaż w obu wypadkach nastąpiła na rzecz kontrahentów z Unii Europejskiej i dotyczyła towaru pochodzącego zarówno z Unii (przed i po rozszerzeniu) jak i z krajów trzecich.

Zdaniem Spółki sprzedaż towaru w wolnym obszarze celnym – mieszczącym się na terytorium Polski – który wprowadzono tam przed dniem 01 maja 2004 r., dla którego nie powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towaru, jest:

w stosunku do towarów pochodzących z UE sprzedażą nieopodatkowaną na podstawie art. 170 ust. 2 pkt. 5 ustawy o podatku do towarów i usług.

w stosunku do towarów pochodzących spoza terytorium UE (przed i po rozszerzeniu) wewnatrzwspólnotową dostawą towarów na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług

W związku z wątpliwościami Spółki co do prawidłowości sposobu opodatkowania towarów wprowadzonych do wolnego obszaru celnego przed dniem 01 maja 2004 r. a pochodzących z krajów należących do UE pamiętać należy, że do 30 kwietnia 2004 r. obowiązywała zasada, zgodnie z która sprzedaż towarów sprowadzonych z zagranicy i sprzedawanych w wolnym obszarze celnym na mocy art. 4b ust. 1 ustawy z dnia 08.01.1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) zgodnie z którym w przypadku sprzedaży towarów dokonywanej w składzie celnym, wolnym obszarze celnym lub składzie wolnocłowym i dotyczącej towarów sprowadzonych tam z zagranicy, w stosunku do których nie powstał jeszcze obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów, uznaje się, że sprzedaż dokonywana jest poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej traktowało się jako sprzedaż dokonaną poza terytorium Polski, w konsekwencji czego nie podlegała ona ustawie o VAT.

Powyższy artykuł regulował kwestie sprzedaży towarów niekrajowych, przywiezionych z zagranicy:

w polskich składach celnych, w polskich składach wolnocłowych oraz na wolnych obszarach celnych w Polsce,

w odniesieniu do których nie powstał jeszcze obowiązek podatkowy z tytułu importu w podatku od towarów i usług. Według tego przepisu sprzedaż ww. towarów należało traktować jako sprzedaż dokonaną poza granicami terytorium RP.

Zgodnie z brzmieniem art. 170 ust. 2. pkt. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr. 54, poz. 535 ze zm) w przypadku gdy towary zostały przywiezione z terytorium Wspólnoty przed rozszerzeniem lub z terytorium nowych państw członkowskich na terytorium kraju przed dniem 1 maja 2004 r. i w dniu 1 maja 2004 r. pozostają w dalszym ciągu na terytorium kraju objęte m.in. następującym przeznaczeniem celnym: wolny obszar celny

przepisy o podatku od towarów i usług obowiązujące w chwili nadania tym towarom tego przeznaczenia celnego stosuje się nadal do momentu zakończenia tego przeznaczenia.

Zgodnie z cytowanymi wyżej przepisami przejściowymi do momentu zakończenia procedury wolnego obszaru celnego, do towarów umieszczonych w nim przed 01 maja 2004 r. stosuje się przepisy o VAT obowiązujące w chwili objęcia ich tą procedurą. Oznacza to, że co do wspomnianych towarów stosowane będą cytowane wyżej przepisy ustawy z dnia 08 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr. 11, poz. 50 ze zm.)

Zakończenie procedury celnej wolnego obszaru celnego następuje wówczas, gdy towary uprzednio objęte tą procedurą otrzymują inne przeznaczenie celne dopuszczone przez przepisy prawa celnego. Wybór przeznaczenia celnego dla towarów należy z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z przepisów prawa do osoby korzystającej z procedury wolnego obszaru celnego i wymaga spełnienia warunków określonych w przepisach prawa celnego.

Dokumentem potwierdzającym wydanie towarów wprowadzonych na teren wolnego obszaru celnego przed dniem 01 maja 2004 r. i znajdujących się tam nadal w dniu 01 maja 2004 r. dla których nie powstał jeszcze obowiązek z tytułu ich importu jest deklaracja T1, która potwierdza sprzedaż niepodlegającą opodatkowaniu – procedury niezakończone, obowiązek potwierdzenia statusu celnego towaru u sprzedawcy.

Mając na względzie powyższe oraz biorąc pod uwagę opisaną w piśmie podatnika sytuację, dostawę dokonaną w Wolnym Obszarze Celnym dotyczącą towarów wprowadzonych z terenu Unii (przed i po rozszerzeniu) przed dniem 1 maja 2004 r. tj. przed wejściem w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług uznać należy na mocy cytowanych wyżej przepisów przejściowych za dostawę niepodlegającą opodatkowaniu na terenie kraju.

Natomiast co do wątpliwości Spółki w sprawie dotyczącej opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży towarów z wolnego obszaru celnego wprowadzonych tam z krajów trzecich przed dniem 01 maja i pozostających tam nadal po dniu 01 maja 2004 r. zauważyć należy, że cytowana wyżej obowiązująca obecnie ustawa o podatku od towarów i usług nie przewiduje szczególnych uregulowań w rozliczaniu transakcji dotyczących towarów znajdujących się w wolnym obszarze celnym, które nie zostały jeszcze dopuszczone do obrotu na terytorium Polski. Przepisy przejściowe również nie regulują sytuacji opisanej w piśmie Spółki.

Ustawa ta nie zawiera regulacji jaka była zawarta w wyżej cytowanym art. 4b ustawy z dnia 08.01.1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Skoro zatem dostawa zostanie dokonana w wolnym obszarze celnym na terytorium Rzeczypospolitej – a więc na „terytorium kraju” w rozumieniu przepisów ustawy – to dostawa taka będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z brzmieniem art. art. 5 ust. 1 pkt 1 wyżej wymienionej ustawy o podatku od towarów i usług w myśl którego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terenie kraju. Stwierdzić więc, należy, że dostawa towarów tj. przeniesienie prawa do rozporzadzania towarami jak właściciel – w obrębie wolnego obszaru celnego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych jak wszelkie inne transakcje z jednoczesnym zastosowaniem stawek obowiązujących dla konkretnej sprzedaży.

W konsekwencji zatem sprzedaż towarów z wolnego obszaru celnego znajdującego się w kraju na rzecz kontrahentów z krajów Unii po rozszerzeniu (Litwy i Łotwy), po spełnieniu poniższych warunków, należy uznać za wewnątrzwspólnotową dostawę towaru.

Wskazać bowiem należy, iż stosownie do przepisów art. 13 ust. 1 powołanej ustawy za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Natomiast zgodnie z przepisami art. 42 ust. 1 cytowanej ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki 0%, jednakże jeżeli spełnione zostaną warunki:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnatrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97. ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów; podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 na podstawie art. 42 ust. 3 są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym, niż terytorium kraju:

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi), kopia faktury dostawy, specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku, dokument potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Natomiast zgodnie z przepisami art. 42 ust. 4 wyżej cytowanej ustawy w przypadku towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez jego nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentów, o których mowa w ust. 3 pkt. 2 i 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów; adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby lub miejsca zamieszkania nabywcy; określenie towarów i ich ilości; potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju; rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu – w przypadku, gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.

Ponadto na podstawie art. 42 ust. 12 ustawy o VAT należy stwierdzić, że jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie został spełniony przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres, podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, jako dostawę na terytorium kraju.

Natomiast stosownie do art. 42 ust. 13 wyżej cytowanej ustawy otrzymanie przez podatnika dowodu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, w terminie późniejszym niż określony w ust. 12 upoważnia podatnika do dokonania korekty złożonej deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1, w której wykazał dostawę towarów.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Spółki przedstawione w piśmie Naczelnik Drugiego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej uznaje za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.