INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 29 lutego 2012 r. (data wpływu 5 marca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 maja 2012 r. (data wpływu 30 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania wykonywanych czynności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania wykonywanych czynności. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 maja 2012 r. o brakujący podpis drugiego z członków zarządu upoważnionych do reprezentowania Spółki oraz brakującą opłatę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na handlu dokonywanym przez domy sprzedaży wysyłkowej (sprzedaż internetowa). Spółka jest właścicielem strony internetowej zwanej dalej sklepem, na której wystawia towary przeznaczone do sprzedaży. Od czerwca br. Spółka rozpoczęła działalność usługową polegającą na pozyskiwaniu zamówień dla swoich Partnerów handlowych. Strony biorące udział w operacji:

1. Spółka - pośredniczy w zamówieniu, udostępnia swój sklep,
2. Partner - Sprzedaje towar,
3. Klient - Kupuje towar.
   
   

Współpraca z Partnerami składa się z następujących etapów:

1. Spółka podpisuje z Partnerem umowę o współpracy. Partner ma możliwość korzystania z usług firm przewozowych, wskazanych przez Spółkę, z którymi ma ona zawarte umowy na wykonywanie usług transportowych.
2. Spółka w sklepie umieszcza produkty handlowe Partnera.
3. Klient składa zamówienie na towar.
4. Partner wystawia dla klienta fakturę proforma, na której jako sprzedawca widnieje Partner.
5. Na fakturze proforma wyszczególniona jest wartość zamówienia, która składa się z dwóch składników:
   • wartości towarów brutto,
   • opłaty za przesyłkę brutto.
6. Klient dokonuje wpłaty równej wartości zamówienia na rachunek Spółki, który umieszczony jest na fakturze proforma.
7. Wpłata otrzymana od Klienta jest przelewana na rachunek bankowy Partnera.
   W przypadku otrzymania jej od Klienta do godziny 12:00 wpłata przekazywana jest w tym samym dniu. Kwoty otrzymane po godzinie 12:00 są przekazywane następnego dnia roboczego.
   Spółka przekazuje Partnerowi tylko kwotę równą wartości towaru brutto, zatrzymując kwotę opłaty za przesyłkę brutto. Spółka wystawia fakturę VAT dla Partnera na koszty transportu, rozliczając pozostawioną u siebie kwotę z wartością wystawionej faktury.
8. Partner jest zobowiązany do wystawienia faktury sprzedaży dla Klienta w wartości złożonego zamówienia, tj. obejmującej wartość towarów i opłaty za przesyłkę oraz wysłania jej wraz z towarem do zamawiającego.
   
   

Przypadki szczególne:

1. Jeżeli Klient zrezygnuje z zamówienia przed jego realizacją, ale już po dokonaniu wpłaty, Spółka dokonuje zwrotu otrzymanej wpłaty Klientowi (wartości towaru wraz z opłatą za przesyłkę). Partner dokonuje zwrotu na konto bankowe Spółki otrzymanej części przypadającej na wartość brutto towarów, natomiast Spółka wystawia fakturę korygującą na dany transport dla Partnera. Jeżeli Klientowi trzeba oddać część dokonanej wpłaty z tytułu częściowego zrealizowania zamówienia, Partner wystawia na niego fakturę korygującą, zwrot pieniędzy następuje od Partnera na konto Spółki, a dopiero potem Spółka przelewa Klientowi.
2. W przypadku gdy Klient dokona częściowej zapłaty za towar, to zgodnie z regulaminem zamówienie takie nie będzie realizowane, aż do momentu uzyskania wpłaty w całości. W związku z tym Spółka nie przekazuje tych pieniędzy Partnerowi, aż do momentu uzyskania pozostałej kwoty od Klienta. Faktura dla Klienta zostaje wystawiona dopiero w momencie otrzymania całej kwoty za zamówienie, ponieważ Partner dopiero wtedy dostanie przelew od Spółki. Usługa wysyłki zostanie zafakturowana także dopiero w momencie przekazania pieniędzy Partnerowi.
   
   

Taki system przekazywania środków pieniężnych pozwala Spółce sprawować kontrolę nad rozliczeniami zarówno z Klientami, jak i Partnerami.

Po zakończeniu okresu rozliczeniowego jakim jest miesiąc kalendarzowy, Spółka wystawia fakturę prowizyjną dla Partnera za usługę prezentowania towarów w sklepie oraz na prowizję od sprzedaży zrealizowanej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka ma obowiązek wystawienia faktury zaliczkowej Klientowi, w momencie otrzymania środków na swój rachunek bankowy w sytuacji, kiedy te środki zostaną przekazane Partnerowi w tym samym dniu lub następnym dniu roboczym w kwocie odpowiadającej wartości towarów brutto... Czy Spółka ma obowiązek wystawienia faktury zaliczkowej Klientowi w momencie otrzymania tylko części środków, w sytuacji kiedy te środki zostaną przekazane Partnerowi dopiero po dokonaniu dopłaty przez Klienta w kwocie odpowiadającej wartości towarów brutto...
2. Czy Spółka wystawiając na Partnera fakturę tylko na opłatę za przesyłkę, która jest częścią całego zamówienia postępuje prawidłowo...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

W przedstawionej sytuacji nie istnieje obowiązek wystawienia faktury zaliczkowej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do art. 7 ust 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W myśl postanowień art. 8 ust 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów - art. 2 pkt 22 ustawy.

Podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. W przypadku, gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. l0 i art. l20 ust. 16.

Zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje w chwili wystawienia faktury, nie później niż 7 dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Natomiast zgodnie z § 9 ust. 1 rozporządzenia MF z 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), podatnik jest obowiązany wystawić fakturę w terminie 7 dni od wydania towaru lub wykonania usługi.

W przedstawionej sytuacji nie ma miejsca odpłatna dostawa towarów ani odpłatne świadczenie usług. Spółka jest pośrednikiem w przekazywaniu środków pieniężnych za zamówienie pomiędzy Klientem a Partnerem. W tych transakcjach stroną sprzedającą jest Partner, a stroną nabywającą Klient. Spółka z tytułu realizacji zamówienia tzn. sprzedaży towarów dla tego Klienta, nie osiąga przychodów podatkowych jak i niepodatkowych. Nie ponosi też kosztów związanych bezpośrednio ze sprzedawanym towarem. Zarówno przychody jaki koszty związane z towarami z zamówienia, znajdują się po stronie sprzedawcy, czyli Partnera. W związku z tym Spółka postępuje prawidłowo nie wystawiając faktury dla Klienta.

Ad. 2.

Zdaniem Spółki w przedstawionej sytuacji nie istnieje obowiązek wystawienia faktury VAT na całość zamówienia, a jedynie na jego część dotyczącą opłaty za przesyłkę.

Partner korzysta z zawartej przez Spółkę umowy na przewóz towarów, gdyż sam nie zawarł takiej umowy z firmami kurierskimi.

W przypadku zamówienia obejmującego towar i opłatę za transport, to Spółka świadczy usługę wysyłkową dla Partnera i jest jej sprzedawcą. Dlatego też Spółka zatrzymuje część wpłaty od klienta, przypadającej na opłatę za przesyłkę i wystawia wciągu 7 dni fakturę sprzedażową na koszty transportu dla Partnera. Partner wystawiając fakturę za sprzedane towary dokonuje przeniesienia tego kosztu transportu na Klienta. W przypadku zamówień nie obejmujących opłaty za przesyłkę, cała kwota wpłacona przez Klienta jest przekazywana na rachunek Partnera.

W tym przypadku Spółka postępuje prawidłowo wystawiając na Partnera fakturę tylko na opłatę za przesyłkę, która jest częścią całego zamówienia, ponieważ w omawianym przypadku Spółka nie sprzedaje towaru, ponieważ sprzedaż tego towaru leży po stronie Partnera, a jedynie usługę wysyłki, na którą zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy wystawia fakturę w terminie 7 dni od wykonania usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak wynika z art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy, zawiera legalną definicję pojęcia „dostawy towarów”, przez którą, jak już wskazano wyżej, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Interpretując zawarty w tym artykule zwrot „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy podkreślić, iż jest to czynność, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawo własności”. Istotny jest przede wszystkim aspekt ekonomiczny, a nie prawny transakcji, w ramach której podatnik przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania towarami jak właściciel. Akcent sformułowanej definicji położony został głównie na podkreślenie przeniesienia ekonomicznego władztwa nad rzeczą w taki sposób, aby nabywca mógł nią dysponować podobnie jak właściciel.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zgodnie z treścią art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi.

Odpowiednikiem tego przepisu jest art. 28 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, ze zm.), zgodnie z którym, w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi.

Z cytowanego wyżej przepisu art. 8 ust. 1 i ust. 2 ustawy jednoznacznie wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności powinien być bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Podatnikami – stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat tej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wtedy, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 cyt. ustawy).

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Przez sprzedaż – zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 22 ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Jak wynika z powyższego fakturę VAT wystawia podatnik w celu udokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy.

Art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy zawiera delegację, na mocy której minister właściwy do spraw finansów publicznych został zobligowany do określenia w drodze rozporządzenia szczegółowych zasad wystawiania faktur, danych, które powinny zawierać oraz sposób ich przechowywania. W oparciu o powołaną wyżej delegację, wydane zostało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwane dalej rozporządzeniem.

Na mocy § 9 ust. 1 rozporządzenia, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

Zgodnie z § 10 ust. 1 rozporządzenia, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część lub całość należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano część lub całość należności od nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na handlu dokonywanym przez domy sprzedaży wysyłkowej (sprzedaż internetowa). Spółka jest właścicielem sklepu, w którym wystawia towary przeznaczone do sprzedaży. Od czerwca br. Spółka rozpoczęła działalność usługową polegającą na pozyskiwaniu zamówień dla swoich Partnerów handlowych.

Współpraca z Partnerami składa się z następujących etapów:

1. Spółka podpisuje z Partnerem umowę o współpracy. Partner ma możliwość korzystania z usług firm przewozowych, wskazanych przez Spółkę, z którymi ma ona zawarte umowy na wykonywanie usług transportowych.
2. Spółka w sklepie umieszcza produkty handlowe Partnera.
3. Klient składa zamówienie na towar.
4. Partner wystawia dla klienta fakturę proforma, na której jako sprzedawca widnieje Partner.
5. Na fakturze proforma wyszczególniona jest wartość zamówienia, która składa się z dwóch składników:
   • wartości towarów brutto,
   • opłaty za przesyłkę brutto.
6. Klient dokonuje wpłaty równej wartości zamówienia na rachunek Spółki, który umieszczony jest na fakturze proforma.
7. Wpłata otrzymana od Klienta jest przelewana na rachunek bankowy Partnera.
   W przypadku otrzymania jej od Klienta do godziny 12:00 wpłata przekazywana jest w tym samym dniu. Kwoty otrzymane po godzinie 12:00 są przekazywane następnego dnia roboczego.
   Spółka przekazuje Partnerowi tylko kwotę równą wartości towaru brutto, zatrzymując kwotę opłaty za przesyłkę brutto. Spółka wystawia fakturę VAT dla Partnera na koszty transportu, rozliczając pozostawioną u siebie kwotę z wartością wystawionej faktury.
8. Partner jest zobowiązany do wystawienia faktury sprzedaży dla Klienta w wartości złożonego zamówienia, tj. obejmującej wartość towarów i opłaty za przesyłkę oraz wysłania jej wraz z towarem do zamawiającego.
   
   

Przypadki szczególne:

1. Jeżeli Klient zrezygnuje z zamówienia przed jego realizacją, ale już po dokonaniu wpłaty, Spółka dokonuje zwrotu otrzymanej wpłaty Klientowi (wartości towaru wraz z opłatą za przesyłkę). Partner dokonuje zwrotu na konto bankowe Spółki otrzymanej części przypadającej na wartość brutto towarów, natomiast Spółka wystawia fakturę korygującą na dany transport dla Partnera. Jeżeli Klientowi trzeba oddać część dokonanej wpłaty z tytułu częściowego zrealizowania zamówienia, Partner wystawia na niego fakturę korygującą, zwrot pieniędzy następuje od Partnera na konto Spółki, a dopiero potem Spółka przelewa Klientowi.
2. W przypadku gdy Klient dokona częściowej zapłaty za towar, to zgodnie z regulaminem zamówienie takie nie będzie realizowane, aż do momentu uzyskania wpłaty w całości. W związku z tym Spółka nie przekazuje tych pieniędzy Partnerowi, aż do momentu uzyskania pozostałej kwoty od Klienta. Faktura dla Klienta zostaje wystawiona dopiero w momencie otrzymania całej kwoty za zamówienie, ponieważ Partner dopiero wtedy dostanie przelew od Spółki. Usługa wysyłki zostanie zafakturowana także dopiero w momencie przekazania pieniędzy Partnerowi.
   
   

Taki system przekazywania środków pieniężnych pozwala Spółce sprawować kontrolę nad rozliczeniami zarówno z Klientami, jak i Partnerami. Po zakończeniu okresu rozliczeniowego jakim jest miesiąc kalendarzowy, Spółka wystawia fakturę prowizyjną dla Partnera za usługę prezentowania towarów w sklepie oraz na prowizję od sprzedaży zrealizowanej.

Jak wynika z powyższego w analizowanej sprawie pomiędzy Spółką a Klientem nie zachodzi żadna z czynności podlegających opodatkowaniu wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Spółka nie przenosi na Klienta prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, gdyż nie jest właścicielem sprzedawanego towaru, nie ma zatem miejsca dostawa towaru pomiędzy Spółką a Klientem. Ponadto między Spółką a Klientem nie dochodzi także do świadczenia usług, bowiem Spółka nie świadczy na rzecz Klienta usługi przesyłki zakupionego w sklepie internetowym towaru – jak wynika z umowy zawartej pomiędzy Spółką a Partnerem usługę przesyłki Spółka świadczy na rzecz Partnera. Co więcej z danych przedstawionych we wniosku nie wynika, by Spółka działała w imieniu i na rzecz Partnera, bowiem Spółka nie jest stroną w analizowanych transakcjach sprzedaży towarów w sklepie internetowym. Spółka nie występuje jako sprzedawca, w celu rozliczenia kosztów przesyłki (pomiędzy Spółką a Partnerem) użycza niejako tylko swój nr konta bankowego, na który Klienci dokonują wpłaty za zakupiony towar i przesyłkę. Zarówno fakturę proforma jak i fakturę VAT za zakupiony towar i koszty przesyłki, wystawia Klientowi Partner, który na fakturze obok swoich danych jako sprzedawcy towaru umieszcza nr konta bankowego Spółki. Fakt umieszczenia nr konta Spółki na fakturach wystawianych przez Partnera Klientom wynika z postanowień umowy zawartej pomiędzy Spółką a Partnerem i związany jest z dokonywaniem rozliczeń za usługę przesyłki pomiędzy Spółką a Partnerem.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić co następuje:

Ad. 1.

W momencie otrzymania środków na swój rachunek bankowy w sytuacji, kiedy te środki zostaną przekazane Partnerowi w tym samym dniu lub następnym dniu roboczym w kwocie odpowiadającej wartości towarów brutto, Spółka nie ma obowiązku wystawienia faktury Klientowi. Również w przypadku, gdy Spółka otrzyma od Klienta tylko części środków, w sytuacji kiedy te środki zostaną przekazane Partnerowi dopiero po dokonaniu dopłaty przez Klienta w kwocie odpowiadającej wartości towarów brutto, Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawienia Klientowi faktury VAT. Powyższe wynika z faktu, iż pomiędzy Spółką a Klientem nie występuje sprzedaż, którą należałoby zgodnie z dyspozycją art. 106 ust. 1 ustawy, udokumentować fakturą VAT.

Ad. 2,

Spółka postępuje prawidłowo wystawiając na Partnera fakturę tylko na opłatę za przesyłkę, która jest częścią całego zamówienia, zgodnie bowiem z zapisami umowy zawartej pomiędzy Spółką a Partnerem, kwota ta stanowi zapłatę za usługę przesyłki jaką Spółka świadczy na rzecz Partnera.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania wykonywanych czynności. Odpowiedź na pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych zostanie udzielona odrębnym pismem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.