D E C Y Z J A

Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu działając na podstawie art. 14b § 2 i § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu zażalenia Spółki wniesionego w dniu 7 marca 2005 r. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Jeleniej Górze z dnia 18 lutego 2005 r. Nr PP/0090/1/9/05 uznające za nieprawidłowe stanowisko podatnika w sprawie interpretacji przepisu prawa podatkowego dotyczącego korekty podatku naliczonego związanego ze sprzedażą samochodów osobowych zakupionych do celów demonstracyjnych, po upływie 6 miesięcy od dnia ich nabycia

p o s t a n o w i ł

odmówić dokonania zmiany zaskarżonego postanowienia organu pierwszej instancji.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 13 stycznia 2005 r. Spółka działając na podstawie art. 14a § 1 i 2 Ordynacji podatkowej, wystąpiła do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Jeleniej Górze z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) w jej indywidualnej sprawie. Zapytanie dotyczyło następującego stanu faktycznego.

Podatnik w ramach swojej działalności gospodarczej, tj. sprzedaży nowych samochodów osobowych, nabywa w celach demonstracyjnych samochody osobowe, które wprowadza na stan środków trwałych i amortyzuje. Z tytułu zakupu tych samochodów dokonuje obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w wysokości określonej w art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. 50% kwoty podatku wynikającej z faktury, ale nie więcej niż 5.000zł. Po upływie pół roku samochody te są zbywane jako towary używane, czyli ze zwolnieniem z podatku od towarów i usług, stosownie do postanowienia § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.).

Podatnik uważa, iż taki stan faktyczny nie rodzi obowiązku określonego w art. 91 ww. ustawy, czyli dokonania korekty kwoty podatku odliczonego z tytułu nabycia ww. samochodów, ponieważ sprzedaż środków trwałych podlegających amortyzacji - na mocy art. 90 ust. 5 - nie jest ujmowana w wyliczeniu proporcji podatku naliczonego podlegającego odliczeniu. Poza tym sprzedaż tych samochodów ze zwolnieniem podatkowym, nie powoduje zmiany celu ich wykorzystywania, jakim są wyłącznie czynności opodatkowane.

Podatnik wystąpił z zapytaniem, czy powyższe stanowisko jest zgodne z obowiązującymi przepisami.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Jeleniej Górze postanowieniem z dnia 18 lutego 2005 r. Nr PP/0090/1/9/05 stwierdził, że stanowisko podatnika jest nieprawidłowe.

W uzasadnieniu postanowienia organ pierwszej instancji zwrócił uwagę, że w myśl art. 91 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik po zakończeniu roku ma obowiązek skorygować odliczony podatek naliczony według zasad określonych w art. 90 ust. 2-9 oraz proporcji wyliczonej na podstawie art. 90 ust. 2-7 dla zakończonego roku podatkowego. Poza tym, zgodnie z art. 91 ust. 2, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych podlegających amortyzacji, korekta ta dokonywana jest w ciągu 5 kolejnych lat. Stosownie do art. 91 ust. 5, jeśli podatnik w okresie korekty sprzeda środek trwały podlegający amortyzacji, korekta za cały pozostały okres powinna być dokonana jednorazowo w rozliczeniu za miesiąc, w którym nastąpiła sprzedaż. Przy czym, jeśli sprzedaż tych środków była zwolniona z podatku od towarów i usług, do obliczenia korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi (art. 91 ust. 6 pkt 2).

Art. 91 ust. 7 stanowi, iż powyższej korekty dokonuje się także w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się to prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Zdaniem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Jeleniej Górze w przedstawionym przez podatnika stanie faktycznym mamy do czynienia z okolicznością, o której mowa w art. 91 ust. 7, czyli zmieniło się prawo podatnika do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, albowiem samochody od momentu zakupu służyły czynnościom opodatkowanym, natomiast z chwilą ich sprzedaży - czynnościom zwolnionym. Zatem dany stan faktyczny wskazuje na konieczność skorygowania kwoty podatku naliczonego odliczonej z tytułu nabycia samochodów demonstracyjnych, w miesiącu dokonania sprzedaży przy przyjęciu, że dalsze ich użytkowanie służyłoby wyłącznie sprzedaży zwolnionej.

Podatnik nie zgodził się ze stanowiskiem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Jeleniej Górze i w dniu 7 marca 2005 r. złożył zażalenie z wnioskiem o zmianę powyższego postanowienia poprzez orzeczenie o słuszności stanowiska zawartego w jego wniosku.

W uzasadnieniu strona wyjaśnia, że przedmiotowe samochody są wykorzystywane wyłącznie do jazd próbnych i prezentacji modeli potencjalnym nabywcom, a zatem służą one czynnościom opodatkowanym. Późniejsza sprzedaż samochodów, przy wykorzystaniu zwolnienia podatkowego, nie zmienia ich pierwotnego przeznaczenia. Taka sytuacja - w opinii Spółki - wystąpiłaby w przypadku, gdyby w trakcie eksploatacji samochodów użytkowała je zarówno w wykonywaniu czynności opodatkowanych, jak i zwolnionych.

Poza tym podatnik zwraca uwagę, że w momencie zakupu samochodów w celach demonstracyjnych nie jest w stanie przewidzieć czy dany samochód zostanie sprzedany. Wobec powyższego podatnik stoi dalej na stanowisku, iż pomimo dokonania sprzedaży przedmiotowych samochodów ze zwolnieniem podatkowym, nie ma obowiązku skorygowania podatku naliczonego odliczonego z tytułu ich nabycia, z uwagi na brak zmiany celu ich przeznaczenia.

Organ odwoławczy po dokonaniu analizy przedstawionego przez podatnika stanu faktycznego oraz przepisów dotyczących spornej kwestii stwierdza, co następuje.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że podatnik w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabywał samochody osobowe w calach demonstracyjnych. Auta te podatnik wprowadzał do ewidencji środków trwałych i dokonywał odpisów amortyzacyjnych. Z tytułu ich zakupu skorzystał, w myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), z prawa obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w wysokości określonej w art. 86 ust. 3, ponieważ towary te miały być wykorzystywane do wykonywania wyłącznie czynności opodatkowanych. Auta te po upływie półrocznego okresu używania uzyskiwały, na podstawie postanowienia art. 43 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, kwalifikację towarów używanych i z tego tytułu podatnik - w myśl § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.) - dokonywał ich dostawy, korzystając ze zwolnienia podatkowego.

Organ odwoławczy zgadza się ze stanowiskiem organu pierwszej instancji, iż w rozpatrywanym przypadku, po upływie pewnego okresu użytkowania samochodów, tj. z chwilą sprzedaży, nastąpiła zmiana ich przeznaczenia ze związanego z wykonywaniem czynności opodatkowanych na związane z czynnościami zwolnionymi od podatku od towarów i usług. A zatem zaistniała okoliczność zmieniająca prawo podatnika do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego towaru, która stosownie do postanowienia art. 91 ust. 7 ww. ustawy rodzi obowiązek dokonania przez podatnika korekty odliczonej kwoty podatku naliczonego. Korekty tej dokonuje się według zasad określonych w art. 91 ust. 2-6, ponieważ dotyczy ona środków trwałych podlegających amortyzacji. Ustawodawca w art. 91 ust. 2 nałożył obowiązek dokonywania korekty w zakresie podatku naliczonego od środków trwałych podlegających amortyzacji przez okres 5 lat, począwszy od roku oddania ich do użytkowania. W przypadku dokonania w tym okresie sprzedaży ww. towarów, podatnik ma obowiązek jednorazowo skorygować odliczony podatek w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Rozliczenia jednorazowej korekty dokonuje się w miesiącu, w którym nastąpiła sprzedaż (art. 91 ust. 5). Jeśli dostawa towarów została objęta zwolnieniem podatkowym (jak w rozpatrywanym stanie faktycznym), to do obliczenia kwoty korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tych towarów jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi (art. 91 ust. 6 pkt 2).

Z powyższego wynika, że podatnik zachowuje prawo dokonania odliczenia podatku naliczonego przy zakupie środka trwałego, ale w części dotyczącej okresu wykorzystywania ich do celów związanych z czynnościami opodatkowanymi. Natomiast od momentu dokonania sprzedaży samochodów bez opodatkowania podatkiem od towarów i usług, podatnik stracił prawo odliczenia podatku naliczonego w części dotyczącej pozostałego z 5 letniego okresu korekty. Zatem biorąc pod uwagę powyższe przepisy - należy stwierdzić, że w opisanym stanie faktycznym zachodzą przesłanki do dokonania przedmiotowej korekty, a więc stanowisko podatnika jest nieprawidłowe.

Organ odwoławczy dodaje, że poruszany przez Spółkę fakt niebrania pod uwagę dostawy tych środków trwałych przy wyliczaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, wykorzystywanej następnie do wyliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu - nie ma znaczenia, ponieważ - jak wyjaśniono powyżej - obowiązek korekty występuje również w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego, a następnie to prawo się zmieniło. Zasady postępowania w takim przypadku zostały określone w art. 91 ust. 2-6, co wyjaśniono powyżej.

Reasumując, Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu stwierdził, że zaskarżone postanowienie zawiera prawidłową interpretację przepisów prawa podatkowego, a więc należało orzec, jak w sentencji.

Decyzja niniejsza jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.

W przypadku stwierdzenia niezgodności niniejszej decyzji z prawem, stronie służy skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50 126 Wrocław, w trybie art. 50-54 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę (wraz z odpisem) można wnieść w terminie 30 dni od dnia doręczenia niniejszej decyzji za pośrednictwem Izby Skarbowej we Wrocławiu - Ośrodka Zamiejscowego w Jeleniej Górze, ul. Wzgórze Kościuszki 2, 58 500 Jelenia Góra. Zgodnie z art. 57 § 1 ww. ustawy skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać wskazanie zaskarżonej decyzji i oznaczenie organu, którego działania lub bezczynności skarga dotyczy oraz określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego.