UZASADNIENIE

W dniu 12.04.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nabywanych towarów.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 24.05.2012 r. złożonym w dniu 24.05.2012 r. (data wpływu 28.05.2012 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 18.05.2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące zdarzenia przyszłe:

Wnioskodawca z siedzibą w Singapurze, jest spółką będącą odpowiednikiem polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT w Polsce, ani w żadnym innym państwie UE. Wnioskodawca nie posiada w Polsce, ani w żadnym innym państwie UE siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Wnioskodawca posiada w Polsce przedstawicielstwo, którego zakres działania obejmuje wyłącznie prowadzenie działalności w zakresie reklamy i promocji Wnioskodawcy. Przedstawicielstwo Wnioskodawcy w Polsce nie będzie w żaden sposób uczestniczyć w transakcjach opisanych poniżej. Wnioskodawca prowadzi działalność handlową na skalę globalną, polegającą na sprzedawaniu klientom na całym świecie po konkurencyjnych cenach mebli, elementów wyposażenia wnętrz i konstrukcji dekoracyjnych. Możliwość oferowania produktów w konkurencyjnych cenach wynika z wykorzystania efektu skali i starannego doboru dostawców.

Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę ramową z polskim kontrahentem, zajmującym się produkcją mebli (dalej: Producent). Na podstawie umowy, Wnioskodawca będzie regularnie nabywał od Producenta jego towary, które będą transportowane bezpośrednio do klientów Wnioskodawcy, z pominięciem samego Wnioskodawcy. Za każdym razem zawierane będą kolejno dwie transakcje:

• nabycie towaru przez Wnioskodawcę od Producenta;
• sprzedaż tego samego towaru dokonana przez Wnioskodawcę na rzecz jego klienta.
  
  

Wnioskodawca nie wyklucza, że w przyszłości podobne umowy będą zawarte z innymi producentami mebli lub producentami innych towarów posiadającymi siedzibę w Polsce.

Transport towarów od Producenta do klientów Wnioskodawcy, będzie organizowany przez samego klienta lub przez Producenta. Sam Wnioskodawca nie będzie organizował transportu.

Klienci, którym Wnioskodawca planuje sprzedawać nabywane od Producenta towary, to zarówno podmioty posiadające siedzibę w Polsce (dalej: Klienci PL), jak i podmioty z innych niż Polska państw Unii Europejskiej będących podatnikami podatku od wartości dodanej zidentyfikowanymi w tych krajach na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych (dalej: Klienci UE), a także podmioty z państw spoza Unii Europejskiej (dalej: Klienci spoza UE). W związku z planowaną przez Wnioskodawcę działalnością można zatem - z punktu widzenia miejsca siedziby klientów Wnioskodawcy - wyróżnić trzy sytuacje:

• Wnioskodawca nabywa towar od Producenta i sprzedaje go Klientowi PL;
• Wnioskodawca nabywa towar od Producenta i sprzedaje go Klientowi UE;
• Wnioskodawca nabywa towar od Producenta i sprzedaje go Klientowi spoza UE.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca spełnia definicję podatnika w rozumieniu ustawy o VAT oraz, czy powinien złożyć zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy o VAT oraz zawiadomienie, o którym mowa w art. 97 ust. 1 ustawy o VAT...
2. Czy w kontekście planowanych działań Wnioskodawcy, przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca będzie zobowiązany ustanowić w Polsce przedstawiciela podatkowego...
3. Czy planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż nabywanych od Producenta towarów Klientom PL będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT...
4. Zakładając, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie pytania nr 3 jest poprawne, czy dostawa towarów przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta PL (będącego podatnikiem VAT lub osobą prawną) będzie stanowić dostawę, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, dla której podatnikiem będzie Klient PL, w związku z czym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rozliczenia podatku należnego w związku ze sprzedażą na rzecz Klientów PL towarów nabytych uprzednio od Producenta...
5. Czy planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż nabywanych od Producenta towarów Klientom UE stanowić będzie dla Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, do której przy zachowaniu wymogów art. 42 ustawy o VAT, zastosowana powinna zostać stawka 0%...
6. W odniesieniu do planowanych przez Wnioskodawcę transakcji sprzedaży nabywanych od Producenta towarów, na rzecz Klientów spoza UE, w sytuacji gdy w stosunku do takich transakcji Wnioskodawca nie będzie działać jako polski podatnik VAT (tzn. Producent będzie wystawiać faktury VAT na Wnioskodawcę, ale niejako polskiego podatnika VAT), czy Wnioskodawca ma jakiekolwiek obowiązki podatkowe w Polsce w zakresie VAT...
7. Czy w związku z planowanymi transakcjami, Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (art. 86 ust. 1 ustawy o VAT) lub prawo do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym (art. 87 ust. 1 ustawy o VAT)...
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy będzie on podatnikiem VAT w rozumieniu ustawy o VAT i będzie mógł zarejestrować się w Polsce jako podatnik VAT czynny. W związku z planowanym dokonywaniem dostaw wewnątrzwspólnotowych, Wnioskodawca będzie zobowiązany do dokonania zgłoszenia, o którym mowa w art. 97 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o VAT, podmioty o których mowa w art. 15 ustawy o VAT, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 ustawy o VAT, złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne.

Ponieważ art. 5 ustawy o VAT, do którego odsyła art. 96 ust. 1, zawiera wyliczenie czynności opodatkowanych, to na podstawie powyższego przepisu należy stwierdzić, że zobowiązanym do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego jest podmiot, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, który jednocześnie zamierza wykonywać czynności opodatkowane (por. A. Bartosiewicz, R. Kubacki, Komentarz do art. 96 ustawy o podatku od towarów i usług, Lex 2012).

Oznacza to, że ustalenie czy Wnioskodawca będzie zobowiązany zarejestrować się w Polsce jako podatnik VAT czynny, wymaga w pierwszej kolejności określenia, czy w związku z planowanymi działaniami, Wnioskodawca będzie podmiotem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT.

Art. 15 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wnioskodawca jako podmiot kupujący towary od Producenta i sprzedający je następnie swoim klientom, niewątpliwie prowadzi działalność jako handlowiec. Ze względu na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, o czym świadczy chociażby zamiar zawarcia umowy ramowej z Producentem, należy uznać, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Jako osoba prawna prowadząca samodzielnie działalność gospodarczą, jest zatem podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT. Planowane przez Wnioskodawcę czynności, będą stanowić czynności, o których mowa w art. 5 ustawy o VAT.

W konsekwencji, Wnioskodawca, jako podmiot o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, mający zamiar dokonywać czynności, o których mowa w art. 5 ustawy o VAT, będzie zobowiązany do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o VAT.

W sytuacji, gdyby Wnioskodawca dokonywał dostaw towarów jedynie na rzecz Klientów PL w warunkach określonych w art. 17 ust. 1 pkt 5, ust. 2 i ust. 5 ustawy o VAT, to Klienci byliby podatnikami z tytułu takich dostaw i Wnioskodawca nie byłby zobowiązany rozliczać podatku należnego związanego z tymi dostawami. W takim przypadku zatem Wnioskodawca nie byłby zobowiązany, a jedynie uprawniony do zarejestrowania się jako podatnik VAT w Polsce.

Na podstawie art. 97 ust. 1 ustawy o VAT, w związku z zamiarem dokonywania wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (patrz punkt 5), Wnioskodawca będzie zobowiązany zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności i tym samym uzyskać status podatnika VAT UE. W związku z tym, że w tym zakresie nie znajdzie zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 5 i ust. 2 ustawy o VAT, Wnioskodawca będzie zobowiązany do rejestracji jako podatnik VAT czynny oraz jako podatnik VAT UE.

Zdaniem Wnioskodawcy będzie on zobowiązany do ustanowienia w Polsce przedstawiciela podatkowego.

Art. 15 ust. 7 ustawy o VAT stanowi, że podatnicy, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, nie posiadający siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, podlegający obowiązkowi zarejestrowania się jako podatnicy VAT czynni, o których mowa w art. 96 ust. 4, są obowiązani ustanowić przedstawiciela podatkowego.

Jednocześnie, stosowanie do art. 15 ust. 10 pkt 2 ustawy o VAT, Minister Finansów, w drodze rozporządzenia, może określić przypadki, w których nie ma konieczności ustanawiania przedstawiciela podatkowego. Zgodnie z § 1 rozporządzeniem Ministra Finansów z 29 czerwca 2011 r. w sprawie przypadków, w których nie ma konieczności ustanawiania przedstawiciela podatkowego (Dz. U. Nr 136, poz. 796), obowiązek ustanowienia przedstawiciela podatkowego nie występuje w przypadku, gdy podatnikiem wykonującym czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest podmiot posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

Wnioskodawca, jak wykazano w uzasadnieniu stanowiska do pytania nr 1 jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT i jest zobowiązany do zarejestrowania się jako podatnik VAT czynny. Jednocześnie, jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, ani na terytorium żadnego innego państwa UE.

W związku z tym, na podstawie art. 15 ust. 7 ustawy o VAT, Wnioskodawca będzie zobowiązany do ustanowienia przedstawiciela podatkowego i nie znajdzie w tym przypadku zastosowania żadne wyłączenie z obowiązku ustanawiania takiego przedstawiciela.

Zdaniem Wnioskodawcy dokonywana przez niego sprzedaż towarów nabywanych od Producenta Klientom PL będzie stanowić dostawę towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT stanowi, że opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. Natomiast art. 7 ustawy o VAT definiuje pojęcie dostawy towarów, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Z kolei art. 7 ust. 8 ustawy o VAT reguluje kwestię tzw. transakcji łańcuchowych. Stosownie do tego przepisu, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż towarów na rzecz Klientów PL, będzie stanowiła dostawę towarów w rozumieniu ustawy o VAT. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, towary będą nabywane przez Wnioskodawcę od Producenta, a następnie sprzedawane przez Wnioskodawcę Klientowi PL, przy czym będą one transportowane od Producenta bezpośrednio do klienta Wnioskodawcy. Tym samym należy uznać, że transakcja pomiędzy Producentem, Wnioskodawcą i Klientem PL będzie tzw. transakcją łańcuchową.

W celu ustalenia miejsca opodatkowania dostawy towarów dokonywanej przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta PL, należy ustalić miejsce świadczenia takiej dostawy. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o VAT, miejscem dostawy towarów jest w przypadku:

• towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią

• miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy;

• towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.
  
  

Jednocześnie, stosownie do art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, wysyłka lub transport tego towaru jest przyporządkowana tylko jednej dostawie. W dalszej części art. 22 ust. 2 przewidziano regułę pomagającą ustalić, do której z dostaw przypisać należy transport towarów, przewidując domniemanie, że jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport jest przyporządkowana dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że nabywca ten udowodni, że wysyłkę lub transport towaru należy zgodnie z zawartymi przez niego warunkami dostawy przyporządkować jego dostawie.

Nabywcą towaru, który dokonuje też jego dostawy jest w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca. Oznacza to, że gdyby towar był wysyłany lub transportowany przez Wnioskodawcę, transport towaru należałoby przypisać co do zasady „dostawie dokonanej dla tego nabywcy”, czyli dostawie towarów przez Producenta na rzecz Wnioskodawcy. Ponieważ jednak, jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego sytuacja jest dokładnie odwrotna (transport nigdy nie będzie organizowany przez Wnioskodawcę), to transport ten należy przypisać do dostawy związanej ze sprzedażą dokonaną przez Wnioskodawcę na rzecz jego klienta.

Oznacza to, że do ustalenia miejsca dostawy towarów, której dokonywać będzie Wnioskodawca, stosować należy art. 22 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym miejscem dostawy towarów w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią, jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. Ponieważ towary będą transportowane od Producenta, oznacza to, że miejsce rozpoczęcia transportu będzie każdorazowo znajdować się w Polsce, która będzie tym samym miejscem dostawy towarów.

Ponieważ dokonywana przez Wnioskodawcę sprzedaż towarów nabywanych od Producenta Klientom PL będzie stanowiła dostawę towarów, a miejscem świadczenia będzie Polska, to należy uznać, że sprzedaż taka będzie stanowiła dostawę towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zadaniem Wnioskodawcy dostawa towarów na rzecz Klientów PL będących podatnikami VAT, o których mowa w art. 15 ustawy o VAT lub osobami prawnymi niebędącymi podatnikami VAT, będzie dostawą, dla której podatnikiem będzie Klient PL. W związku z tym, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rozliczania podatku należnego w związku ze sprzedażą towarów nabytych od Producenta Klientom PL.

W związku z powyższym, Wnioskodawca będzie zobowiązany wystawić fakturę VAT dokumentującą dostawę do Klienta PL bez wykazywania danych dotyczących stawki i kwoty podatku, ale z adnotacją, że podatek rozlicza nabywca lub ze wskazaniem właściwego przepisu ustawy o VAT lub dyrektywy VAT, wskazującego, że podatek rozlicza nabywca, lub zawierającą oznaczenie „odwrotne obciążenie”.

W przypadku, gdy dostawa towarów będzie dokonywana na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT lub niebędących osobami prawnymi (np. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej) Wnioskodawca będzie zobowiązany rozliczyć VAT należny z tytułu takiej dostawy według stawki podstawowej (obecnie 23%).

Art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT stanowi, że podatnikami — poza osobami wymienionymi w art. 15 ustawy o VAT - są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju. Przepis ten znajduje zastosowanie z zastrzeżeniem art. 17 ust. 5 ustawy wskazującym na warunki, które musi spełniać nabywca towarów (status podatnika VAT, o którym mowa w art. 15 lub osoba prawna niebędąca podatnikiem VAT).

Ponieważ Wnioskodawca będąc podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, nie posiada jednocześnie siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju, to planowana przez niego sprzedaż towarów na rzecz Klientów PL, będzie stanowić dostawę towarów, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, dla której podatnikiem będzie Klient PL, przy założeniu, że Klient PL spełnia warunki wskazane w art. 17 ust. 5 ustawy o VAT. Wnioskodawca, zgodnie z art. 17 ust. 2, nie będzie zatem zobowiązany do rozliczenia podatku należnego.

Stosownie do art. 106 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, Wnioskodawca będzie zobowiązany wystawiać fakturę VAT na rzecz Klientów PL, przy czym w fakturze nie będzie wykazywać danych dotyczących stawki i kwoty podatku. Dodatkowo, zgodnie z § 5 ust. 15 rozporządzenia Ministra Finansów z 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), faktury VAT wystawiane przez Wnioskodawcę na rzecz Klientów PL stwierdzające dokonanie dostawy towarów (zamiast danych dotyczących stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem) będą zawierać adnotację, że podatek rozlicza nabywca, lub wskazanie właściwego przepisu ustawy o VAT lub dyrektywy VAT, wskazującego, że podatek rozlicza nabywca, lub oznaczenie „odwrotne obciążenie”.

W sytuacji, gdy Wnioskodawca będzie dokonywał dostawy towarów na rzecz Klientów PL nie spełniających warunków wskazanych w art. 17 ust. 5 ustawy o VAT (np. osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej), Wnioskodawca będzie zobowiązany rozliczyć VAT należny na takiej dostawie.

Zdaniem Wnioskodawcy planowana przez niego sprzedaż nabywanych od Producenta towarów Klientom UE, stanowić będzie z punktu widzenia Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Do takiej sprzedaży, w przypadku zachowania wymogów z art. 42 ustawy o VAT, zastosowana powinna zostać stawka 0%.

Art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT stanowi, że opodatkowaniu VAT podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Art. 13 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT stanowi, że przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu dostawy towarów (czyli, co do zasady, przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, pod warunkiem, że dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT zarejestrowany jako podatnik VAT UE oraz, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanymi na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

W ramach planowanej przez Wnioskodawcę sprzedaży zakupionych od Producenta towarów Klientom UE, towary będą transportowane od Producenta bezpośrednio do danego Klienta UE. Nie ma zatem wątpliwości, że towary będą wywożone z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego, w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy o VAT. Nie ma również wątpliwości, że wywóz towarów z Polski do Klientów UE będzie dokonywany w ramach dostawy towarów w rozumieniu ustawy o VAT. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, towary będą nabywane przez Wnioskodawcę od Producenta, a następnie sprzedawane przez Wnioskodawcę Klientowi UE, przy czym będą one transportowane od Producenta bezpośrednio do Klienta UE. Tym samym należy uznać, że transakcja pomiędzy Producentem, Wnioskodawcą i Klientem UE będzie tzw. transakcją łańcuchową.

W celu ustalenia miejsca opodatkowania dostawy towarów dokonywanej przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta UE należy ustalić miejsce świadczenia takiej dostawy. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o VAT, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Jednocześnie, stosownie do art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, wysyłka lub transport tego towaru jest przyporządkowana tylko jednej dostawie. W dalszej części art. 22 ust. 2 przewidziano regułę pomagającą ustalić, do której z dostaw przypisać należy transport towarów, przewidując domniemanie, że jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport jest przyporządkowana dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że nabywca ten udowodni, że wysyłkę tub transport towaru należy zgodnie z zawartymi przez niego warunkami dostawy przyporządkować jego dostawie.

Nabywcą towaru, który dokonuje jego dalszej dostawy do Klienta UE jest w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca. Oznacza to, że gdyby towar był wysyłany lub transportowany przez Wnioskodawcę, transport towaru należałoby przypisać co do zasady dostawie dokonanej dla Wnioskodawcy, czyli sprzedaży towarów przez Producenta na rzecz Wnioskodawcy. Ponieważ jednak, jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, sytuacja jest dokładnie odwrotna (transport nigdy nie będzie organizowany przez Wnioskodawcę), to transport ten należy przypisać do dostawy związanej ze sprzedażą dokonaną przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta UE.

Oznacza to, że do ustalenia miejsca dostawy towarów, której dokonywać będzie Wnioskodawca na rzecz Klienta UE, stosować należy art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym miejscem dostawy towarów w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią, jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. Ponieważ towary będą transportowane od Producenta, oznacza to, że miejsce rozpoczęcia transportu będzie każdorazowo znajdować się w Polsce, która będzie tym samym miejscem dostawy towarów.

Jednocześnie, dostawa dokonywana przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta UE będzie stanowić wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (z zastrzeżeniem spełnienia poniższych warunków), ponieważ towar będący przedmiotem dostawy Wnioskodawcy do Klienta UE będzie wywożony z terytorium Polski na terytorium innego kraju członkowskiego UE. Warunkiem do uznania takiej dostawy Wnioskodawcy do Klienta UE jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów będzie status Wnioskodawcy jako podatnika VAT UE w Polsce oraz status Klienta UE jako podatnika VAT zidentyfikowanego dla potrzeb wewnątrzwspólnotowych. Przed dniem dokonania pierwszej dostawy wewnątrzwspólnotowej Wnioskodawca będzie zatem zobowiązany, na podstawie art. 97 ust. 1 ustawy o VAT, zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu VAT-R/UE o zamiarze dokonywania takich czynności.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy o VAT, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42 tej ustawy. Stosownie do art. 42 ust.1 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer VAT UE na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;

podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Dowodami, o których mowa powyżej są dokumenty wskazane w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy o VAT, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. W przypadku, gdy dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 i 4, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa.

W związku z powyższym, wewnątrzwspóinotowe dostawy towarów dokonywana przez Wnioskodawcę na rzecz Klientów UE będę opodatkowane stawką 0%, z zastrzeżeniem spełnienia warunków, o których mowa w art 42 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy w związku z planowanymi przez Wnioskodawcę transakcjami sprzedaży nabywanych od Producenta towarów na rzecz Klientów spoza UE, w sytuacji gdy w odniesieniu do tych transakcji Wnioskodawca nie będzie działać jako polski podatnik VAT (Producent będzie wystawiać fakturę na Wnioskodawcę bez wskazywania jego polskiego numeru NIP), Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rozliczania tej transakcji w Polsce dla celów VAT.

Zgodnie z art. 2 ust. 8 ustawy o VAT, eksport towarów to potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

• dostawcę lub na jego rzecz, lub

• nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych).
  
  

Jak słusznie podnosi się w literaturze, oznacza to, że jedynymi elementami powodującymi uznanie danej sprzedaży za eksport są wywóz, jako następstwo czynności opodatkowanej oraz potwierdzenie wywozu przez urząd celny wyjścia, co de facto oznacza potwierdzenie przekroczenia granicy Unii (T. Michalik, Vat. Komentarz 201 2, Lex2012).

W wyniku sprzedaży dokonywanej przez Producenta na rzecz Wnioskodawcy, będzie następował wywóz towarów poza terytorium UE od Producenta bezpośrednio do Klienta spoza UE. Oznacza to, że Producent będzie dokonywał wywozu towarów poza terytorium UE, w wykonaniu dostawy towarów na rzecz Wnioskodawcy. Producent będzie zatem dokonywał czynności opodatkowanej w postaci eksportu towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Eksport towarów dokonywany przez Producenta będzie podlegać opodatkowaniu VAT stawką 0% stosowanie do art. 41 ust. 4 lub ust. 11, przy założeniu spełnienia warunków, o których mowa w art. 41 ust. 6 lub ust. 11 ustawy o VAT.

Jednocześnie, dostawa towarów pomiędzy Wnioskodawcą, a Klientem spoza UE będzie dokonywana przez Wnioskodawcę, który nie będzie działał w tym zakresie jako polski podatnik VAT. Oznacza to, że w związku z planowanymi przez Wnioskodawcę transakcjami sprzedaży nabywanych od Producenta towarów, na rzecz Klientów spoza UE, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rozliczania tych transakcji w zakresie VAT w Polsce (transakcja poza zakresem opodatkowania VAT w Polsce).

Zdaniem Wnioskodawcy w związku z dostawami towarów na rzecz klientów, Wnioskodawca będzie przysługiwać prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w szczególności wynikającego z faktur wystawionych na Wnioskodawcę przez Producenta. W przypadku, gdy kwota podatku naliczonego Wnioskodawcy będzie w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, Wnioskodawca będzie mieć prawo do zwrotu podatku wykazanego odpowiednio w deklaracji podatkowej, jako podatek do zwrotu.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 ustawy o VAT. Stosownie do art. 86 ust. 2 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Zgodnie z art. 86 ust. 8 ustawy o VAT, podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego także wtedy, gdy nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami. Z kolei stosownie do art. 86 ust. 19 ustawy o VAT, jeżeli w okresie rozliczeniowym podatnik nie wykonywał czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz nie wykonywał czynności poza terytorium kraju kwotę podatku naliczonego może przenieść do rozliczenia na następny okres rozliczeniowy.

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy o VAT w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Zwrot różnicy podatku następuje, co do zasady, w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika, zastrzeżeniem przepisu art. 87 ust. 6 ustawy o VAT, który przewiduje możliwość zwrotu różnicy podatku na wniosek podatnika w terminie 25 dni, w przypadku gdy są spełnione warunki określone w tym przepisie.

Z w/w przepisów ustawy o VAT jasno wynika, że podmiotem, który ma prawo do odliczenia podatku naliczonego na zasadach wskazanych w art. 86 ustawy o VAT lub do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na zasadach wskazanych w art. 87 ustawy o VAT, jest podatnik VAT w rozumieniu ustawy o VAT.

Jak wskazano w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy do pytań 1 — 5, Wnioskodawca będzie podatnikiem VAT w rozumieniu ustawy o VAT. Co więcej, Wnioskodawca będzie dokonywał w Polsce czynności, które są czynnościami opodatkowanymi (dostawa krajowa do Klientów PL oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów do Klientów UE. W celu dokonywania tych czynności Wnioskodawca będzie nabywać towary Producenta, za które Producent będzie wystawiać na Wnioskodawcę faktury VAT z wykazanym podatkiem należnym. Dla Wnioskodawcy podatek ten będzie stanowić podatek naliczony. Wnioskodawca będzie mieć prawo do obniżenia swojego podatku należnego o wspomniany podatek naliczony lub w przypadku nadwyżki podatku naliczonego nad należnym (nawet jeśli podatek należny będzie wynosić 0), do zwrotu takiej nadwyżki lub jej przeniesienia na kolejne okresy rozliczeniowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych uznaje się za:

• prawidłowe – w zakresie pytań 1, 2 , 3 , 4, 5 i 7,

• nieprawidłowe – w zakresie pytania 6.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przy czym w myśl art. 2 pkt 6 ustawy pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy ruchome oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez terytorium kraju, zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy, terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. Przez terytorium państwa członkowskiego terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 4). Zaś przez terytorium państwa trzeciego, terytorium państwa nie wchodzącego w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przy czym w myśl ust. 2 cytowanego artykułu działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 96 ust. 1 ustawy podmioty, o których mowa w art. 15 ustawy, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne.

Ponadto zgodnie z art. 97 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

Jak wynika z powyższych przepisów obowiązek w zakresie rejestracji na potrzeby VAT obejmuje podmioty, o których mowa w art. 15 ustawy. Podmioty te przed wykonaniem pierwszej czynności podlegającej ustawie są obowiązane złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne. Obowiązkowi w tym zakresie podlegają osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Należy w tym miejscu podkreślić, że obowiązek w zakresie rejestracji (określony w art. 96 ustawy) nie odnosi się do podatników dokonujących dostawy w zakresie których obowiązek rozliczenia VAT został przeniesiony na nabywcę, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy. Przy czym teza ta znajduje zastosowanie o ile podatnik taki nie wykonuje innych czynności opodatkowanych w Polsce, ani nie podlega obowiązkowi rejestracji na podstawie przepisów ustawy o VAT. Na podstawie delegacji art. 98 ust.1 pkt 1 ustawy wydano rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie określenia podatników niemających obowiązku składania zgłoszenia rejestracyjnego (Dz. U. z 2004 r. Nr 58, poz. 558 ze zm.), które określa inny rodzaj podatników niż zwolnieni podmiotowo od podatku albo wykonujący wyłącznie czynności zwolnione, którzy nie mają obowiązku składania zgłoszenia rejestracyjnego. I tak stosownie do § 1 pkt 1 lit. k rozporządzenia obowiązku składania zgłoszenia rejestracyjnego nie mają podatnicy nieposiadający na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej, stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonują transakcji gospodarczych, stałego miejsca zamieszkania lub zwykłego miejsca pobytu, jeżeli wykonują na terytorium kraju wyłącznie następujące czynności: dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca.

W przedmiotowym przypadku Wnioskodawca nie posiada w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej i, jak zostanie wykazane poniżej, będzie dokonywał na terytorium kraju dostaw dla których podatnikiem jest ich nabywca jak również wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów i eksportu.

Zatem, mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca będzie występował w charakterze podatnika obowiązanego do zarejestrowania się jako podatnik VAT i VAT-UE.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie (pytanie nr 1) jest prawidłowe.

Odnosząc się do obowiązku ustanowienia na terytorium kraju przedstawiciela podatkowego, należy wskazać, iż zgodnie z art. 15 ust. 7 ustawy podatnicy, o których mowa w ust. 1, nieposiadający siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, podlegający obowiązkowi zarejestrowania się jako podatnicy VAT czynni, o których mowa w art. 96 ust. 4, są obowiązani ustanowić przedstawiciela podatkowego.

Zaś zgodnie z § 1 rozporządzeniem Ministra Finansów z 29 czerwca 2011 r. w sprawie przypadków, w których nie ma konieczności ustanawiania przedstawiciela podatkowego (Dz. U. Nr 136, poz. 796), obowiązek ustanowienia przedstawiciela podatkowego nie występuje w przypadku, gdy podatnikiem wykonującym czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest podmiot posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski czy też na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej a ponadto, jak wskazano powyżej, będzie obowiązany do zarejestrowana się jako czynny podatnik VAT i VAT-UE.

W związku z powyższym będzie zobowiązany ustanowić w Polsce przedstawiciela podatkowego.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie (pytanie nr 2) jest prawidłowe.

W treści art. 7 ust. 8 ustawy wskazano, iż w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

W przypadku udziału w transakcji łańcuchowej o charakterze międzynarodowym, gdy towar ulega przemieszczeniu pomiędzy różnymi państwami, istotną kwestią staje się ustalenie, której dostawie należy przyporządkować transport towarów, gdyż ma to decydujące znaczenie z punktu widzenia ustalenia miejsca świadczenia dla każdej z dostaw w łańcuchu, a tym samym określenia skutków podatkowych dla podmiotów dokonujących poszczególnych dostaw w transakcji łańcuchowej.

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest, w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, miejscem dostawy towarów, w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Stosownie zaś z art. 22 ust. 2 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru jest przyporządkowana tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport jest przyporządkowana dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że nabywca ten udowodni, że wysyłkę lub transport towaru należy zgodnie z zawartymi przez niego warunkami dostawy przyporządkować jego dostawie.

W myśl art. 22 ust. 3 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która:

1. poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
2. następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.
   
   

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, iż w przypadku transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie jest przemieszczany tylko od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport), więc tylko w odniesieniu do jednej z transakcji można ustalić miejsce świadczenia w oparciu o art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy (dostawa ruchoma). W odniesieniu do pozostałych dostaw, którym nie można przypisać wysyłki (transportu), ustalanie miejsca świadczenia odbywa się jak dla towarów niewysyłanych, a więc według miejsca, w którym towary znajdowały się w momencie dostawy (dostawa nieruchoma).

Miejscem dostawy dla dostaw poprzedzających transport towaru jest miejsce rozpoczęcia transportu towarów. Natomiast miejscem dostawy dla dostaw następujących po transporcie towaru jest miejsce zakończenia transportu towaru.

Z powyższego wynika, że wszystkie dostawy dokonane przed dostawą, do której będzie przyporządkowany transport lub wysyłka towarów, będą miały charakter transakcji krajowych w państwie dostawy towaru, wszystkie późniejsze dostawy po tej dostawie będą miały charakter dostaw krajowych w państwie przeznaczenia towaru, natomiast sama transakcja, której będzie przyporządkowany transport lub wysyłka będzie miała cechy wewnątrzwspólnotowej dostawy i odpowiednio wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów bądź eksportu i odpowiednio importu.

W przedmiotowym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca nieposiadający w Polsce, ani w żadnym innym państwie UE siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. zamierza zawrzeć umowę ramową z polskim Producentem, zajmującym się produkcją mebli. Na podstawie umowy, Wnioskodawca będzie regularnie nabywał od Producenta jego towary, które będą transportowane bezpośrednio do klientów Wnioskodawcy, z pominięciem samego Wnioskodawcy. Za każdym razem zawierane będą kolejno dwie transakcje: nabycie towaru przez Wnioskodawcę od Producenta oraz sprzedaż tego samego towaru dokonana przez Wnioskodawcę na rzecz jego klienta.

Transport towarów od Producenta do klientów Wnioskodawcy, będzie organizowany przez samego klienta lub przez Producenta. Sam Wnioskodawca nie będzie organizował transportu.

Klienci, którym Wnioskodawca planuje sprzedawać nabywane od Producenta towary, to zarówno podmioty posiadające siedzibę w Polsce - Klienci PL, jak i podmioty z innych niż Polska państw Unii Europejskiej będących podatnikami podatku od wartości dodanej zidentyfikowanymi w tych krajach na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych - Klienci UE, a także podmioty z państw spoza Unii Europejskiej - Klienci spoza UE.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W pierwszej ze wskazanych przez Wnioskodawcę sytuacji, Wnioskodawca będzie nabywał towar od Producenta a następnie sprzedawał go Klientowi PL.

Z powyższego wynika, iż w przypadku analizowanej dostawy prawo do dysponowania towarem jak właściciel zostanie przeniesione na terytorium Polski a ponadto przedmiotowy towar w wyniku tej dostawy nie opuści terytorium Polski. Zatem miejscem opodatkowania niniejszej dostawy będzie terytorium Polski.

Tym samym planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż nabywanych od Producenta towarów Klientom PL będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Co do zasady, podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT należnego jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, tj. podmiot, który samodzielnie prowadzi działalność gospodarczą, np. dokonuje odpłatnej dostawy towarów.

Jednakże, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju.

Przy czym stosownie do ust. 2 niniejszego artykułu w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Ponadto zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 1 ustawy, ww. przepis ma zastosowanie, jeżeli nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, albo osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 6.

Powyższy zapis wskazuje na sytuację, w której podatnikiem staje się nabywca towaru, będący podatkiem o którym mowa w art. 15, jeśli dokonał on nabycia od dostawcy spoza terenu kraju nieposiadającego siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju.

Zatem w sytuacji dokonywania na terytorium kraju dostaw towarów na rzecz Klientów PL będących podatnikami podatku VAT przez Wnioskodawcę jako podmiot niemający w Polsce siedziby bądź stałego miejsca prowadzenia działalności, ale zarejestrowany dla celów VAT, zobowiązanym do rozliczenia podatku od towarów i usług będzie nabywca towarów.

Na mocy art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przy czym stosownie do art. 106 ust. 1a ustawy w przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, w fakturze nie wykazuje się danych dotyczących stawki i kwoty podatku.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwane dalej rozporządzeniem, regulujące zasady dotyczące wystawiania faktur i innych dokumentów z nimi zrównanych.

Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 15 ww. rozporządzenia faktury stwierdzające dokonanie dostawy towarów lub wykonanie usługi, dla których podatnikiem zgodnie z przepisami ustawy jest nabywca towaru lub usługi, zamiast danych dotyczących stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem zawierają:

1. adnotację, że podatek rozlicza nabywca, lub
2. wskazanie właściwego przepisu ustawy lub dyrektywy, wskazującego, że podatek rozlicza nabywca, lub
3. oznaczenie „odwrotne obciążenie”.
   
   

W związku z powyższym Wnioskodawca, jako podmiot, który nie posiada na terytorium Polski siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności niezobowiązany do rozliczenia podatku należnego, wystawi fakturę VAT, gdzie nie będzie wykazana stawka i kwota podatku, z adnotacją, iż podatek ten rozliczy nabywca.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie (pytanie nr 3 i 4) jest prawidłowe.

W świetle art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
   
   

Dowodami o których mowa w ust. 1 pkt 2, zgodnie z ust. 3 powołanego artykułu, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane przez przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Natomiast w przypadku, gdy dokumenty wymienione w cyt. wyżej art. 42 ust. 3 nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami w świetle art. 42 ust. 11 ustawy, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, a w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

W drugiej ze wskazanych przez Wnioskodawcę sytuacji, Wnioskodawca będzie nabywał towar od Producenta a następnie sprzedawał go Klientowi UE.

Ponieważ w przedmiotowej sprawie towar jest transportowany między dwoma państwami członkowskimi – od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, w łańcuchu tym wystąpi wewnątrzwspólnotowa dostawa towaru i wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru, tworzące razem dostawę ruchomą.

Jak wskazano powyżej wszystkie dostawy dokonane przed dostawą, do której będzie przyporządkowany transport lub wysyłka towarów, będą miały charakter transakcji krajowych w państwie dostawy towaru, wszystkie późniejsze dostawy po tej dostawie będą miały charakter dostaw krajowych w państwie przeznaczenia towaru, natomiast sama transakcja, której będzie przyporządkowany transport lub wysyłka będzie miała cechy wewnątrzwspólnotowej dostawy i odpowiednio wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Od ustalenia zatem której dostawie w łańcuchu dostaw należy przyporządkować fizyczny transport towarów będzie zależało jak poszczególni podatnicy będą zobowiązani rozliczyć podatek i której dostawie będzie można przyporządkować stawkę 0% VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy, czyli który podatnik będzie miał prawo do zastosowania takiej stawki.

Odnosząc niniejsze do przedmiotowej sytuacji, należy wskazać, iż w sytuacji gdy transportu będzie dokonywać Klient UE to wówczas transport ten zgodnie z art. 22 będzie przyporządkowany dostawie dokonanej przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta UE. Tym samym dostawa realizowana przez Wnioskodawcę na rzecz trzeciego podmiotu (Klienta UE), w której ten podmiot organizuje transport jest dostawą „ruchomą”, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, której miejscem opodatkowania jest państwo, w którym transport towarów się rozpoczyna, tj. Polsce i na gruncie przepisów winna zostać uznana w Polsce za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż nabywanych od Producenta towarów Klientom UE, gdy transportu będzie dokonywać Klient UE stanowić będzie z punktu widzenia Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, która w przypadku zachowania wymogów z art. 42 ustawy, może być opodatkowana stawką 0%.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie (pytanie nr 5) jest prawidłowe.

W świetle art. 2 pkt 8 ustawy, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych.
   
   

Stosownie do art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%. Stawkę tę stosuje się w eksporcie towarów, pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej – art. 41 ust. 6 ustawy. Jeżeli jednak warunek ten nie został spełniony podatnik, zgodnie z art. 41 ust. 7 ustawy, nie wykazuje takiej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju. W myśl art. 41 ust. 8 ustawy, przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu.

Otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej w terminie późniejszym niż określony w ust. 6 i 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument (art. 41 ust. 9).

Zgodnie z art. 41 ust. 11 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, posiada kopie dokumentu, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Z dokumentu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

W trzeciej ze wskazanych przez Wnioskodawcę sytuacji, Wnioskodawca będzie nabywał towar od Producenta a następnie sprzedawał go Klientowi spoza UE.

Odnosząc się do niniejszej dostawy należy wskazać, iż z wniosku wynika, że wywóz nastąpi w wykonaniu sprzedaży towaru przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta spoza UE a nie, jak twierdzi Wnioskodawca we własnym stanowisku, w wyniku sprzedaży dokonywanej przez producenta na rzecz Wnioskodawcy.

Wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy towar nie opuszcza terytorium kraju w związku z dostawą dokonana przez Producenta na rzecz Wnioskodawcy lecz wywóz towaru następuje dopiero w efekcie sprzedaży towaru przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta spoza UE. Skoro zatem to w wyniku sprzedaży towaru przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta spoza UE Producent wywozi towar z terytorium Polski poza UE to tej właśnie transakcji należy przypisać miano eksportu.

Zatem planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż nabywanych od Producenta towarów Klientom spoza UE, stanowić będzie u Wnioskodawcy eksport towarów, który w przypadku zachowania wymogów z art. 41 ustawy, może być opodatkowany stawką 0%.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie (pytanie nr 6) jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do prawa do odliczenia podatku naliczonego wskazać należy, iż kwestie prawa podatnika do odliczenia podatku naliczonego regulują przepisy art. 86 ustawy. Według ogólnej zasady wyrażonej w art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, zgodnie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit a ustawy, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W myśl art. 87 ust. 2 ustawy, zwrot różnicy podatku, z zastrzeżeniem ust. 6, następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazane w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach (...).

Przy czym stosownie do art. 87 ust. 6 ustawy, na wniosek podatnika, złożony wraz z deklaracją podatkową, urząd skarbowy jest obowiązany zwrócić różnicę podatku, o której mowa w ust. 2, w terminie 25 dni, licząc od dnia złożenia rozliczenia, w przypadku gdy kwoty podatku naliczonego, wykazane w deklaracji podatkowej, wynikają z:

1. faktur dokumentujących kwoty należności, które zostały w całości zapłacone, z uwzględnieniem art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095, z późn. zm.),
2. dokumentów celnych, deklaracji importowej oraz decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34, i zostały przez podatnika zapłacone,
3. importu towarów rozliczanego zgodnie z art. 33a, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca lub dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, jeżeli w deklaracji podatkowej została wykazana kwota podatku należnego od tych transakcji (…)
   
   

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jako spółka zagraniczna, nieposiadająca siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, obowiązana do zarejestrowana się jako czynny podatnik VAT i VAT-UE będzie dokonywała na terytorium kraju nabycia towarów, które następnie sprzeda polskim Klientom, Klientom z UE bądź też Klientom spoza UE.

Zatem, jak wskazano powyżej, Wnioskodawca będzie wykonywał czynności opodatkowane na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1, 2 i 5 ustawy – tj. dostawę towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Co za tym idzie w zakresie w jakim towary i usługi zakupione przez Wnioskodawcę będą wykorzystane do czynności opodatkowanych, podatnikowi będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w myśl uregulowań art. 86 ust. 1 ustawy a na podstawie przepisów art. 87 ust. 2 ustawy Wnioskodawca będzie miał prawo do zwrotu na rachunek bankowy różnicy podatku naliczonego nad należnym w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia, a przy spełnieniu warunków z art. 87 ust. 6 ustawy w terminie 25 dni. Przy czym w zakresie zwrotu podatku Wnioskodawca będzie miał możliwość wyboru opcji zwrotu w procedurze, o której mowa w art. 89 ust. 1 pkt 3 ustawy. Jednocześnie należy wskazać, iż w sytuacji wyboru zwrotu podatku w procedurze, o której mowa w art. 89 ust. 1 pkt 3 ustawy zwrot podatku nastąpi przy zachowaniu warunków określonych przepisem art. 89 ustawy oraz wydanego stosownie do delegacji ustawowej wynikającej z art. 89 ust. 5 ustawy rozporządzenia z dnia 29 czerwca 2011r. w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom (Dz. U. Nr 136 poz. 797).

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie (pytanie nr 7) jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.