Stan faktyczny:

Spółka z o.o. w 1998r. zaciągnęła dewizowy kredyt inwestycyjny w EURO. Inwestycja została zakończona wobec czego odsetki oraz różnice kursowe od spłaconych rat kredytu Spółka zaliczała do kosztów uzyskania przychodów. W marcu 2004 roku kredyt dewizowy został – za pobraniem prowizji - przekształcony na kredyt w walucie polskiej. Jednocześnie ustalono nowe warunki kredytowania. Przed przewalutowaniem kredyt był oprocentowany na bazie EURIBOR plus marża banku, po przewalutowaniu kredyt jest oprocentowany na bazie WIBOR plus marża.

Stan prawny:

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) do przychodów nie zalicza się między innymi otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Z kolei spłata pożyczki czy kredytu nie jest kosztem uzyskania przychodów stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) ustawy z dnia 15 lutego 1992r., który stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Z przywołanych przepisów wynika zatem, że zarówno samo zaciągnięcie, jak i spłata kwoty głównej kredytu są podatkowo obojętne, pozostając bez wpływu na podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Przychód (dla kredytodawcy), jak i koszt uzyskania przychodów (dla kredytobiorcy) powstanie dopiero przy faktycznej zapłacie odsetek od kredytu.

Umowy kredytowe zazwyczaj dopuszczają możliwość przewalutowania kredytu. Przewalutowanie polega na zmianie waluty, w jakiej udzielony był kredyt. Zmiana taka może polegać na zamianie waluty obcej na inną walutę obcą lub zamianie waluty obcej na walutę krajową. Sama operacja przewalutowania nie ma wpływu na rozliczenia podatkowe. Operacja przeliczenia kredytu dewizowego na równowartość w złotych polskich powoduje bowiem w istocie tylko zmianę wysokości kapitału do spłaty. Zatem nawet w przypadku, gdy przewalutowanie spowoduje zwiększenie kwoty kredytu, to spłata kredytu o zwaloryzowanej wartości stanowi nadal jego spłatę, która stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie stanowi kosztu uzyskania przychodu.

Różnice pomiędzy kwotą otrzymanego kredytu a kwotą kredytu do spłaty, które powstają w momencie przewalutowania kredytu nie mogą przy tym zostać uznane za różnice kursowe w ujęciu podatkowym. W myśl art. 15 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik.

Zgodnie z treścią ww. przepisu różnice kursowe od własnych środków lub wartości pieniężnych liczy się wyłącznie w momencie faktycznej zapłaty zobowiązania wyrażonego w walucie obcej. W momencie przewalutowania nie następuje faktyczna zapłata zobowiązania. Różnice kursowe powstałe na skutek przewalutowania są zatem jedynie różnicami statystycznymi , nie mającymi wpływu na rozliczenia podatkowe. Czynność przewalutowania pozostaje neutralna podatkowo, niezależnie od tego, czy związana jest ze zamianą waluty obcej na inną walutę obcą, czy też przewalutowanie dotyczy zmiany waluty obcej na złote.

Reasumując operacja przeliczenia kredytu dewizowego na równowartość w złotych polskich nie spowoduje powstania różnic kursowych zaliczanych dla celów podatkowych do kosztów uzyskania przychodów.