W odpowiedzi na pytanie Spółki z dnia 02.11.2004 r. (do tutejszego Urzędu Skarbowego wpłynęło dnia 03.11.2004 r.) złożone w trybie art. 14 a § 1 Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz.926, ze zm.), uzupełnione w dniu 02.12.2004 r.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego, zważa co następuje:

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, że Spółka zmieniła metodę ewidencji paliw produkcyjnych z ilościowo-wartościowej na metodę jakościowo-ilościowo- wartościową. Spółka zwraca się z prośbą o zajęcie stanowiska w sprawie zmiany metody ewidencji paliw produkcyjnych.

Czy przy wyborze metody jakościowo-ilościowo- wartościowej koszty paliw produkcyjnych będą stanowiły dla Spółki koszty uzyskania przychodów wg art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zgodnie art. 17 ust. 2 ustawy z dnia 29.09.1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591 ze zm.) kierownik jednostki, uwzględniając rodzaj i wartość poszczególnych grup rzeczowych składników aktywów obrotowych posiadanych przez jednostkę, podejmuje decyzję o stosowaniu jednej z metod prowadzenia kont ksiąg pomocniczych dla tych grup składników. Podatnik podejmując decyzję o zastosowaniu w praktyce jednej spośród możliwych do zastosowania metod ewidencji szczegółowej zapasów w księgach rachunkowych, zapewnia wyodrębnienie w rachunkowości wszystkich operacji gospodarczych istotnych do oceny sytuacji majątkowej i finansowej, wyniku finansowego oraz rentowności jednostki przy zachowaniu zasady ostrożnej wyceny. Swoboda wyboru metody ewidencji rzeczowych składników majątku obrotowego nie jest więc dowolna i powinna spełniać równocześnie funkcję informacyjną i kontrolną rachunkowości.

Jednocześnie Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego nadmienia, iż nie jest organem właściwym do interpretacji przepisów ustawy o rachunkowości, która określa m.in. zasady prowadzenia ewidencji jaką powinien stosować podatnik przy rozliczaniu kosztów.

Należy również zauważyć, iż przepisy ustawy o rachunkowości nie mają charakteru podatkotwórczego, a obowiązek podatkowy wynika z prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 9 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr. 54 z 2000 r. poz. 654 z późn. zm) podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu ( straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczania wysokości odpisów amortyzacyjnych.

W myśl przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Przesłanką uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem danego wydatku, a możliwością uzyskania dzięki temu przychodów.

Ponadto, koszty uzyskania przychodów powinny być udokumentowane zgodnie z art. 20 i 21 ustawy o rachunkowości, w związku z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.