POSTANOWIENIE

Na podstawie: art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 18 stycznia 2005 r. (uzupełnionego w dniu 23 lutego 2005 r.) Pana … zam. …, gmina …. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego

postanawiam

uznać stanowisko Pana, że wynagrodzenie otrzymywane przez osobę fizyczną za posiedzenie zarządu w spółce z o.o. można zaliczyć do pozarolniczej działalności gospodarczej i opłacać podatek liniowy w wysokości 19% za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego przez Pana stanu faktycznego wynika, iż jako osoba fizyczna otrzymuje Pan wynagrodzenie za udział w posiedzeniach zarządu spółki z oo.

W Pana opinii art. 13 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodami z działalności wykonywanej osobiście są przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menadżerskich lub umów o podobnym charakterze , w tym przychody z tego rodzaju umów, zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7 ww. artykułu ustawy.

Ponadto, uważa Pan, że art. 13 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyłącza możliwość zakwalifikowania przychodów, menadżerów, jako przychody z działalności gospodarczej, ale czyni od niej wyjątek dla przychodów, o których mowa w pkt 7 ustawy.

Pana zdaniem, jeśli menadżer jest jednocześnie członkiem zarządu spółki, to funkcje te może wykonywać w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej i w konsekwencji korzystać z opodatkowania stawką 19%.

Tut. Organ podatkowy rozstrzygając powyższą kwestię wziął pod uwagę co następuje.

Art. 13 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zm.) nie wyłącza przychodów otrzymywanych przez osoby fizyczne, należące do składów zarządu, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych, spod stosowania art. 13 pkt 7 tej ustawy.

Wybór tego, w jakiej formie prawnej członek zarządu wykonuje czynności wykonawczo-zarządzające jest pozostawiony wyłącznie spółce. Do przychodów z działalności wykonywanej osobiście przez członków zarządu spółki z o.o. (art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) należy zaliczyć wynagrodzenie otrzymywane w związku z pełnieniem tej funkcji na podstawie samego tylko aktu postanowienia tj. bez nawiązywania odrębnego stosunku zatrudnienia (pracowniczego lub niepracowniczego).

W pozostałych sytuacjach przychody członków zarządu - w zależności od źródła - mogą być kwalifikowane bądź jako pochodzące ze stosunku służbowego lub stosunku pracy (art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), bądź jako wynagrodzenia z tytułu umowy-zlecenia (art. 13 pkt 8 cyt. ustawy).

Zatem wynagrodzenie osoby fizycznej za udział w posiedzeniach zarządu spółki z o.o. nie stanowi przychodu w myśl art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym nie mają zastosowania przepisy art. 30c ww. ustawy.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak w sentencji.

Zaznacza się, iż niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

W myśl art. 14b § 1 i § 2 powołanej ustawy - Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Zgodnie z art. 236 Ordynacji podatkowej na niniejsze postanowienie służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy za pośrednictwem tut. Organu podatkowego w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.

W związku z korektą kosztów uzyskania przychodów Inspektor ustalił dochód osiągnięty w 1998 r. w wysokości 209.213,18 zł. Dlatego łączne zobowiązanie małżonków w podatku dochodowym zostało określone w wysokości 44.230,00 zł i wystąpiła zaległość podatkowa w wysokości 10.498,70 zł.

Podatnicy wnieśli od tej decyzji odwołanie w części dotyczącej nie uznania za koszt uzyskania przychodu 1998 r. wydatku na zakup 320 szt. ramek pod tablice rejestracyjne oraz w części dotyczącej pominięcia złożonej przez podatników w toku kontroli skarbowej deklaracji korygującej, która dotyczyła korekty zeznania rocznego w części zmniejszenia kosztów uzyskania przychodu i odliczenia od dochodu wydatków inwestycyjnych. W odwołaniu podatnicy zarzucali też, że nie było podstaw do uznania, iż akcesoria samochodowe były przekazywane klientom w ramach reprezentacji i reklamy.