P O S T A N O W I E N I E

Działając na podstawie art. 217 w związku art. 14a § 4 i art. 14a § 1 z ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu stwierdza, że stanowisko przedstawione przez Spółkę we wniosku z dnia jest 29 września 2004 r. uznaje za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Pismem z dnia 29 września 2004 roku, bez numeru Spółka zwróciła się do tutejszego organu podatkowego z zapytaniem:

Czy, zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka ma prawo do rozpoznania zrealizowanych różnic kursowych przy spłacie Pożyczek jako kosztu podatkowego ?

Przedstawiony przez Spółkę stan faktyczny jest następujący:Spółka zawarła umowę pożyczki z Firmą X Ltd. Strony w umowie określiły kwotę pożyczki na 2.000.000 DM. Pożyczka wpłynęła na rachunek bankowy w mniejszej kwocie: 2.478.369,19 PLN, która odpowiada kwocie 1.178.010 DM. Spółka nie otrzymała pozostałej kwoty 821.990 DM. brakującej do kwoty 2.000.000 DM.W dniu 5 lutego 2001 r. Spółka zawarła kolejną umowę pożyczki z tym samym wierzycielem na kwotę 1.500.000 DM. Jednostka pożyczkę otrzymała i ujęła w księgach Spółki w PLN według kursu 1, 9443 zł. Dnia 30 czerwca 2001 r. nastąpiła zmiana po stronie wierzyciela.Pożyczki w łącznej kwocie 2.678.010 DM. zostały przejęte przez Firmę Y oraz Firmą Z renegocjowały warunki spłaty Pożyczek. W 2004 r. Spółka rozpoczęła spłatę pożyczek od 15 stycznia 2004 r. i zakończyła ją w dniu 20 września 2004 r. Każdą spłatę Jednostka zaksięgowała po kursie sprzedaży EUR banku z dnia spłaty.Ponadto Jednostka ma zamiar rozpoznać różnice kursowe związane ze zmianą wartości kwot głównych otrzymanych spłaconych Pożyczek, kalkulowane jako różnica pomiędzy kursem zarachowania Pożyczek (nie niższym niż średni kurs NBP z dnia otrzymania Pożyczki) a kursem sprzedaży EUR stosowanym przez bank obsługujący Jednostkę z dnia spłaty poszczególnych rat i rozliczyć je jako podatkowe koszty uzyskania przychodu.

Stanowisko własne:

Zdaniem Spółki, takie prawo rozliczania różnic kursowych jako kosztu podatkowego w momencie spłaty Pożyczek jej przysługuje. Pomimo braku w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych uregulowania sposobu kalkulowania różnic kursowych od pożyczek, możliwość ich rozpoznawania dla celów podatku dochodowego od osób prawnych potwierdza np. interpretacja art. 16 ust. 1 pkt 12 ww. ustawy, który stanowi, że kosztem uzyskania przychodu nie są odsetki, prowizje i różnice kursowe od pożyczek (kredytów) zwiększające koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji, tak więc a contriario odsetki, prowizje i różnice kursowe od pożyczek (kredytów), które nie zwiększają kosztów inwestycji, stanowią koszt uzyskania przychodu.

Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu po przeanalizowaniu stanu faktycznego w sprawie wyjaśnia co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 pkt 1 ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.

Z uwagi na fakt, iż z pisma nie wynika na jaki cel została zaciągnięta Pożyczka tut. organ podatkowy informuje, że jeżeli pożyczka przeznaczona została na cele inwestycyjne to w świetle art. 16 ust.1 pkt 12 ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych w okresie realizacji inwestycji. Ww. wydatki zwiększają w takim przypadku koszty inwestycji w okresie jej realizacji. Różnice kursowe od rat kapitałowych (odsetek) spłaconych po oddaniu inwestycji do używania są kosztem uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a ustawy wydatków na spłatę pożyczek (kredytów) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Ponieważ jednak w przedmiotowym przypadku spłata pożyczki następowała w walucie obcej zastosowanie winno mieć zdanie 2 i 3 artykułu 15 ust. 1 ustawy. Albowiem przy spłacie pożyczki dewizowej wzrost kursu waluty obcej powoduje wzrost kwoty, jaką w przeliczeniu na złotówki należy zwrócić pożyczkodawcy. W takim przypadku ten wzrost poniesionych wydatków stanowi koszt uzyskania przychodów.

W związku z powyższym Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu potwierdza prawo Spółki do rozpoznania różnic kursowych przy spłacie Pożyczki jako kosztu podatkowego, o ile pożyczka nie została zaciągnięta na cele realizowanych inwestycji.

Jednocześnie Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje, że przedmiotowa informacja o zakresie stosowania prawa podatkowego ma zastosowanie wyłącznie w przedstawionym stanie faktycznym i jest wiążąca w stanie prawnym obowiązującym na dzień jej wydania.

Stosownie do postanowień art.14a § 4 w związku z art. 236 § 2 pkt 1 oraz art. 223 § 1 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej, na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.

Zgodnie z art.1 ust. 1 pkt 1 lit a. ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 86, poz. 960 ze zm.), podania i załączniki do podań składane w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej podlegają opłacie skarbowej. Szczegółowy wykaz przedmiotów opłaty skarbowej zawiera załącznik do wyżej wymienionej ustawy. Zgodnie z poz. 1 części tego załącznika opłata skarbowa od podania wynosi 5 zł, natomiast zgodnie z poz. 2 opłata skarbowa od załącznika do podania wynosi 50 gr.