Wyrokiem Sądu Rejonowego Wydział X Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zasądzono od pracodawcy wypłatę na rzecz byłego pracownika określonej kwoty brutto wraz z należnymi odsetkami za zwłokę. Płatnik pracodawca z kwoty brutto pobrał zaliczkę na podatek dochodowy, a pozostałą kwotę przekazem pocztowym wypłacił pracownikowi. Pobrana zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych została przekazana do urzędu skarbowego.Po kilku dniach Komornik sądowy zażądał od pracodawcy wyrównania kwoty wypłaconej wierzycielowi-pracownikowi o odliczony podatek, bowiem wyrok Sądu Pracy nakazywał wypłacenie pracownikowi zasadzonej należności w kwocie brutto.

Zdaniem wnoszącego zapytanie zaliczkę na podatek dochodowy od zasądzonych i wypłaconych byłemu pracownikowi wynagrodzeń winien odprowadzić płatnik.
Organ podatkowy stwierdza, iż zgadza się z przedstawionym stanowiskiem w kwestii dotyczącej poboru przez płatnika zaliczki na podatek dochodowy od wypłaconych pracownikowi świadczeń z tytułu wynagrodzeń, w przypadku dokonania wypłaty tych świadczeń przez płatnika, o ile stan faktyczny przedstawiony we wniosku zgodny jest ze stanem rzeczywistym.

Zgodnie z przepisami art.10 ust.1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14 poz.176 z późn. zm.) źródłem przychodów jest między innymi stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.Stosownie do postanowień art.12 ust.1 w/w ustawy , za przychody między innymi ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności : wynagrodzenie zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalent za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.W myśl art.11 ust.1 w/w ustawy, przychodami z zastrzeżeniem art.14 -16, art.17 ust.1 pkt 6 i 9, art.19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do treści art. 31 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwanej dalej "zakładami pracy " , są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.Przepisy powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w art.32 i 38 regulują obowiązki zakładu pracy jako płatnika podatku dochodowego. Zgodnie z tymi przepisami, płatnik od wypłaconych pracownikowi świadczeń ze stosunku pracy obowiązany jest pobrać zaliczkę na podatek dochodowy i przekazać tę zaliczkę w terminie do 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano poboru, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika będącego osobą fizyczną.

Powyższa interpretacja została wydana w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku podatnika oraz stan prawny obowiązujący w dniu jej wydania.