INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2012 r. (data wpływu 20 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia od opodatkowania czynności darowizny na rzecz Gminy zabudowanej nieruchomości gruntowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia od opodatkowania czynności darowizny na rzecz Gminy zabudowanej nieruchomości gruntowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

„W.” jest właścicielem nieruchomości gruntowej zabudowanej, oznaczonej jako działka nr 221/2 o pow. 700 m² oraz działka nr 221/3 o pow. 369 m². „W.” nabyło prawo własności przedmiotowej nieruchomości z dniem 1 stycznia 1999 r. (przed tą datą jej właścicielem był Skarb Państwa) z mocy prawa, na podstawie art. 60 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną. Fakt ten został potwierdzony w odniesieniu do działki nr 221/2 decyzją Wojewody z dnia 22 czerwca 2006 r., zmienioną postanowieniem z dnia 28 stycznia 2008 r., a dla działki nr 221/3 - decyzją Wojewody z dnia 14 grudnia 2006 r. Przedmiotowa nieruchomość znajduje się we władaniu Zarządu. W świetle zapisów operatu szacunkowego, sporządzonego przez rzeczoznawcę majątkowego na dzień 1 grudnia 2011 r., na terenie nieruchomości usytuowany jest budynek hydroforni, dwie studnie głębinowe oraz osadnik. Ponadto rzeczoznawca majątkowy wskazał, że zgodnie z decyzją z dnia 17 maja 2010 r. (pozwolenie wodnoprawne), na działce nr 221/2 znajdują się dwa otwory studzienne o głębokości 121,5 m i 122 m. Przedmiotowa nieruchomość leży na terenie, dla którego brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, natomiast ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, przyjętego uchwałą Rady Gminy P. z dnia 3 października 2000 r., wynika, iż działki nr 221/2 i nr 221/3 znajdują się na terenie inwestycyjnym.

Zgodnie z oświadczeniami Dyrektora Z. z dnia 26 lutego 2012 r. i 8 marca 2012 r.:

1. od dnia 5 lipca 1993 r. nie poniesiono żadnych nakładów finansowych na ulepszenie działek nr 221/2 i 221/3, jak również budynku i obiektów na nich posadowionych, wobec czego nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w związku z art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a oraz art. 2 pkt 14 lit. b ww. ustawy,
2. działki oraz budynek i budowle nie były w ww. okresie przedmiotem najmu, leasingu lub innej czynności o podobnym charakterze,
3. budowle lub ich części zlokalizowane na ww. działkach nie były wykorzystywane do czynności opodatkowanych przez okres co najmniej 5 lat.

W operacie nadmieniono, że aktualny użytkownik nie dokonał w ciągu ostatnich 2 lat prac budowlanych wymagających podania wielkości nakładów w związku z art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, w związku z czym nie dokonano oszacowania ulepszeń środka trwałego.

Zgodnie z ww. operatem szacunkowym wartość nieruchomości wynosi 198.568,00 zł, w tym:

• wartość działki nr 221/2 - 75.000,00 zł,
• wartość działki nr 221/3 - 39.500,00 zł,
• wartość budynku - 60.500,00 zł,
• wartość budowli - 23.568,00 zł.

Wartość ewidencyjna działki nr 221/3 wynosi 9.225,00 zł. Brak jest informacji na temat wartości ewidencyjnej działki nr 221/2 oraz budynku i budowli znajdujących się na tych działkach. Na podstawie art. 13 ust. 2 w zw. z art. 37 ust. 2 pkt 2 i 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, "W." zamierza darować przedmiotową nieruchomość na rzecz Gminy, z przeznaczeniem na zaopatrywanie miejscowości D. w wodę pitną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy darowizna nieruchomości zabudowanej na rzecz Gminy w sytuacji, gdy z nabyciem tej nieruchomości nie wiązało się prawo do odliczenia podatku, nie podlega opodatkowaniu na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, darowizna nieruchomości w przypadku, gdy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, nie będzie stanowić dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 2 ustawy, wobec tego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Na potwierdzenie powyższego stanowiska "W." powołało interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPP1/443-236/10-2/PR. Wskazało, iż zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega min. odpłatna dostawa towarów. Natomiast w świetle art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, na cele inne niż związane z prowadzeniem przez niego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny,

• jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

„W.” nadmieniło, że darowizna towaru, w odniesieniu do którego nie przysługiwało podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, co oznacza, że taka darowizna nie podlega opodatkowaniu. Stwierdziło, iż w opisanym przypadku, przekazanie ww. nieruchomości w drodze darowizny na rzecz Gminy, w sytuacji, gdy z jej nabyciem nie wiązało się prawo do odliczenia podatku naliczonego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami - w myśl postanowień art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Art. 7 ust. 1 ustawy określa, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W oparciu o ust. 2 ww. artykułu, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

• jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Treść powołanych wyżej regulacji prawnych wskazuje, że opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne przekazania oraz darowizny, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Powyższe oznacza, że przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa podatnika w formie darowizny uznaje się za odpłatną dostawę towarów, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z ich nabyciem lub wytworzeniem. Niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów, jako wyłączonego spod zakresu działania ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na cel, na który zostały one przekazane.

Omawiany przepis jest odpowiednikiem art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347/1 ze zm.), zgodnie z którym, za dostawę towarów uznaje się wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów.

Wskazać należy, iż w świetle postanowień art. 60 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872 ze zm.), mienie Skarbu Państwa będące we władaniu instytucji i państwowych jednostek organizacyjnych przejmowanych z dniem 1 stycznia 1999 r. przez jednostki samorządu terytorialnego na podstawie przepisów ustawy kompetencyjnej oraz przepisów niniejszej ustawy z tym dniem staje się z mocy prawa mieniem właściwych jednostek samorządu terytorialnego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

Nabycie mienia, o którym mowa w ust. 1, stwierdza wojewoda w drodze decyzji. Przepisu art. 49 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa nie stosuje się (ust. 3 ww. artykułu).

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż "W." - na podstawie art. 13 ust. 2 w zw. z art. 37 ust. 2 pkt 2 i 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami - zamierza darować nieruchomość gruntową zabudowaną, oznaczoną jako działka nr 221/2 o pow. 700 m² oraz działka nr 221/3 o pow. 369 m², na rzecz Gminy z przeznaczeniem na zaopatrywanie miejscowości D. w wodę pitną. "W." nabyło prawo własności przedmiotowej nieruchomości z dniem 1 stycznia 1999 r. (przed tą datą jej właścicielem był Skarb Państwa) z mocy prawa, w oparciu o art. 60 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną. Znajduje się ona we władaniu Zarządu. Na terenie nieruchomości usytuowany jest budynek hydroforni, dwie studnie głębinowe oraz osadnik. Ponadto na działce nr 221/2 znajdują się dwa otwory studzienne.

Zgodnie z oświadczeniem Dyrektora Z. z dnia 26 lutego 2012 r. i 8 marca 2012 r.:

1. od dnia 5 lipca 1993 r. nie poniesiono żadnych nakładów finansowych na ulepszenie działek nr 221/2 i 221/3, jak również budynku i obiektów na nich posadowionych,
2. działki oraz budynek i budowle nie były w ww. okresie przedmiotem najmu, leasingu lub innej czynności o podobnym charakterze,
3. budowle lub ich części zlokalizowane na ww. działkach nie były wykorzystywane do czynności opodatkowanych przez okres co najmniej 5 lat.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że czynność przekazania Gminie towarów, o których mowa we wniosku (tj. działek gruntu, budynku i budowli na nich posadowionych), nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ przy ich nabyciu (w drodze przejęcia mienia Skarbu Państwa) „W.” nie przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.