Z wniosku z dnia 07.03.2005 r. (data wpływu - 10.03.2005 r.) uzupełnionego dnia 23.03.2005 r. wynika, iż Jednostka zgodnie z wyrokiem Sądu Okręgowego w K. z dnia 3 listopada 2003 r. wypłaciła należności na kwotę ogółem 71.652,55 z tego:

• 56.634,00 zł - odszkodowanie,
• 7.908,55 zł - odsetki naliczone na dzień zapłaty,
• 7.110,00 zł - renta (za miesiące X-XII 2003 r. - 1.422 zł, I-XII 2004 r. - 5.688 zł).

Jednostka we wniosku prezentuje stanowisko, iż nie należy sporządzać informacji podatkowej PIT za wypłacone należności, gdyż zgodnie z art. 21 ust. 3b i 3c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. są one wolne od podatku dochodowego.

Z załączonego do wniosku z dnia 07.03.2005 r. wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 3 listopada 2003 r. wynika, iż od Skarbu Państwa na rzecz podatnika zasądzono:

• kwotę 56.634,00 zł z odsetkami za okres od 01.05.2002 r. do 03.11.2003 r. liczonymi od kwoty 26.634,00 zł oraz każdoczesnymi odsetkami ustawowymi liczonymi od kwoty 56.634,00 zł od dnia 4 listopada 2003 r. do daty rzeczywistej zapłaty,
• rentę uzupełniającą w kwocie 474,00 zł miesięcznie począwszy od 1 października 2003 r. płatną z góry do 10-go każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat.

Z uzasadnienia wyroku wynika, iż powód wniósł do sądu pozew o zasądzenie na jego rzecz od Skarbu Państwa określonych kwot w związku z zakażeniem w trakcie leczenia szpitalnego wirusem typu HCV. Sąd uznał, iż w części roszczenia powoda są słuszne i zasądził na mocy art. 445 § 1 Kodeksu cywilnego kwotę 30.000,00 zł jako zadośćuczynienie za dolegliwości związane z chorobą, utrudnienia i cierpienia związane z długotrwałą i kłopotliwą kuracją interferonową, ograniczenia możliwości normalnego funkcjonowania, konieczność stałego leczenia oraz na mocy art. 444 § 2 Kodeksu cywilnego tytułem kapitalizowanej renty wyrównawczej kwotę 20.634,00 zł i począwszy od miesiąca października 2003 r. rentę wyrównawczą w kwocie 474,00 zł.

Ustosunkowując się do tego problemu Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego wyjaśnia co następuje.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2004 roku, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a oraz dochodów od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3b i 3c ustawy podatkowej wolne od podatku dochodowego są:

• inne odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań: a) otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, b) dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono,
• odszkodowania w postaci renty otrzymane na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej, albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość.

Zgodnie z przepisami art. 444 i 445 ustawy Kodeks cywilny w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty a także zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż na mocy przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolniona od podatku dochodowego jest zasądzona kwota 30.000,00 zł jako zadośćuczynienie (art. 21 ust. 1 pkt 3b) oraz zasądzona kwota 20.634,00 zł kapitalizowanej renty wyrównawczej i renta wyrównawcza w kwocie 474,00 zł (art. 21 ust. 1 pkt 3c).

Natomiast wypłacone odsetki nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania.

Instytucję prawną odsetek za zwłokę reguluje art. 481 Kodeksu cywilnego. Stanowi on, iż jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może zażądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej niż stopa ustawowa, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy. W razie zwłoki dłużnika wierzyciel może nadto żądać naprawienia szkody na zasadach ogólnych.

Z powyższego przepisu wynika zatem, że odsetki stanowią należność wierzyciela odrębną od odszkodowania, a tym samym, nie korzystają one ze zwolnienia z opodatkowania.

A więc wypłacone odsetki stanowią przychód określony w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i stanowią źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 - inne źródła czyli źródła przychodu nie wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 tej ustawy.

Zgodnie z art. 42a ustawy podatkowej osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52 i art. 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru (PIT- 8C) o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Jednostka wypłacająca odsetki winna była w terminie do dnia 28 lutego 2005 r. sporządzić informację o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych wzór PIT-8C wykazując w niej kwotę wypłaconych odsetek oraz przesłać ją podatnikowi oraz do urzędu skarbowego właściwego według jego miejsca zamieszkania.

Dochód z tytułu omawianych odsetek podatnik ma obowiązek wykazać w rocznym zeznaniu podatkowym i uiścić należny podatek dochodowy.

W związku z powyższym stanowisko przedstawione we wniosku nie jest prawidłowe.

Powyższa interpretacja: dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących; nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.