POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60) Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Częstochowie stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 17.03.2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej:
- regulowania płatności dla kontrahenta zagranicznego walutą zakupioną w kantorze i przeliczania kosztów poniesionych w walutach obcych na złote wg kursów średnich ogłoszonych przez NBP z dnia poniesienia kosztu,
- braku obowiązku ustalania w powyższym przypadku różnic kursowych wynikających z zastosowania faktycznego kursu sprzedaży waluty w sytuacji, gdy jej zakupu dokonano w kantorze
jest prawidłowa

UZASADNIENIE

W dniu 17.03.2005 r. do tut. Urzędu wpłynął Pana wniosek z dnia 07.03.2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu zastosowania prawa podatkowego.Jak stanowi art. 14 a § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14 a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie:

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że jest Pan jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, w ramach której dokonuje importu surowca z Białorusi. Rachunki wystawiane są przez białoruskiego kontrahenta w EURO lub w USD. Zakupu waluty dokonuje w kantorze, przeliczając na złote średnim kursem NBP z dnia poniesienia kosztu. Nie ustala różnic kursowych wynikających z faktycznego kursu sprzedaży waluty w sytuacji gdy zakupu dokonano w kantorze.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz.U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłoszonych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt oraz zastosowania kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski i dnia zarachowania kosztów. Z literalnego brzmienia w/w przepisu wynika, że dla obliczania różnic kursowych podatnicy powinni stosować kursy walut ustalonych odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik.

W przedstawionym stanie faktycznym w celu uregulowania zapłaty za towar sprowadzany z Białorusi ustalonej w EURO lub USD podatnik dokonuje zakupu waluty obcej w kantorze. Możliwość taka wynika z przepisów ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. – Prawo dewizowe (Dz.U. Nr 141 poz. 1178 ze zm.), która to ustawa zawiera regulacje dotyczące działalności kantorowej. Z art. 15 ust. 1 ustawy – Prawo dewizowe wynika, że wartość kupna lub sprzedaży zagranicznych środków płatniczych nie może przekroczyć w ramach jednej umowy zawieranej przez przedsiębiorcę wykonującego działalność kantorową równowartości 20.000 EURO. Wobec powyższego należy stwierdzić, że w przypadku gdy dokonuje się zakupu waluty obcej w kantorze, a następnie reguluje płatności za faktury wyrażone w walutach obcych, nie występują różnice kursowe. Wynika to z powołanych przepisów w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które za podstawę wyliczenia różnic kursowych przyjmują transakcje dokonywane za pośrednictwem banków, nie zawierają natomiast uregulowań dotyczących rozliczania różnic kursowych w przypadku dokonywania transakcji zakupu i sprzedaży zagranicznych środków płatniczych.
Zatem działanie podatnika jest prawidłowe.