Postanowienie

Na podstawie art. 14a § 3 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60) w związku ze złożonym przez Podatnika wnioskiem z dnia 11.03.2005r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego - Naczelnik Urzędu Skarbowego uznaje stanowisko wnioskodawcy, iż koszty transportu i spedycji poniesione przez sprzedawcę i wyodrębnione jako odrębna pozycja na fakturze dokumentującej dostawę wewnątrzwspólnotową podlegają opodatkowaniu stawką w wys. 0% - za nieprawidłowe.

Uzasadnienie

Podatnik zwraca się z zapytaniem, czy do pozycji faktury „koszty transportu i spedycji” należy stosować stawkę 0%, jak do dostawy wewnątrzwspólnotowej, naturalnie przy spełnieniu warunków określonych w art. 42 ust. 3 i 11, czy też traktować tę pozycję jako usługę transportowo-spedycyjną, która nie podlega opodatkowaniu na terytorium kraju (określenie np. lub poza VAT-em) z uwagi na art. 28 ust. 3 – nabywca podał numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia transportu.

W złożonym zapytaniu Podatnik stwierdza, że w ramach działalności gospodarczej dokonuje dostaw wewnątrzwspólnotowych. W części tych dostaw na warunkach DDU w fakturze wyodrębnione są, zgodnie z życzeniem unijnego kontrahenta „koszty transportu i spedycji” ponoszone przez jego firmę. Usługi te w imieniu Podatnika wykonują firmy spedycyjne, łączące drobne przesyłki w jedną zbiorczą.

Warunki dostawy przewidują, iż zarówno utrata przesyłki jak i wszelkie koszty poniesione od magazynu dostawcy do magazynu nadawcy w innym państwie niż Polska obciążają dostawcę. Cenaz tytułu dostawy towarów jest stała bez względu na wysokość poniesionych przez dostawcę kosztów pośrednich, tj. transportu lub ubezpieczenia w drodze.

Podatnik przedstawia stanowisko, że w tej sytuacji mamy do czynienia wyłącznie z dostawą wewnątrzwspólnotową. Wyodrębnienie w fakturze wysokości poniesionych przez dostawcę kosztów transportu i spedycji nie oznacza, że świadczy on jakiekolwiek usługi w znaczeniu podatkowym.

W związku z tym opodatkowaniu podlega wyłącznie dostawa wewnątrzwspólnotowa towarów, a określone w fakturze koszty transportu jako jej część (ze stawką zero) są informacją dla nabywcy, a nie potwierdzeniem usług.

Podatnik stwierdza, że błędne zastosowanie stawki 0% spowoduje zawyżenie sprzedaży opodatkowanej 0%, a w konsekwencji, np. zawyżenie limitu zwrotu w przypadku wystąpienia takich okoliczności. Traktując koszty transportu i spedycji jako usługę transportowo-spedycyjną niepodlegającą opodatkowaniu na terytorium kraju nie naraża się na zawyżenie sprzedaży na stawkę 0%, ale powstaje problem ze sporządzeniem informacji podsumowującej.

Jeśli bowiem zarówno w deklaracji VAT-7 jak i informacji podsumowującej nie wykaże kosztów transportu, stosując do nich uregulowania jak dla usług transportu wewnątrzunijnego, to zachowując zgodność pomiędzy własną sprawozdawczością (VAT-7 i informacją podsumowującą) spowoduje niezgodność z informacją podsumowującą swego kontrahenta. Dla nich bowiem, przyjmując, że zastosuje analogiczne rozwiązanie jakie przewidziano w ustawie o VAT (art. 31) podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów będą także wydatki dodatkowe: prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia. Dojdzie więc do sytuacji, gdy dostawa = nabycie przy porównaniu informacji podsumowującej obu stron transakcji.

Naczelnik Urzędu Skarbowego po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązującego stanu prawnego stwierdza co następuje:

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Przez świadczenia usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ww. ustawy o podatku VAT.

Ze złożonego zapytania wynika, że Podatnik nie świadczy usług transportu, usługi te w imieniu Podatnika wykonują firmy spedycyjne. Podatnik wskazuje, że warunki dostawy przewidują, iż zarówno przypadkowa utrata przesyłki jak i wszelkie koszty poniesione od magazynu dostawcy do magazynu nabywcy w innym państwie niż Polska obciążają dostawcę. Cena z tytułu dostawy towarów jest stała bez względu na wysokość poniesionych przez dostawcę kosztów pośrednich, tj. transport lub ubezpieczenie w drodze. Jednocześnie dokumentując transakcję podatnik jako odrębną pozycję wymienia koszty transportu i spedycji.

Zdaniem Naczelnika Urzędu Skarbowego Podatnik dokumentując sprzedaż nie powinien wymieniać kosztów transportu i spedycji jako odrębnej pozycji faktury, ale jako informację w treści faktury. Podatnik powinien dokonać kalkulacji ceny każdego towaru uwzględniając wszystkie koszty składające się na cenę towaru.

Zdaniem Naczelnika tut. Urzędu Podatnik ma prawo zastosować stawkę w wys. 0% do całej wartości dostawy towarów, po spełnieniu warunków przewidzianych w ustawie, a informacja o wchodzących w cenę towarów kosztach transportu i spedycji pozostaje bez wpływu na podstawę opodatkowania.

Ponadto podkreślenia wymaga fakt, że aby Podatnik zastosował stawkę w wys. 0% do dostawy wewnątrzwspólnotowej powinien spełnić warunki określone w art. 42 ust. 3 i 11 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług.

Przepisy art. 42 ust. 1 ww. ustawy o podatku VAT określają warunki do uznania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, opodatkowanej według stawki podatku 0%, tj.:

1. Podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. Podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

W myśl art. 42 ust. 3 cyt. ustawy, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku, gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury dostawy,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
4. dokument potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Art. 42 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług, stwierdza natomiast, iż jeśli dokumenty, o których mowa w ust. 3, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywca, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania.

Niniejszej informacji udzielono w oparciu o przedstawiony stan faktyczny zgodnie z przepisami obowiązującymi w dacie udzielonej odpowiedzi.

Nie poddano ocenie załączników dołączonych do wniosku, z uwagi na brak takiego obowiązku.

Udzielona interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowei organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia w myśl przepisów art. 14 b § 2 ustawy - Ordynacja Podatkowa.

Na postanowienie niniejsze Podatnikowi przysługuje zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni licząc od daty doręczenia postanowienia.