Po rozpatrzeniu wniosku dotyczącego udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w trybie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60), postanawia się uznać za prawidłowy pogląd Podatnika wyrażony w tym wniosku, iż odpisy amortyzacyjne od środków trwałych nabytych przez Niego ze środków Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych stanowią koszt uzyskania przychodu.

W dniu 9.02.2005r. wpłynął do tutejszego organu podatkowego wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka posiada status Zakładu Pracy Chronionej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 1997r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 1997r. Nr 123, poz. 776 ze zm.). Zgodnie z przepisami art. 33 ust. 2 ww. ustawy Spółka stworzyła Zakładowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (dalej: Fundusz, ZFRON) i zasila ten Fundusz środkami z ulg podatkowych przewidzianych przepisami ww. ustawy oraz w szczególności kwotami pobranych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

Działając na podstawie § 2 pkt 3 lit. b) rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 31 grudnia 1998r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 1999r. Nr 3, poz. 22 ze zm.), Spółka przeznaczyła część ww. środków ZFRON na zakup środków trwałych, a począwszy od miesiąca następującego po miesiącu wprowadzenia środków do ewidencji środków trwałych rozpoczęła dokonywanie stosownych odpisów amortyzacyjnych. Spółka odliczyła przy tym od podatku VAT należnego VAT naliczony przy zakupie środków trwałych.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 28.02.2005r., sporządzonym na wezwanie tutejszego organu podatkowego, Wnioskująca stwierdziła, iż opisany stan faktyczny miał miejsce w obecnie obowiązującym stanie prawnym, tj. dla jego oceny właściwe są przepisy podatkowe obowiązujące w dacie złożenia wniosku.

W związku z powyższym, Wnioskująca zwróciła się z zapytaniem, czy odpisy amortyzacyjne od środków trwałych nabytych przez Nią ze środków Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych stanowią koszt uzyskania przychodu...

Podatnik przedstawił następujące stanowisko odnośnie powyżej opisanego stanu faktycznego:

Zdaniem Spółki, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych, których zakup sfinansowany został z ww. środków ZFRON stanowią koszt uzyskania przychodu.

Ustosunkowując się do przedstawionych powyżej kwestii, stwierdza się co następuje:

Zakłady pracy chronionej są obowiązane tworzyć Zakładowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych i są jego dysponentami. Ogólne zasady tworzenia i przeznaczania środków Funduszu określa art. 33 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Stosownie do art. 33 ust. 2 przywołanej ustawy, fundusz rehabilitacji tworzy się między innymi ze środków uzyskanych z tytułu zwolnień z podatków uzyskanych na podstawie art. 31 ust. 1 w części określonej w art. 31 ust. 3 pkt 1 lit. b), z części zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, zgodnie z odrębnymi przepisami oraz z dotacji, subwencji, wpływów z zapisów i darowizn.

Rodzaje wydatków oraz szczegółowe zasady wykorzystania środków Funduszu (ZFRON) określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 31 grudnia 1998r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych.

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, iż utworzony przez Nią Zakładowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych zasilają środki pochodzące z ulg podatkowych oraz w szczególności z kwot pobranych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Jednocześnie, zgodnie z przepisami powołanego rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, Spółka przeznaczyła część środków ZFRON na zakup środków trwałych i rozpoczęła dokonywanie od nich odpisów amortyzacyjnych.

Stosownie do przepisów art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Regulacje art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy podatkowej stanowią, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Tutejszy organ podatkowy stwierdza, iż w przypadku, gdy środki uzyskane dla Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych pochodzą ze zwolnień podatkowych Spółki oraz z pobranych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, wówczas stanowią one środki własne Podatnika. Sfinansowanie nimi zakupu składnika majątku trwałego nie jest, w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uważane za zwrot wydatków. Wobec powyższego odpisy amortyzacyjne od sfinansowanych z tego źródła środków trwałych są kosztem uzyskania przychodów.

W przypadku, kiedy ZFRON tworzony jest w części z dotacji, wówczas amortyzacja naliczana od takiej części wartości środka trwałego, w jakiej nakłady na jego nabycie (wytworzenie) zostały sfinansowane z dotacji (subwencji) przyznanej np. z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, nie stanowi dla zakładu pracy chronionej kosztu uzyskania przychodu.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.