Jak wynika z przedstawionego przez Stronę stanu faktycznego Spółka zgodnie z fakturą z dnia 28 września 2004r. zakupiła sól. Następnie przewoźnik w dniu 29 września uczestniczył w kolizji drogowej, w wyniku której nastąpiło zniszczenie soli. Przewoźnik z tytułu zniszczenia towaru odmówił wypłacenia odszkodowania w kwocie brutto wartości utraconego towaru, twierdząc, że przyszły odbiorca tj. Spółka nabyła prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu faktury wystawionej przez Kopalnie Soli.

Zdaniem Spółki jak wynika z art. 7 ust. 1 ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr. 54, poz. 535 ze zm.) uzależnia prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury VAT od nabycia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Spółka nie otrzymała towaru, co oznacza, że nie nabyła prawa do rozporządzania towarem jak właściciel a w konsekwencji do odliczenia podatku naliczonego. Z tego też powodu podatek VAT nie może być zaliczony w ciężar kosztów, a żądanie odszkodowania od przewoźnika w kwocie brutto jest w pełni uzasadnione. Zdaniem Spółki w przedstawionej sprawie nie miało miejsce wykorzystanie towaru do wykonywania czynności opodatkowanej a zatem nie przysługuje prawo obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z doręczonej faktury.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm) przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Jak wynika z pisma Spółki zleciła ona przewoźnikowi firmie X transport zakupionej soli z Inowrocławia do odbiorcy. Dokonując zakupu soli Spółka nabyła prawo do rozporządzania towarem jak właściciel i zachowała się jak właściciel zlecając jej przewóz.

W odniesieniu do wątpliwości związanych z prawem do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej zakup soli utraconej w wyniku kolizji drogowej wyjaśnia się, iż kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego uregulowane zostały w dziale IX ustawy o podatku od towarów i usług o podatku od towarów i usług oraz zgodnie z dyspozycją ustawową w rozdziale 7, 8 i 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.).

I tak, zgodnie z unormowaniem zawartym w postanowieniach ust. 1 artykułu 86 ustawy o VAT cyt.: w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Jednocześnie, zgodnie z ust. 2 pkt 1 lit. a) cytowanego powyżej artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3–7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika  z tytułu nabycia towarów i usług.

Realizacja prawa, o którym mowa powyżej, została obostrzona wieloma ograniczeniami zawartymi w dziale IX cytowanej ustawy o VAT oraz rozdziale 8 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Jedno z takich ograniczeń wskazano w ust. 1 pkt 2 artykułu 88 cytowanej ustawy, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy (w myśl ust. 3 art. 88):

1) wydatków związanych z nabyciem towarów i usług, o których mowa w art. 87 ust. 3, oraz z nabyciem gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów;

2) wydatków związanych z nabyciem towarów i usług zaliczanych u podatnika do środków trwałych niepodlegających amortyzacji, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, jeżeli fakt ten pozostaje w ścisłym związku ze zwolnieniem od tego podatku;

3) wydatków związanych z dostawą towarów oraz świadczeniem usług w przypadkach określonych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, jeżeli czynności te zostały opodatkowane;

4) podatku od importu towarów oraz od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów stanowiących wkłady niepieniężne (aporty) do spółek handlowych;

5) wydatków na nabycie towarów celem oddania ich w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu, jeżeli zgodnie z przepisami o podatku dochodowym odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający;

6) nabycia towarów przez komisanta na rzecz komitenta w wykonaniu umowy komisu;

7) nabycia towarów przez komisanta od komitenta w ramach umowy komisu;

8) podatku od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w przypadku, o którym mowa w art. 11.

Zatem prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej zakup soli następnie utraconej w wyniku kolizji drogowej przewoźnika uzależnione jest m.in. od możliwości zaliczenia wydatku na jej nabycie do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Jak wynika z pisma Spółki w związku z brakiem możliwości wykorzystania zakupionego towaru w toku produkcyjnym Spółka nie uznała tego zakupu jako kosztu uzyskania przychodu.

Fakt zaliczenia wydatków na towary, które następnie utracono – do kosztów uzyskania przychodów ma istotne znaczenie dla rozliczeń VAT. Wydatki poniesione na zakup towarów, które np. w wyniku kolizji drogowej uległy zniszczeniu – co do zasady – mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Pamiętać trzeba, że strat tych dotyczą ogólne zasady, warunkujące zaliczenie danego kosztu do kosztów uzyskania przychodu. Zasadniczo jednak towary kupowane są w celu dalszego ich wykorzystania lub odsprzedaży, a więc uzyskania przychodu. Strata poniesiona z tego tytułu w momencie zaistnienia – jest więc kosztem poniesionym w celu uzyskania przychodu.

W związku z powyższym, w oparciu o cytowany wyżej przepis art. 86 ust. 1 ustawy Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z faktury dokumentującej zakup soli gdyż fakt wystąpienia zdarzenia losowego, jakim jest zniszczenie towaru w czasie jego przewozu przez przewoźnika, nie pozbawia podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem tego towaru. Określając prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego, należy mieć na względzie przeznaczenie zakupionego towaru w momencie jego zakupu. Należy podkreślić jedynie, że dla celów dowodowych fakt wystąpienia powyższego zdarzenia losowego powinien być przez podatnika należycie udokumentowany.

Biorąc pod uwagę stanowisko Spółki przedstawione w piśmie, Naczelnik Drugiego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej uznaje je za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.