Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ) stwierdzam, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 25.01.2005 r., który wpłynął w dniu 31.01.2005 r., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej opodatkowania produkcji i sprzedaży wyrobów wykonanych częściowo z materiału powierzonego, jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 stycznia 2005 r. do Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Wniosek został uzupełniony w dniu 25 marca 2005 r. m.in. o wyczerpujące przedstawienie stanu faktycznego i własne stanowisko w sprawie.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art.14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Stan faktyczny opisany przez wnioskodawcę oraz jego stanowisko w sprawie.

Spółka zawiera z odbiorcami z Niemiec kontrakty na wytworzenie, dostawę i montaż elementów kotłów i konstrukcji stalowych. Montaż dostarczonych odbiorcom wyrobów realizowany jest przez zarejestrowany w Republice Federalnej Niemiec Oddział Spółki w Berlinie. Za wykonane usługi montażowe Oddział obciąża odbiorców fakturami wystawionymi i rozliczanymi według przepisów niemieckiego prawa podatkowego.

Produkcja zamówionych wyrobów odbywa się w całości na terenie kraju, niekiedy w całości lub w części z materiałów powierzonych przez zleceniodawcę. W związku z tym pojawia się problem, jak należy traktować i wg jakiej stawki podatku opodatkować wykonane przez Spółkę na terenie kraju czynności...

Spółka dla dokonywanej sprzedaży przyjęła następującą zasadę: jeżeli wyroby zostały wykonane w całości z materiału powierzonego – jest to usługa wykonana na ruchomym majątku rzeczowym; jeżeli wyroby zostały wykonane w całości z materiałów własnych lub też zarówno z materiałów własnych jak i z materiałów powierzonych – jest to wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Ocena prawna stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa.

Problem przedstawiony we wniosku Spółki sprowadza się do rozstrzygnięcia, czy w wymienionych sytuacjach dochodzi do wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru, dostawy towaru w miejscu ich instalacji, czy też do świadczenia usługi na ruchomym majątku rzeczowym.

Świadczenie usług na ruchomym majątku rzeczowym nie zostało zdefiniowane na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o ptu. Czynności te jednak niewątpliwie mieszczą się pod ogólnym pojęciem świadczenia usług, za które stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o ptu uznaje się każde zindywidualizowane świadczenie nie stanowiące dostawy towarów w rozumieniu art. 7 tej ustawy, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych (bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej), zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowanie czynności lub sytuacji, świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z kolei zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o ptu przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem przypadków wymienionych w ust. 2 do 8. Mając na uwadze treść art. 7 ustawy o ptu, wywóz towaru zasadniczo musi następować w wyniku przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zatem w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć, czy uwzględniając postanowienia zawartej pomiędzy stronami umowy oraz charakter prowadzonej przez Spółkę działalności, jako wykonawcy zlecenia, efektem końcowym podjętych działań będzie przeniesienie własności wytworzonego towaru, czy też wyłącznie wykonanie usługi.

Jak wynika z dokumentów rejestracyjnych, Spółka prowadzi działalność w szeroko rozumianym sektorze przetwórstwa przemysłowego. Przeważający rodzaj prowadzonej przez Spółkę działalności to usługi w zakresie instalowania, naprawy i konserwacji wytwornic pary, silników i turbin, a także produkcja tychże generatorów pary, silników i turbin.

O ile przedstawiony stan faktyczny pozwala sądzić, to Spółka w ramach zawartego kontraktu, mającego charakter umowy o dzieło, zobowiązana jest wytworzyć, zgodnie z przedstawioną dokumentacją techniczną i częściowo w oparciu o materiał powierzony, elementy kotła ciśnieniowego i konstrukcję stalową, a następnie dostarczyć i zamontować te produkty w obiekcie przemysłowym. Rodzaj działalności gospodarczej umawiających się stron oraz charakter i złożoność zawartej umowy wskazują, że jej celem nie jest przerób uszlachetniający powierzonego materiału (w takim przypadku, niezależnie od pozostałych postanowień umowy, strony uzgadniają, że wyroby na każdym etapie produkcji pozostają własnością zleceniodawcy) – celem opisanej umowy jest wytworzenie przez wyspecjalizowany podmiot urządzenia technicznego oraz zespolenie tego urządzenia z całością instalacji energetycznej przez jego właściwe zamontowanie i uruchomienie. Wytworzone w wykonaniu umowy produkty są towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o ptu, całkowicie nowymi w stosunku do materiałów zużytych do ich wytworzenia, w tym materiałów powierzonych, które zostały przetworzone i weszły w skład gotowego produktu. Skoro zatem powstał nowy towar, a zawarta umowa nie wskazuje na zlecenie usługi przerobu, to wydanie tego towaru wiąże się z przeniesieniem na zamawiającego prawa do rozporządzania nim jak właściciel.

W przedstawionym stanie faktycznym i prawnym stwierdzić zatem należy, że Spółka nie świadczy usługi, lecz dokonuje dostawy wyprodukowanych towarów: elementów kotła ciśnieniowego i konstrukcji stalowej.

Osobną kwestią jest ustalenie, czy dostawa towaru dokonana została w ramach procedury wewnątrzwspólnotowej, jak utrzymuje Spółka, czy też w miejscu jego instalacji.

W złożonym wniosku Spółka wyraźnie stwierdza, iż Spółka zawiera kontrakty na dostawę i montaż elementów kotłów i konstrukcji stalowych”. Wynika z tego, że kontrakt zostanie wypełniony, gdy wytworzone produkty zostaną zainstalowane – podłączone do instalacji energetycznej w miejscu przeznaczenia, które znajduje się na terytorium Wspólnoty poza terytorium kraju. Za realizację całego kontraktu odpowiedzialność ponosi Spółka.

Stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy miejscem dostawy towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub na jego rzecz, jest miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane. Nie ma zatem znaczenia, że montażu dokonuje zarejestrowany w Niemczech Oddział Spółki i że czynność ta jest odrębnie fakturowana.

Ze względu na to, że produkowane towary są montowane (instalowane) w obiekcie przemysłowym zlokalizowanym na terenie innego państwa członkowskiego przez ten sam podmiot (stronę kontraktu) – Spółkę, nie dochodzi do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, a czynność ta nie podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, i to bez względu na udział materiałów powierzonych w gotowym wyrobie.

Wobec powyższego stanowisko Spółki w sprawie należy uznać za błędne.