Podatniczka posiada samochód osobowy używany w działalności gospodarczej niebędący środkiem trwałym. Samochód ten uległ wypadkowi. Samochód był ubezpieczony – OC i AC w Powszechnym Zakładzie Ubezpieczeń. Pytania podatniczki dotyczą: Czy istnieje możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków na remont powypadkowy tego samochodu bez górnej granicy określonej limitem „kilometrówki” oraz czy składkę na ubezpieczenie tego samochodu można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu także bez limitu „kilometrówki”...Powyższe pytania tutejszy organ podatkowy zinterpretował w sposób następujący: Czy istnieje możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków na remont powypadkowy samochodu oraz składek na ubezpieczenie tego samochodu w wysokości faktycznie poniesionych wydatków jeżeli wysokość wydatków przekracza limit określony jako iloczyn liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu i stawki za jeden kilometr...

Podatniczka uważa, iż w obu przypadkach wydatki te możne zaliczyć do kosztów prowadzonej działalności gospodarczej bez jakiegokolwiek limitu.Organ podatkowy stwierdza, że nie zgadza się z przedstawionym stanowiskiem, o ile stan faktyczny przedstawiony we wniosku jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Poznaniu informuje, iż zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14 z 2000 r. poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W myśl dyspozycji art. 23 ust. 1 pkt 46 i ust. 5 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszt uzyskania przychodu poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt. 36, z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika – w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.Z powyższego wynika zatem, że kosztem uzyskania przychodu są wydatki na eksploatację samochodu osobowego, niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych, jednakże do wysokości określonego limitu. Limit ten (”kilometrówkę”) ustala się jako iloczyn liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu i stawki za jeden kilometr. W celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany, zgodnie z powołanym przepisem art. 23 ust. 1 pkt 46 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.W przypadku braku tej ewidencji wydatki ponoszone przez podatnika z tytułu używania samochodu na potrzeby podatnika nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto w myśl art. 23 ust. 1 pkt 48 w/w ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodu strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody te nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym.Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że samochód był objęty ubezpieczeniem dobrowolnym, a zatem koszt jego remontu powypadkowego będzie stanowił koszt uzyskania przychodu.Powyższy przepis odnosi się nie tylko do samochodów uznanych za środki trwałe. Objęte są nimi wszystkie samochody służące podatnikowi do działalności gospodarczej, a więc również nie będące środkami trwałymi, ale używane przez podatnika. W przypadku więc wystąpienia jakiegokolwiek uszkodzenia lub straty samochodu używanego w działalności może zaistnieć sytuacja, że samochód nie będący środkiem trwałym, objęty ubezpieczeniem autocasco, ulega uszkodzeniu – wartość remontu (obojętnie jakiego rodzaju) stanowi koszt uzyskania przychodów, wraz z innymi wydatkami związanymi z jego eksploatacją, ale do wysokości kwoty stanowiącej iloczyn ilości kilometrów przejechanych dla celów działalności i obowiązującej stawki za 1 km przebiegu.Zgodnie natomiast z art. 23 ust. 1 pkt 47 nie uznaje się za koszty składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20 000 EURO, przeliczona na złote według kursu sprzedaży walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.