Naczelnik Urzędu Skarbowego w Łańcucie, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), art. 15 ust. 1 i ust. 4 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2004 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku nr: L.dz.G.K/050/2005, złożonego w dniu 28.02.2005 r. przez G. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w kwestii podatku dochodowego od osób prawnych, postanawia uznać, że przedstawione przez stronę stanowisko jest prawidłowe w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku.

W dniu 28.02.2005 r. G. złożyło w tutejszym Urzędzie wniosek w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w jego indywidualnej sprawie. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w marcu 2005 r. jednostka zamierza dokonać wypłaty dodatkowego wynagrodzenia rocznego za 2004 r., którego wysokość została wyliczona i zaksięgowana w koszty 2004 r., stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 29.09.1994 r. o rachunkowości oraz zgodnie z wyjaśnieniem Ministerstwa Finansów z dnia 9.03.1999 r. (znak: STI-440-169/99). W świetle przedstawionych faktów podatnik postawił pytanie: czy dodatkowe wynagrodzenie roczne za 2004 r., wypłacone w 2005r. będzie stanowiło koszt uzyskania przychodów w 2004 czy w marcu 2005 r. Zdaniem jednostki, przedmiotowe wynagrodzenie będzie kosztem uzyskania przychodów w 2004 r.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Łańcucie, działając na podstawie art. 14a § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, po zapoznaniu się z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym, wyjaśnia:

Zgodnie z treścią przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2004 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami <...>, tj. zgodnie z ustawą z dnia 29.09.1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.). Artykuł 6 ust. 1 powołanej wyżej ustawy nakłada na jednostkę obowiązek ujmowania w księgach rachunkowych wszystkich osiągniętych, przypadających na jej rzecz przychodów i obciążających ją kosztów związanych z tymi przychodami dotyczącymi danego roku obrotowego, niezależnie od terminu ich zapłaty. Biorąc pod uwagę fakt, iż dodatkowe wynagrodzenie roczne dotyczy danego roku kalendarzowego, koszty z tego tytułu powinny obciążać wynik finansowy roku, którego dodatkowe wynagrodzenie dotyczy. Z kolei zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 <...>. Przepis ten określa zatem warunki, w jakich wydatki (koszty) mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Nie reguluje on natomiast kwestii zaliczania tych wydatków (kosztów) do kosztów uzyskania przychodów w poszczególnych latach podatkowych. Kwestię tę reguluje natomiast przepis art. 15 ust. 4 cytowanej ustawy. Stosownie do tego przepisu, koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione. Jest zatem zasadą, że koszty uzyskania przychodów są potrącalne w tym roku podatkowym, którego przychodów dotyczą, a tylko wówczas, gdy nie jest to możliwe, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tego roku podatkowego, w którym zostały poniesione.

Zgodnie z ww. przepisami wypłacone pracownikom przez pracodawców wynagrodzenia, w tym dodatkowe wynagrodzenia roczne stanowią dla nich koszty uzyskania przychodów. W świetle postanowień ww. art. 15 ust. 4 ustawy podatkowej nie ma przeszkód, aby omawiane dodatkowe wynagrodzenie zarachowane było do roku podatkowego, za który to wynagrodzenie przysługuje. Warunkiem jest jednak, aby podatnik znał w danym roku podatkowym wielkość określonych kwot tego wynagrodzenia i kwoty te zarachował do tego roku podatkowego, mimo ich faktycznego nieponiesienia w tym roku. Jednakże w przypadku, gdyby nie było możliwości zarachowania kwot dodatkowego wynagrodzenia do końca danego roku podatkowego do kosztów uzyskania przychodów tego roku, to zgodnie z końcową treścią ww. art. 15 ust. 4 ustawy - podatnik winien wynagrodzenie to zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tego roku, w którym zostało ono faktycznie wypłacone (tj. roku następnego). Stanowisko powyższe zgodne jest z urzędowymi interpretacjami Ministerstwa Finansów zawartymi w pismach z dnia: 9.03.1999 r., nr: STI-440-169/99 oraz z dnia 7.06.2000 r., nr: PB 3-1730/8214-35/2000.

W związku z tym, w świetle przedstawionego przez podmiot stanu faktycznego, G. może zaliczyć dodatkowe wynagrodzenie za 2004 r., wyliczone i zaksięgowane w koszty 2004 r., do kosztów uzyskania przychodów 2004 r. A zatem Naczelnik Urzędu Skarbowego w Łańcucie potwierdza stanowisko podatnika w przedmiotowej sprawie.

Tutejszy organ podatkowy informuje, że z dniem 1.01.2005 r. zmieniły się zasady rozliczania kosztów w postaci wynagrodzeń pracowniczych. Zgodnie z treścią przepisu art. 16 ust. 1 pkt 57 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 lit. a ustawy z dnia 18.11.2004 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 254, poz. 2533), nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności <...>. Wprowadzenie z dniem 1.01.2005 r. nowych przepisów nie ma jednak wpływu na rozliczenie wynagrodzeń dotyczących 2004 r., gdyż do dnia 31.12.2004 r. obowiązuje brzmienie poprzednich przepisów.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego i prawnego przedstawionego przez wnioskodawcę we wniosku z dnia 28.02.2005 r. Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa udzielona interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika. Jak stanowi art. 14b § 2 ww. ustawy, jest jednak wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w art. 14b § 5.