Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie, działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), art. 4 pkt 7, art. 7 ust. 1 pkt 5 i ust. 2e ustawy z dnia 08.01.1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), z urzędu zmienia postanowienie Naczelnika Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z dnia 03.02.2005 r., znak: PUS.II/443/17/2005, i uznaje stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 31.01.2005 r. znak: EK/503/05/E za nieprawidłowe.

Wnioskiem z dnia 31.01.2005 r. znak: EK/503/05/E, Przedsiębiorstwo zwróciło się do Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie o udzielenie pisemnej interpretacji o zakresie stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, że Podatnik w lutym 2004 r. zbył prawo wieczystego użytkowania gruntów (właścicielem tychże gruntów był Skarb Państwa), dokonując równocześnie sprzedaży należącego do Niego od 1992 r. (na podstawie decyzji Wojewody z dnia 3.12.1992 r.), budynku hotelowego znajdującego się na tych gruntach. Wybudowany w 1980 r., budynek hotelowy w latach 1997, 2000, 2001 został zmodernizowany. Wartość nakładów poniesionych na modernizację przekroczyła 30% wartości początkowej obiektu, a Spółce przysługiwało prawo do potrącenia podatku naliczonego związanego z tą modernizacją. W ocenie Strony opisana transakcja - przeniesienie prawa wieczystego użytkowania oraz sprzedaż budynku - powinna być opodatkowana podatkiem VAT w wysokości 22%. W uzupełnieniu wniosku, Strona poinformowała w piśmie z dnia 02.02.2005 r. znak: EK/507/05/E, iż na przedmiotowych gruntach znajduje się Ośrodek Wczasowy wraz z parkingiem, garażami, budynkiem gospodarczym, niewielkim boiskiem do piłki siatkowej oraz droga.

Postanowieniem z dnia 03.02.2005 r. znak: PUS.II/443/17/2005, działając na podstawie art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej, Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie uznał zaprezentowane przez Stronę stanowisko za nieprawidłowe. Powołując się na regulacje ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) oraz rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27.04.2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.), organ ten uznał, iż "sprzedaż budynków jak również przeniesienie prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym są posadowione (w opisanym przez podatnika stanie faktycznym) nie będą opodatkowane podatkiem od towarów i usług."

Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie zważył, co następuje:
W świetle regulacji obowiązującej do dnia 30.04.2004 r. ustawy z dnia 08.01.1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), zwolnieniem przedmiotowym od podatku od towarów i usług objęta była sprzedaż towarów używanych, z wyjątkiem importu, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało sprzedającemu prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Zwolnienie to dotyczyło również używanych budynków, budowli i ich części będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze - art. 7 ust. 1 pkt 5 cytowanej ustawy. W myśl art. 4 pkt 7 wyżej cytowanej ustawy, przez towary używane rozumie się m. in. budynki, budowle i ich części, jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło, co najmniej 5 lat. Jednocześnie wskazać należy, iż zgodnie z regulacjami art. 7 ust. 2e wymienionej ustawy, wprowadzonego w życie 26.03.2002 r. ustawą z dnia 15.02.2002 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, ... (Dz. U. Nr 19, poz. 185), zastosowanie zwolnienia przedmiotowego w odniesieniu do używanych towarów wymienionych w art. 4 pkt 7, uzależnione zostało od dodatkowych warunków. Z przepisu tego wynika, że zwolnienia nie stosowało się przy sprzedaży używanych budynków, budowli i ich części, jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły, co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od tych wydatków oraz użytkował te towary w okresie krótszym niż pięć lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych. Odnosząc przywołane regulacje do nakreślonego przez Spółkę stanu faktycznego należy stwierdzić, iż przepis art. 7 ust. 2e ustawy nie znajdował zastosowania w sprawie. Wynikające z tejże normy "ograniczenie" zwolnienia wiązać należało, bowiem z nakładami, jakie podatnik poniósł począwszy od dnia wejścia w życie analizowanego przepisu (art. 2 ust. 6 ustawy z dnia 15.02.2002 r.); z informacji przedstawionych przez Jednostkę wynika zaś, iż ostatnie wydatki na modernizację budynku hotelowego poniesione zostały w 2001 r. Zważywszy, iż Strona nabyła prawo własności budynku w drodze decyzji w roku 1992, a zatem nie przysługiwało Jej uprawnienie do rozliczenia podatku naliczonego przy nabyciu obiektu, a przedmiot transakcji spełniał definicję towaru używanego, należy stwierdzić, iż jego sprzedaż objęta była zwolnieniem przedmiotowym od podatku od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy VAT. Równocześnie informuje się, iż zbycie prawa wieczystego użytkowania, nie stanowiło czynności podlegającej regulacjom cytowanej wyżej ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 14b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej, organ odwoławczy w drodze decyzji z urzędu zmienia albo uchyla postanowienie, o którym mowa w art. 14a § 4 tej ustawy, jeżeli rażąco narusza ono prawo. Rażącym naruszeniem prawa jest naruszenie oczywiste, gdy rozstrzygnięcie organu I instancji jest ewidentnie sprzeczne z wyraźnym lub nie budzącym wątpliwości przepisem prawnym.

Mając na uwadze, iż Strona jednoznacznie wskazała, iż zdarzenie będące przedmiotem Jej zapytania nastąpiło w lutym 2004 r., natomiast postanowienie Naczelnika Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z dnia 3.02.2005r. znak: PUS.II/443/17/2005 oparte zostało o stan prawny obowiązujący w dniu wydania postanowienia, co - wobec zasadniczych zmian przepisów dotyczących podatku od towarów i usług - stanowi rażące naruszenia prawa, tut. organ rozstrzygnął jak w sentencji decyzji.

Niniejsza interpretacja została udzielona na podstawie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i w oparciu o stan prawny obowiązujący w czasie dokonania transakcji opisanej we wspomnianym wniosku, tj. w lutym 2004 r. Zgodnie z regulacją art. 14b § 5 Ordynacji podatkowej, zmiana postanowienia organu I instancji wywiera skutek począwszy od rozliczenia podatku za miesiąc następujący po miesiącu, w którym niniejsza decyzja zostanie doręczona podatnikowi.