W nawiązaniu do pisma znak: OG-005/310/2004/PD II/415-55/04 z dnia 09.12.2004 r. Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Kielcach informuje, iż w przedmiotowej sprawie Dyrektor Izby Skarbowej w Kielcach zalecił sprostowanie udzielonej odpowiedzi.

W związku z powyższym niniejszym pismem Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Kielcach prostuje udzieloną odpowiedź.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość rzeczowych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Z pisma wynika, iż Jednostka wydała pracownikowi karnet na basen o wartości 400 zł, którego zakup został w całości sfinansowany ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Regulamin funduszu przewiduje odpłatność pracownika w wysokości 50% wartości otrzymanego karnetu na basen, tj. w kwocie 200 zł, którą pracownik przekazuje na rachunek bankowy funduszu.
Jednostka finansuje również z tego funduszu inne wydatki, takie jak: zakup biletów do teatru, kina, muzeum a także na różne imprezy kulturalno-rozrywkowe. Pracownicy, którzy otrzymują zakupione bilety wpłacają kwoty stanowiące od 10% do 30% wartości otrzymanych biletów. Ponadto ze środków tego funduszu Jednostka finansuje wydatki związane z organizacją wycieczek turystyczno-krajoznawczych na rzecz pracowników. Całkowity koszt wycieczki pokrywany jest ze środków tego funduszu, natomiast pracownicy uczestniczący w wycieczce wpłacają na rachunek bankowy funduszu kwoty pieniężne stanowiące od 10% do 50% wartości wycieczki.

Jednostka w piśmie prezentuje stanowisko, że w/w świadczenia pracodawcy finansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego na mocy przepisu art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy wynika, że zwolnienie od podatku dochodowego rzeczowych świadczeń otrzymanych przez pracowników, możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:
- świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego,
- źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,
- wartość tych świadczeń rzeczowych nie przekracza w roku 2004 kwoty 380 zł.

Użyte przez ustawodawcę sformułowanie „sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych” odnosi się wyłącznie do źródła finansowania przez podmiot udzielający danego świadczenia.

Współfinansowanie przez pracownika wartości otrzymywanego świadczenia nie wyłącza możliwości zastosowania zwolnienia od podatku dochodowego na mocy cytowanego wyżej przepisu art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy. Ze zwolnienia od podatku na podstawie tego przepisu mogą korzystać również świadczenia rzeczowe częściowo sfinansowane przez pracownika a w pozostałej części ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub z funduszy związków zawodowych.

W związku z tym, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje rzeczy ani świadczenia rzeczowego, należy odwołać się do znaczenia tych pojęć w języku potocznym lub definicji stosowanych w innych dziedzinach prawa. Definicję rzeczy wprowadza ustawa z dnia 23.04.1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Z definicji zawartej w przepisie art. 45 ustawy Kodeks cywilny wynika, iż rzeczami są tylko przedmioty materialne. Świadczenie według znaczenia ze słownika języka polskiego to przedmiot zobowiązania lub uprawnienia. Świadczenie rzeczowe można, więc otrzymać lub ponosić.

Jak wynika z powyższego, ze zwolnienia w limitowanej części korzystają jedynie świadczenia o charakterze rzeczowym, do których można zaliczyć, np. wartość biletów do teatru, kina czy muzeum lub wartość karnetu na basen, siłownię.

Nie można natomiast uznać, iż wartość wycieczki zorganizowanej i sfinansowanej przez zakład pracy jest świadczeniem rzeczowym, bowiem uczestnicy wycieczki nie otrzymują świadczenia o charakterze materialnym, tj. rzeczowym. Wartość takiego świadczenia stanowi przychód pracownika i przychód ten nie podlega zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy podatkowej, tym bardziej w sytuacji, gdy jest możliwość ustalenia kosztu takiej wycieczki przypadającego na każdego uczestnika.