Zgodnie z przedstawionym przez Stronę stanem faktycznym Spółka jest podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej znaczący udział w sprzedaży wyrobów stanowi eksport do krajów z poza UE oraz sprzedaż do krajów UE, wynoszący łącznie około 80% sprzedaży. W związku z integracją Polski z UE, a tym samym zmianą regulacji w zakresie przepisów dotyczących VAT, uległa zmianie zasada zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym oraz zasady potwierdzania wyjścia wyrobów poza obszar UE. Zgodnie z nowymi przepisami – art. 41 ust. 6 i 7 podatnik ma prawo do zastosowania stawki 0% pod warunkiem posiadania w chwili składania deklaracji podatkowej, dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty. Przepisy nie określają jednoznacznie o jaki dokument chodzi. Zwykle przyjmuje się, że chodzi o dokument SAD. Ten sposób udokumentowania wywozu poza terytorium Wspólnoty spowodował wydłużenie czasu oczekiwania na uzyskanie potwierdzonych na granicach Wspólnoty dokumentów SAD. W związku z powyższym wzrosły znacznie kwoty podatku należnego, który wynika z konieczności naliczania podatku VAT według stawki właściwej tj. 22 % tj. obowiązującej na terytorium kraju. Tak duży poziom nieodzyskanego podatku VAT ma istotny wpływ na pogorszenie płynności finansowej i sytuacji gospodarczej Spółki. Pytanie Spółki dotyczy dokumentów potwierdzających dokonanie eksportu bezpośredniego.

Zdaniem Spółki konieczne staje się przyjęcie innego sposobu dokumentowania transakcji dokonywanych na rzecz kontrahentów spoza Unii. Zgodnie z pismem Strony dopuszczalne jest, aby w przypadkach gdzie brak możliwości uzyskania z urzędów celnych innych krajów potwierdzonych dokumentów SAD, udokumentowanie odbywało się na podstawie:

dokumentu potwierdzającego zapłatę przez odbiorcę za dostarczony towarami, kopii dokumentu wywozowego karta 3 SAD,dokumentu potwierdzającego odbiór wyrobów przez odbiorcę.

Zgodnie z art. 2 ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr. 54, poz. 535) eksportem towarów jest potwierdzony przez urząd celny wyjścia wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt. 1 – 4, jeżeli wywóz dokonywany jest przez:

dostawcę lub w jego imieniu, lub nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub w jego imieniu;

Przez terytorium kraju rozumie się zgodnie z dyspozycją art. 2 ust. 1 wyżej powołanej ustawy terytorium Rzeczpospolitej Polskiej natomiast przez terytorium Wspólnoty rozumie się terytoria państw członkowskich Wspólnoty Europejskiej.

Dokonując transakcji eksportowych, w świetle powołanych wyżej przepisów, może wystąpić tzw. eksport bezpośredni, o którym mowa w ww art. 2 pkt 8 lit. a ustawy, bądź tzw. eksport pośredni, o którym stanowi ww. przepis art. 2 pkt 8 lit. b ustawy.

Konsekwencją ustalenia, że w konkretnym przypadku zachodzą warunki do uznania wywozu towarów za eksport bezpośredni powoduje możliwość zastosowania regulacji określonej w art. 41 ust. 6-9.

Zgodnie z ww. przepisami aby podatnik jako eksporter mógł zastosować stawkę 0% do sprzedaży i wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty, tj. wykazania jej w ewidencji i deklaracji VAT, musi spełnić warunek otrzymania – przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany miesiąc – dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium wspólnoty. Jeżeli warunek ten nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust.3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem jednak otrzymania dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium wspólnoty, przez złożeniem deklaracji podatkowej za ten okres. W razie nieotrzymania tego dokumentu w tym terminie, eksporter do takiej dostawy ma obowiązek zastosowania stawki podatku właściwej dla dostawy tego towaru na terytorium kraju, wykazania jej w ewidencji sprzedaży z tą stawką i rozliczenia w deklaracji. Późniejsze otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty, upoważnia go do dokonania korekty złożonej deklaracji podatkowej, w której wykazał dostawę towarów.

Reasumując dla zastosowania stawki 0% w eksporcie bezpośrednim - wymagane jest posiadanie dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty.

Obowiązek podatkowy w eksporcie zgodnie z art. 19 ust. 6 powstaje z chwilą potwierdzenia przez urząd celny wyjścia wywozu towaru poza terytorium Wspólnoty.

Powyższe oznacza, że potwierdzenie to – jako pochodzące od organu administracji, który ma w nim stwierdzić zaistnienie faktu istotnego prawnie - nie może być dokonane w dowolnej formie, lecz musi zostać sporządzone w formie określonej przepisami prawa, stanowiąc dokument urzędowy, będący dowodem tego co zostało w nim urzędowo stwierdzone.

W ustawie o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 roku nie określono formy takiego potwierdzenia. Jednakże w praktyce musi być ono zgodne z postanowieniami VI Dyrektywy, która w tym zakresie stanowi, że dowodem wywozu jest faktura lub inny zastępujący ją dokument, potwierdzony przez urząd celny, przez który towary zostały wywiezione ze Wspólnoty.

Zgłoszenie celne do procedury wywozu, w tym zasady potwierdzania przez organy celne faktycznego wyprowadzenia towarów, uległy znacznej modyfikacji z dniem akcesji Polski do Unii Europejskiej. Od 1 maja 2004 r. omawianą problematykę regulują stosowane wprost przepisy rozporządzenia Rady nr. 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992 r.) oraz rozporządzenia Komisji nr. 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady nr. 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 253 z 11.10.1993 r.). W zakresie uzupełniającym prawo wspólnotowe, kwestia ta jest uregulowana postanowieniami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych wymogów, jakie powinno spełniać zgłoszenie celne (Dz. U. Nr 94, poz. 902).

Zgłoszeniem celnym jest według wyżej wymienionych przepisów celnych, czynność, poprzez którą osoba wyraża, w wymaganej formie i w określony sposób, zamiar objęcia towaru określoną procedurą celną. Może ono następować w formie pisemnej. Zgłoszenia w formie pisemnej dokonuje się na formularzu zgodnym z oficjalnym, przewidzianym w tym celu wzorem. Powinno ono być podpisane i zawierać wszystkie elementy niezbędne dla zastosowania przepisów regulujących procedurę celną, do której zgłaszane są towary.

Wywóz ostateczny towarów poza obszar Unii Europejskiej regulują art. 161 ust. 5 rozporządzenia rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego wspólnotowy kodeks celny i art. 788-796 rozporządzenia komisji (EWG) nr 2454/93 ustanawiającego przepisy wykonawcze do tego rozporządzenia.

Zgodnie z art. 792 rozporządzenia komisji (EWG) nr 2454/93, ustanawiającego przepisy wykonawcze do wspólnotowego kodeksu celnego (rozporządzenie wykonawcze), zgłoszenie do wywozu towarów należy dokonać na podstawie SAD składającego się z kart 1, 2 i 3.

Zastosowanie tych kart jest następujące:

• karta 1 jest przeznaczona dla urzędu celnego, w którym zgłoszenie zostało dokonane

• karta 2 służy celom statystycznym

• karta 3 przeznaczona jest dla zgłaszającego.

Zgłoszenie to składane jest do urzędu celnego wywozu, w celu dostarczenia towarów do urzędu celnego wyprowadzenia zlokalizowanego na granicy Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 793 rozporządzenia wykonawczego, urzędem wyprowadzenia (urząd celny graniczny) jest :

• w przypadku towarów wywożonych koleją, pocztą, drogą powietrzną lub drogą morską – urząd celny, w którym towary przejmowane są w ramach umowy przewozu dla ich transportu do państwa trzeciego przez dane towarzystwo kolejowe, organy pocztowe, towarzystwo lotnicze bądź przedsiębiorstwo żeglugowe

• w przypadku towarów wywożonych transportem przesyłowym (ropa, gaz, energia elektryczna) – urząd wyznaczony przez państwo członkowskie, w którym znajduje się siedziba eksportera

• w przypadku towarów wywożonych w inny sposób, czyli transportem drogowym – urzędem celnym wyprowadzenia jest ostatni urząd celny przed opuszczeniem przez towary obszaru celnego wspólnoty.

Obowiązkiem tego urzędu jest upewnienie się, czy przedstawione towary są towarami zgłoszonymi do wywozu w urzędzie celnym wysyłki. W przypadku niestwierdzenia różnic – potwierdza ich fizyczne wyjście poza obszar celny UE poprzez poświadczenie wywozu na odwrotnej stronie karty 3 SAD pieczęcią z nazwą urzędu i datą.

W oparciu o przepisy rozporządzenia Komisji (WE) nr 2286/2003 z dnia 18 grudnia 2003 r., zmieniającego rozporządzenie Komisji ( EWG ) nr 2454/93, ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG ) nr 2913/92, ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 343 z 31.12.2003 r. ), które między innymi wprowadziło nowe zasady wypełniania formularza SAD - Ministerstwo Finansów RP opracowało „Instrukcję wypełniania i stosowania dokumentu SAD”.

Zgodnie z treścią powyższego dokumentu eksport na potrzeby VAT powinien być potwierdzony na karcie 3 dokumentu SAD czerwoną pieczęcią „EXPORT” przez:

• urząd celny właściwy dla miejsca, w którym towary przejmowane są w ramach jednej umowy przewozu ( czyli najczęściej wewnętrzny urząd nadawczy ) – w przypadku wysyłki towarów poza granice Wspólnoty koleją, drogą pocztową lub morską

• ostatni urząd celny przed opuszczeniem przez towary obszaru celnego Wspólnoty (czyli najczęściej graniczny urząd celny) przy transporcie drogowym przy braku stosowania procedury tranzytu

• urząd celny, w którym nastąpiło zgłoszenie do procedury tranzytu (najczęściej wewnętrzny urząd celny właściwy dla siedziby eksportera), o ile towar jest objęty tą procedurą

• urząd celny, w którym towar został zgłoszony do procedury wywozu – w przypadku towarów akcyzowych wywożonych do kraju trzeciego w procedurze zawieszenia akcyzy przy zastosowaniu administracyjnego dokumentu towarzyszącego.

Jednak w sytuacji gdy zastosowane procedury celne nie przewidują możliwości posiadania przez podatnika potwierdzenia wywozu towarów przez graniczny urząd celny Wspólnoty, posiadanie innych dokumentów lub informacji, które by taki wywóz potwierdzały, w terminach, o których mowa powyżej, będzie uprawniało do zastosowania stawki 0 %. Nie dotyczy to sytuacji opisanej w piśmie Spółki.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Spółki przedstawione w piśmie Naczelnik Drugiego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej uznaje za nieprawidłowe a w przedstawionym stanie faktycznym Spółka nie ma prawa do zastosowania preferencyjnej stawki 0%

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.