POSTANOWIENIE

Naczelnik Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Skarbowego w Olsztynie na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (jednolity tekst: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 03 stycznia 2005 r. (data wpływu do tutejszego Urzędu 06.01.2005 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie rozliczenia różnic kursowych powstałych w związku z kompensatą należności i zobowiązań w walutach obcych z kontrahentami zagranicznymi

postanawia uznać stanowisko Spółki za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 03 stycznia 2005 r. (data wpływu do tutejszego Urzędu 06.01.2005 r.). Spółka złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka posiada należności od kontrahentów zagranicznych i zobowiązania wobec różnych kontrahentów zagranicznych. W bieżącym roku Spółka otrzymała od zagranicznego wierzyciela informację, że przejął on część zobowiązań od głównego odbiorcy (dłużnika), który utracił płynność finansową. Ze względu na sytuację dłużnika i możliwości finansowe wierzyciela wartość zobowiązań do kompensaty nie została przyjęta w wysokości wynikającej z faktur lecz nieco poniżej wartości bilansowej. Na podstawie otrzymanego pisma Spółka dokonała kompensaty i potrąceń z trzema kontrahentami. Spółka ma wątpliwości w jaki sposób należy rozliczyć w takim przypadku powstałe różnice kursowe.

Zdaniem Spółki przy potrąceniu wzajemnych zobowiązań powstają dodatnie i ujemne różnice kursowe, które odpowiednio należy zaliczyć do przychodów i kosztów uzyskania przychodów. Datą ustalenia tych różnic kursowych jest dzień sporządzonego pisma określającego sposób dokonania wzajemnych potrąceń. Natomiast nie rozliczoną część kompensowanej wierzytelności można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wg kursu z dnia jej zarachowania, ponieważ nie doszło do uregulowania jej w formie zapłaty.

Prawo podatnika do podwyższenia lub obniżenia przychodów i kosztów uzyskania przychodów o różnice wynikające z różnych kursów walut pomiędzy dniem faktycznego otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań, a dniem ich zarachowania wynika z art. 12 ust. 3 oraz art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Na podstawie ust. 2 cytowanego art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich z dnia uzyskania przychodu, ogłaszanych przez NBP. Za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Jeżeli przychody wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich uzyskania i dniem faktycznego otrzymania występują różne kursy walut, przychody te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodów, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał uzyskujący przychód, oraz z zastosowania kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z dnia uzyskania przychodu.

Jednocześnie przepis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłoszonych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występuj ą różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.

Podatnik nabywa więc prawo do obniżenia lub podwyższenia przychodów i kosztów uzyskania przychodów o różnice wynikające z różnych kursów walut ogłoszonych prze NBP i bank, z którego usług korzysta podmiot uzyskujący przychód lub ponoszący koszt, w dniu otrzymania należności i odpowiednio zapłaty zobowiązania.

Potrącenie uregulowane przez przepisy art 498-505 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z póżn. zm.), jest jednostronną czynnością prawną jednego z wierzycieli i jest skuteczne przy zachowaniu przesłanek zawartych w tych przepisach. Zgodnie z przepisami prawa cywilnego, gdy dwa podmioty są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelnością drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Nie mogą to być więc wierzytelności przeterminowane. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej. Potrącenie dotyczy zobowiązań do świadczeń tego samego rodzaju (z reguły pieniężnych) i prowadzi do zaliczenia jednej wierzytelności na poczet drugiej. Potrącenie dokonuje się przez oświadczenie złożone drugiej strome. Oświadczenie ma moc wsteczną od chwili kiedy potrącenie stało się możliwe. Zatem kompensata jest inną niż zapłata formą wykonania świadczenia. Kompensacie podlegają również rachunki zagraniczne, przy czym rozliczenie musi być przeprowadzone w jednej walucie.

Prawo do podwyższenia lub obniżenia przychodów lub kosztów uzyskaniaprzychodów o różnice wynikające z różnych walut pomiędzy dniemfaktycznego otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań, a dniem ichzarachowania istnieje wyłącznie przy efektywnej zapłacie, dokonanejw pieniądzu.

Należy mieć na uwadze, iż skoro w wyniku potrącenia nie dochodzi do zapłaty dokonanej w pieniądzu, to nie następuje faktyczna realizacja różnic kursowych. Ponieważ podatkowe różnice kursowe powstają przy dokonywaniu płatności drogą faktycznych transferów pieniężnych za pośrednictwem banków, kompensacyjna forma realizacji zobowiązań nie powoduje powstania różnic w przychodach uzyskanych i kosztach poniesionych w wyniku zmian kursów walut w banku podatnika i NBP. Przeciwny pogląd prowadzi do uznania za przychody lub koszty uzyskania przychodów wartości różnic kursowych, naliczonych w jakikolwiek inny sposób, niż zostało to określone w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wobec powyższego tutejszy organ podatkowy stwierdza, iż zaliczanie przez Spółkę do przychodów i kosztów podatkowych dodatnich i ujemnych różnic kursowych powstałych w związku z dokonaniem kompensaty należności i zobowiązań w walutach obcych z kontrahentami zagranicznymi nie znajduje uzasadnienia. Podobnie nie znajduje uzasadnienia zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów nie rozliczonej części kompensowanej wierzytelności.

Wobec powyższego organ podatkowy postanowił jak w sentencji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stosownie do art. 14b § 1 interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla Wnioskodawcy - do czasu zmiany lub uchylenia zgodnie z art. 14b § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa.

Interpretacja traci moc w momencie zmiany stanu prawnego.Na niniejsze postanowienie przysługuje prawo wniesienia zażalenia doDyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie, za pośrednictwem NaczelnikaWarmińsko - Mazurskiego Urzędu Skarbowego w Olsztynie w terminie 7 dniod daty doręczenia postanowienia na podstawie art. 236 § 2 pkt 11 Ordynacjapodatkowa.

W przypadku wniesienia zażalenia należy uiścić opłatę skarbową zgodnie z art. 11 ust. 1 pkt 11 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (j.t. z 2004 r. Dz. U. Nr 253, poz. 2532).