Jako zakład pracy chronionej jest Pan zobowiązany do tworzenia Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Fundusz ten tworzony jest m. in. z 90% odpisów z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych od wynagrodzeń pracowników. Zgodnie z przepisami z tego Funduszu może Pan m. in. finansować wydatki na zakup i modernizację środków trwałych wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej. Z przedstawionego przez Pana stanu faktycznego wynika, że takie wydatki Pan poniósł, nie precyzując jednak czego one dotyczyły.

W przedstawionym stanie faktycznym zastosowanie znajdują następujące przepisy:

- art. 33 ustawy z dnia 27.08.1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 ze zm.), który określa zasady tworzenia i przeznaczania środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych,

- art. 31 ust. 3 pkt 1 lit. b w/w ustawy, który stanowi, że dochodami funduszu rehabilitacji są środki pochodzące ze zwolnień podatkowych oraz dotacje, subwencje oraz wpływy z zapisów i darowizn,

- rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki spoecznej z dnia 31.12.1998 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 1999 r., Nr 3, poz. 22 ze zm.) określające rodzaje wydatków oraz szczegółowe zasady wykorzystania środków ZFRON, a także tryb ustalania regulaminu wykorzystania tych środków,

- art. 14 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.), który definiuje, poprzez zbudowanie katalogu otwartego, pojęcie przychodu podatkowego, określając między innymi, że przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze i wartości pieniężne oraz inne wartości wymienione w treści powołanego przepisu,

- art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o powołanej ustawy, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie tych środków we własnym zakresie, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie,

- art. 41 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r., Nr 76, poz. 694 ze zm.), zgodnie z którym zaliczane do rozliczeń międzyokresowych przychodów kwoty zwiększają stopniowo pozostałe przychody operacyjne, równolegle do odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych od środków trwałych sfinansowanych z tych źródeł.

Zakłady pracy chronionej są obowiązane tworzyć zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych i są jego dysponentami. Ogólne zasady tworzenia i przeznaczania środków funduszu określa art. 33 wyżej powołanej ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. W przypadku, gdy zakładowy fundusz rehabilitacji osóbniepełnosprawnych nie został utworzony z dotacji czy subwencji (np. z PFRON), to pochodzące z niego środki traktuje się jak własne środki zakładu pracy chronionej. Sfinansowanie nimi zakupu składnika majątku trwałego nie jest w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważane za zwrot wydatków. Wówczas odpisy amortyzacyjne od sfinansowanych z tego źródła środków trwałych są kosztem uzyskania przychodu. Nie ma więc potrzeby powiększania przychodu do opodatkowania o te odpisy.

Natomiast, gdy dochód ZFRON pochodzi w części z dotacji, wówczas amortyzacja naliczana od takiej części wartości środka trwałego, w jakiej nakłady na jego nabycie (wytworzenie) zostały sfinansowane z dotacji (subwencji) przyznanej z PFRON, nie jest dla zakładu pracy chronionej kosztem uzyskania przychodu.

Należy przy tym zauważyć, że zasady ustalania przychodu w myśl art. 41 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości służą wyłącznie do ustalania wyniku finansowego. Przepisy ustawy o rachunkowości nie mają charakteru podatkotwórczego i nie należy norm rachunkowych traktować jako norm podatkowych, bowiem te ostatnie wynikają z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności w przedstawionym stanie faktycznym i biorąc pod uwagę powyższe przepisy, stwierdzić należy, że równowartość odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, których zakup został sfinansowany ze środków własnych zakładu pracy chronionej (a więc nie pochodzących z dotacji lub subwencji), nie stanowi w świetle art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodu dla celów podatkowych, a odpisy amortyzacyjne ustalane na zasadach określonych w art. 22a-22o stanowią koszty uzyskania przychodu.