Decyzja

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60), po rozpatrzeniu zażalenia Państwa (…) na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Wejherowie z dnia 17 marca 2005r. Nr PB/OPD/415-5/05/OD dotyczące udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego -

uznając, że zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie utrzymuje się w mocy postanowienie organu pierwszej instancji.

U z a s a d n i e n i e

Pismem z dnia 22.01.2005r. podatnicy zwrócili się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa dotyczącego kontynuacji tzw. „dużej ulgi budowlanej” po 1999r. Z przedstawionego we wniosku o interpretację stanu faktycznego wynika, że w dniu 19.02.1996r. podpisali z gminą umowę o przeprowadzenie w terminie do końca 2001r. prac adaptacyjnych - przebudowy strychu na lokal mieszkalny. Z przyczyn losowych umowę tą rozwiązali w dniu 14.01.2001r. bez prawa do ubiegania się o zwrot poniesionych kosztów.

Następnie w marcu 2001r. zakupili nową nieruchomość zabudowaną budynkiem mieszkalnym przeznaczonym do generalnego remontu na przeprowadzenie, którego otrzymali pozwolenie dopiero w 2004r.

Według Podatników – mają oni prawo do kontynuacji odliczeń z tytułu „dużej ulgi budowlanej” rozpoczętych w 1996r.

Postanowieniem z dnia 17 marca 2005r. Nr PB/OPD/415-5/05/OD Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, że stanowisko podatników przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe, ponieważ poniesione w 2001r. wydatki nie mogą być uznane za kontynuację inwestycji rozpoczętej w 1996r.

Podatnicy korzystając z przysługującego im prawa pismem z dnia 29 marca 2005r. wnieśli zażalenie na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego, w którym powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego nr TK K26/97 OTK 1997/5-6/64 kwestionują stanowisko Naczelnika.

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku po rozpatrzeniu zażalenia stwierdza, co następuje:

Zasady dokonywania po dniu 31 grudnia 2001 r. odliczeń w ramach „dużej ulgi budowlanej” przez podatników ponoszących wydatki mieszkaniowe zostały szczegółowo określone w przepisach przejściowych ustawy z dnia 21 listopada 2001 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 134, poz. 1509).

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 21.11.2001r. podatnikom, którzy w latach 1992-1996 nabyli prawo do odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na cele określone w art. 26 ust. 1 pkt 5 i 5a ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 1997r., a wydatki te nie znalazły pokrycia w dochodach osiągniętych w latach 1992-2001, przysługuje prawo do odliczania tych wydatków na zasadach określonych w art. 26 ust. 8 i 9 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 1997 r.

Na podstawie art. 3 ust. 2 tej ustawy podatnikom, którzy w latach 1992-1996 nabyli prawo do odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na cele określone w art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. b), e) i f) ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 1997 r., i dokonali dalszych wydatków na budowę tego budynku mieszkalnego, nadbudowę lub rozbudowę tego budynku na cele mieszkalne lub przebudowę tego strychu, suszarni albo przystosowanie innego pomieszczenia na cele mieszkalne oraz wykończenie tego lokalu mieszkalnego w nowo wybudowanym budynku mieszkalnym, do dnia zasiedlenia tego lokalu, przysługuje prawo do odliczania tych wydatków poniesionych od dnia 1 stycznia 1997 r. do dnia 31 grudnia 2004 r. na zasadach określonych w art. 26 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 1997r.

Art. 26 ust.1 pkt 5 lit. f) ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 1993r. Nr 90, poz. 416 z późn. zm.) (w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 1997r.) stanowił, iż podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3 i art. 28-30, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1 i 2 oraz ust. 4-7 lub art. 25 po odliczeniu kwot wydatków poniesionych w roku podatkowym na cele mieszkaniowe podatnika, przeznaczonych na: przebudowę strychu, suszarni albo przystosowanie innego pomieszczenia na cele mieszkalne, oraz wykończenie lokalu mieszkalnego w nowo wybudowanym budynku mieszkalnym, do dnia zasiedlenia tego lokalu.

W rozpatrywanym przypadku poniesione wydatki związane z przebudową strychu na lokal mieszkalny w 1996r. i odliczone od dochodu w zeznaniu rocznym za podatkowy rok 1996 dały podatnikom prawo do dalszego odliczania wydatków w ramach tej ulgi w następnych latach – jednak wyłącznie wydatków poniesionych na kontynuację tej inwestycji.

Natomiast w przedstawionym stanie faktycznym inwestycja rozpoczęta w 1996r. została przerwana w dniu 14.01.2001r. a w marcu 2001r. zawarto umowę zakupu nieruchomości zabudowanej budynkiem do remontu. W tej sytuacji nie może być mowy o kontynuacji inwestycji rozpoczętej w 1996r. Dlatego też Podatnikom tym nie przysługiwało prawo do odliczenia wydatków poniesionych po dniu 14.01.2001r. w ramach praw nabytych na zasadach określonych w art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 21.11.2001r.

Ponadto wobec faktu, że wydatki na cele mieszkaniowe związane z inwestycją rozpoczętą w 1996 r. zostały odliczone w całości, nie przysługuje im również prawo do kontynuacji odliczeń na zasadach określonych w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 21.11.2001r., bowiem uregulowanie w nim zawarte ma zastosowanie wyłącznie do odliczeń, które nie znalazły pokrycia w dochodzie lub w podatku za lata 1992-2001.

Odnosząc się do zarzutów zawartych w złożonym zażaleniu należy stwierdzić, iż powołany wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25 listopada 1997r. nr TK K 26/97 OTK 1997/5-6/64 – jako dotyczący przepisów ustawy z dnia 21 listopada 1996r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. Nr 137, poz. 638), a nie regulacji prawnych zawartych w wyżej cytowanej ustawie z dnia 21.11.2001r. - pozostaje bez wpływu na stanowisko zajęte w przedmiotowej sprawie.