POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity z 2005 r. Dz. U. Nr 8, poz. 60) Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Częstochowie stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 14.04.2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresui sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej - dokumentowania kosztów zakupu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów towarów używanych nabytych na terenie Niemiec - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Jak stanowi art. 14 a § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14 a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Z przedstawionefo stanu faktycznego wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej podatniczka zamierza dokonywać sprzedaży używanych artykułów przemysłowych (nie samochodów), które uprzednio nabędzie na terenie Niemiec nieodpłatnie lub zakupi bez żadnego dokumentu.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz.U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) kosztem uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ust. 1 tej ustawy. Obowiązek prawidłowego udokumentowania poniesionego wydatku, który stanowić ma w działalności gospodarczej koszt uzyskania przychodu oraz wykazania związku przyczynowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a uzyskaniem przychodów spoczywa na podatniku. Zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, w tym także dokumentowania zapisów w księdze określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz.U. Nr 152 poz. 1475 ze zm.). Rodzaje dokumentów księgowych, które mogą być podstawą zapisów w księdze zawiera § 12 ust. 3. Ponadto dowód księgowy powinien być sporządzony w języku polskim, jego treść musi być pełna i zrozumiała. Jeżeli w dowodzie podane jest wartościowe określenie operacji gospodarczej tylko w walucie obcej, podatnik jest obowiązany przeliczyć walutę obcą na złote, po obowiązującym w dniu dokonania operacji kursie, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o podatku dochodowym (§ 12 ust. 4). W pierwszym rzędzie podstawą zapisów w księdze są faktury VAT, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach. Podstawą zapisów mogą być również inne dowody wymienione w § 13 i 14 rozporządzenia (w przypadkach wskazanych w tych paragrafach), stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem, przy czym dowody te muszą zawierać dane wymienione w § 12 ust. 3 pkt rozporządzenia.

Zatem, aby prowadzić księgę rzetelnie i w sposób niewadliwy, podatnik musi dokonywać zapisów na podstawie dokumentów wskazanych w powołanych § 12 ust 3, § 13 i 14 ww. rozporządzenia. Bez znaczenia pozostaje fakt, iż transakcje gospodarcze (nabywanie towarów używanych odpłatnie i nieodpłatnie) będą miały miejsce na terenie Niemiec. Każda transakcja gospodarcza musi być udokumentowana zgodnie z przepisami podatkowymi obowiązującymi w Polsce i zawartymi w powołanym rozporządzeniu.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. W myśl art. 14b § 1 i § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.