P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art.216 oraz art.14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (DZ.U. z 2005 r. Nr 8 poz.60) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Nysie stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 07.03.2005 r. (złożonym w dniu 15.03.2005 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie z zakresu podatku dochodowego od osób fizycznych dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na przeprowadzony w ramach wspólnoty mieszkaniowej remont części wspólnych oraz wpłat dokonanych na rzecz wspólnoty z tytułu bieżących kosztów eksploatacji części wspólnych budynku jest prawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

W dniu 15.03.2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Nysie wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego.
Pismem z dnia 16.03.2005 r. (data wpływu 17.03.2005 r.) oraz z dnia 11.05.2005 r. (data wpływu 16.05.2005 r.) przedmiotowy wniosek został uzupełniony.
Jak stanowi art.14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art.14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Stan faktyczny przedstawiony we wniosku:
Spółka cywilna posiada prawo własności lokalu, który stanowi jej siedzibę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W budynku, w którym mieści się siedziba spółki pozostałe lokale zajęte są przez osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą oraz spółkę z.o.o. W 2004 r. podmioty zajmujące lokale w budynku utworzyły wspólnotę mieszkaniową, która ma na celu prowadzenie spraw dotyczących gospodarowania częściami wspólnymi budynku i przynależnych do niego części. Wspólnota powołała zarządcę, który w jej imieniu będzie prowadził sprawy wspólnoty, stosownie do podjętych uchwał przez właścicieli lokali. W ramach wspólnoty został przeprowadzony remont części wspólnych tj. częściowo ogrodzenia oraz roboty brukarskie polegające na zastąpieniu betonowych chodników kostką brukową. Prace zostały zakończone w styczniu 2005 r. Po zakończeniu robót zarządca wystawił faktury dla poszczególnych lokali na pokrycie kosztów remontu w wysokości proporcjonalnej do udziału podmiotu we wspólnocie.
Wartość faktur wystawionych na spółkę wyniosła 8.134,68 zł. Ponadto zarządca od momentu powstania wspólnoty obciąża właścicieli lokali kosztami eksploatacji części wspólnych.
Pytanie brzmi:
Czy wydatki poniesione na rzecz wspólnoty mieszkaniowej z tyt. przeprowadzonego remontu oraz bieżących kosztów eksploatacji części wspólnej budynku stanowić będą koszt uzyskania przychodu bezpośrednio w momencie jego poniesienia?
Stanowisko wnioskodawcy: Zdaniem spółki wydatki poniesione na pokrycie kosztów remontu i bieżącej eksploatacji stanowić będą koszt uzyskania przychodu w momencie jego poniesienia.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż przedmiotowy budynek posiada kilku odrębnych właścicieli. Stanowi jednak środek trwały i podlega amortyzacji proporcjonalnie do posiadanych udziałów we współwłasności.
Zarówno plac przed budynkiem jak i ogrodzenie obsługuje tylko jeden budynek.
Mając na uwadze ten fakt oraz opierając się na objaśnieniach do grupy 1 Klasyfikacji Środków Trwałych należy uznać, że plac przed budynkiem i ogrodzenie stanowi jego integralną część, a tym samym powiększa wartość początkową tego budynku. Zgodnie bowiem z ww. oświadczeniem, w skład budynku jako pojedynczego obiektu inwentarzowego wlicza się również tzw. "obiekty pomocnicze", obsługujące dany budynek, np. chodniki, dojazdy, podwórka, place, ogrodzenia, studnie, itp.
W tej sytuacji, gdy plac wokół budynku ( nawierzchnia betonowa) i ogrodzenie, niezaewidencjonowane jako odrębne środki trwałe, wchodzą w skład budynku, ustalenia wymaga stwierdzenie czy położenie nowej nawierzchni z kostki brukowej i postawienie nowego ogrodzenia w miejsce starego stanowią remont czy też ulepszenie budynku.

Zgodnie z art. 22g ust.17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (DZ.U. z 2000 r. Nr 14 poz.176 ze zm.) jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł.
Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł. i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Analizując powyższy zapis zauważyć można, że wydatki ulepszeniowe powodują mierzalny wzrost wartości użytkowej danego środka trwałego w stosunku do wartości z dnia przyjęcia go do używania przez podatnika. W przeciwnym razie, tj. gdy wzrost wartości użytkowej środka trwałego nie występuje, mamy do czynienia z remontem. W ustawach podatkowych nie ma definicji remontu. W odniesieniu do obiektów budowlanych definicję remontu określa art.3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (DZ.U. z 2003 r. Nr 207 poz.2016 ze zm.). W myśl tego przepisu, remont oznacza wykonywanie w istniejącym obiekcie robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Odwołując się do orzecznictwa sądowego można stwierdzić, że "istotą remontu jest przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego, wraz z wymianą zużytych składników technicznych, niezmieniające jego charakteru i funkcji, a następujące w trakcie eksploatacji środka trwałego i wynikające z tej eksploatacji - a wiec będą to wszystkie zmiany trwale przywracające pierwotny poziom techniczny danego środka trwałego, pierwotną zdolność użytkową utraconą na skutek upływu czasu i eksploatacji, przy czym pojecie to nie obejmuje zwykłych zabiegów konserwacyjnych. Natomiast ulepszenie czy też modernizacja to trwałe unowocześnienie środka trwałego, które podnosi jego wartość techniczną, użytkową, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż pierwotne jego przeznaczenie albo nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych, wyrażające się w poprawie standardu użytkowego lub technicznego lub obniżce kosztów eksploatacji.

Posługując się wykładnią dynamiczną przy interpretacji pojęcia remont należy brac pod uwagę zmieniającą się rzeczywistość gospodarczą i postęp techniczny, mające duży wpływ na sposób i środki realizowania robót tym pojęciem objętych.Inaczej przedstawiał się zakres prac remontowych przed laty, inaczej to wygląda obecnie, przy istnieniu na rynku nowych metod realizacji robót budowlanych, nowych środków stosowanych do przeprowadzenia tych prac, a także związanych z tym kosztów" - wyrok NSA z dnia 1 marca 2000 r. sygn. akt I S.A./Wr 2915/98.

Warto dodać, że niejednokrotnie dokonując kwalifikowania wydatków poniesionych na środek trwały należy zwrócić się po opinię do biegłego. NSA w wyroku z dnia 3 grudnia 1999 r., sygn. akt I S.A./Wr477/98 stwierdził, że: "Problematyka rozdziału wykonywanych robót na remontowe i ulepszeniowe dotyczy zagadnienia bardzo skomplikowanego, przekraczającego zakres wiadomości i doświadczenia życiowego osób mających wykształcenie ogólne i nie jest możliwe bez posiadania wiadomości specjalnych. Faktycznego więc rozróżnienia charakteru poszczególnych robót budowlanych, z uwzględnieniem konieczności ewentualnego odróżnienia na podstawie kryteriów rzeczowych rekonstrukcji od remontu, może dokonać jedynie biegły z zakresu budownictwa".

W tej sytuacji jeżeli celem działania wspólnoty było przywrócenie pierwotnego stanu nawierzchni i ogrodzenia, które w wyniku eksploatacji uległy zniszczeniu , to położenie kostki brukowej i wstawienie nowych elementów ogrodzenia należałoby uznać za remont uzasadniając jednocześnie użycie kostki brukowej i innych elementów zużytych przy ogrodzeniu postępem technicznym. Zatem wydatki poniesione na remont ogrodzenia i placu stanowić będą koszt uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia. W tym konkretnym przypadku proporcjonalnie do posiadanych udziałów we współwłasności budynku.
Konsekwentnie również miesięczne opłaty na rzecz utworzonej wspólnoty z tytułu bieżącej eksploatacji części wspólnej do wysokości udziałów we współwłasności budynku również stanowią bieżący koszt.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przestawionego przez Jednostkę we wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszego postanowienia.
Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia - art.14b §1 i § 2 Ordynacji podatkowej.
Na postanowienie służy zgodnie z art.236 § 2 pkt1 Ordynacji podatkowej zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Nysie w terminie 7 dni od daty otrzymania niniejszego postanowienia.
Zażalenie podlega opłacie w znakach skarbowych /art.1ust.1 lit.a ustawy z dnia 09.09.2000r. / Dz. U. Nr 86, poz. 960 / .