DECYZJA

Na podstawie art. 14b § 2 i § 5 pkt 1) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2005r Nr 8, poz. 60), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 31 marca 2005r. na postanowienie Naczelnika Lubelskiego Urzędu Skarbowego w Lublinie z dnia 22 marca 2005r. Nr PD.423/42/OS w zakresie interpretacji prawa podatkowego:
- odmawiam zmiany zaskarżonego postanowienia.

UZASADNIENIE

W dniu 4.03.2005r. do Lubelskiego Urzędu Skarbowego w Lublinie wpłynął wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. We wniosku tym Spółka zwróciła się z zapytaniem czy ujemne różnice kursowe naliczone od przewalutowania kredytu zaciągniętego w EURO na PLN będą stanowić koszty uzyskania przychodów jeżeli zwiększyły one kwotę zaciągniętego zobowiązania.

Z przedstawionego stanu faktycznego w sprawie wynika, iż Spółka zaciągnęła kredyt w walucie obcej (EURO). W związku z przewalutowaniem tego kredytu na złotówki powstały różnice kursowe, które należało zapłacić do Banku Kredytującego. Na dzień przewalutowania tego kredytu Spółka nie posiadała wolnych środków finansowych umożliwiających spłatę zobowiązania z tytułu różnic kursowych, w związku z tym wystąpiła do Banku Kredytującego o zwiększenie kwoty limitu kredytowego. Spółka dokonała spłaty zobowiązania z tytułu ujemnych różnic kursowych kredytem bankowym. W ocenie Spółki naliczone różnice kursowe zostały zapłacone, a więc jako zrealizowane stanowią koszt uzyskania przychodów.

W dniu 22.03.2005r. organ podatkowy I instancji wydał postanowienie Nr PD.423/42/OS w sprawie zgłoszonej interpretacji przepisów podatkowych, w którym stwierdził, iż operacja przewalutowania kredytu ma wpływ na wysokość spłacanego kredytu ale nie powoduje konieczności ustalania różnic kursowych i nie wywiera skutków podatkowych w rozumieniu prawa podatkowego. A zatem tak ustalone różnice kursowe nie są kosztem uzyskania przychodów dla Spółki.

Na wydane postanowienie zostało złożone zażalenie z dnia 31.03.2005r., w którym Spółka zaskarża postanowienie w całości oraz wnosi o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.Zaskarżonemu postanowieniu zarzuca błędną interpretację przepisów art. 12, art. 15 oraz art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.) prowadzącą do udzielenia wadliwej odpowiedzi dotyczącej stosowania przepisów prawa podatkowego w przedstawionym przez Spółkę starce faktycznym.W zażaleniu Spółka powołuje się na pismo Ministerstwa Finansów z dnia 14.01.1994r. Nr PO 4/N-722-24/94 dotyczące różnic kursowych.Spółka nie zgadza się z twierdzeniem zaskarżonego postanowienia w zakresie skutków podatkowych przewalutowania kredytu. Zdaniem Spółki bezspornym jest fakt powstania różnic kursowych w momencie przewalutowania kredytu zaciągniętego w walucie obcej na złotówki. Twierdzi, że w momencie udzielenia kredytu obrotowego Spółka stała się posiadaczem dewiz, którymi może dysponować zgodnie z celami określonymi w umowie kredytowej, np. sprzedać dewizy i przelać złotówki na rachunek bieżący Spółki. Natomiast po upływie okresu kredytowania Spółka musi dokonać zakupu dewiz celem spłaty zaciągniętego kredytu dewizowego. Zdaniem Spółki poprzez dokonanie przewalutowania kredytu zaciągniętego w dewizach na PLN po kursie sprzedaży Banku obsługującego dokonała faktycznie zakupu dewiz celem spłaty kredytu zaciągniętego w walucie obcej, który to zakup został sfinansowany kredytem złotówkowym. Zatem Spółka twierdzi, że w wyniku tej transakcji powstały różnice kursowe pomiędzy kursem, po jakim dokonała sprzedaży dewiz uzyskanych z zaciągniętego kredytu dewizowego, a kursem po jakim dokonała zakupu tych dewiz celem spłaty tego kredytu.W ocenie Spółki podczas transakcji przewalutowania kredytu powstały różnice kursowe, które należy uznać za zrealizowane i zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Rozpatrując zarzuty zażalenia zważono, co następuje.

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych przychodami (...) są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym różnice kursowe. Przychody z tytuł różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodu oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik (art. 12 ust. 2a powołanej ustawy podatkowej). Natomiast koszty uzyskania przychodu określają przepisy art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej, zgodnie z którymi kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik (art. 15 ust. 2a ustawy). Stosownie natomiast do postanowień art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) ustawy podatkowej wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, przy czym otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów) - nie zalicza się do przychodów - stosownie do postanowień art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy.

Z literalnego brzmienia powołanych przepisów wynika, że kwota kredytu zarówno w dacie jego zaciągnięcia jak i jego spłaty nie stanowi przychodów ani kosztów uzyskania przychodów. A zatem zaciągnięcie kredytu oraz późniejszy jego zwrot na gruncie prawa podatkowego traktuje się jako zdarzenie podatkowe neutralne. Skutki w podatku dochodowym wywołują natomiast spłacone odsetki od kredytów, a w przypadku kredytu zaciągniętego w walucie obcej, także powstałe różnice kursowe od spłaconych rat kapitałowych kredytu, które są wynikiem wahań kursów walutowych w czasie. Różnice kursowe w rozumieniu podatkowym mogłyby bowiem powstać przy spłacie kredytu dewizowego, w sytuacji gdy wyniki przeliczeń na złote tej samej ilości waluty obcej będą się różnić ze względu na wahania kursów walutowych w czasie, tj. pomiędzy dniem zaciągnięcia kredytu dewizowego, a dniem jego spłaty. Tylko do tak powstałych różnic kursowych mają zastosowanie przepisy dotyczące ustalania kosztów z tytułu różnic kursowych.

Przewalutowanie kredytu oznacza natomiast zmianę waluty kredytu, w jakiej udzielony był kredyt. Sama czynność zmiany waluty, w której zostaje wyrażony kredyt nie zmienia faktu, że kredyt pozostaje kredytem pomimo, że w wyniku przewalutowania mogą powstać różnice pomiędzy kwotą otrzymanego kredytu, a kwotą kredytu do spłaty. Jednak różnice te nie są różnicami kursowymi w rozumieniu podatkowym. Powyższe oznacza, że w przypadku zwiększeniaw wyniku przewalutowania kapitału podlegającego spłacie, wydatki na spłatę tak ustalonego kredytu nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów. Przewalutowanie kredytu dewizowego na kredyt złotowy skutkuje tym, że od tego momentu spłata kredytu następuje w złotych, a więc nie dochodzi do realizacji różnic z tytułu różnych kursów walut na dzień zaciągnięcia i spłaty kredytu. Powstałe w wyniku tej operacji różnice kursowe są obojętne podatkowo, tzn. dodatnie - nie stanowią przychodu podatkowego, a ujemne - nie obciążają kosztów uzyskania przychodów.Dodatkowo należy zaznaczyć, iż operacji przewalutowania kredytu w ramach tej samej umowy kredytowej nie należy utożsamiać z zaciągnięciem nowego kredytu, ani też ze sprzedażą jednej waluty i zakupem innej.

Odnosząc powyższe do argumentów zażalenia w świetle przedstawionego stanu faktycznego sprawy - należy wskazać, że Spółka w przypadku przewalutowania kredytu dewizowego na złotowy - nie dokonała zakupu dewiz celem spłaty kredytui w tej sytuacji nie powstają różnice kursowe, gdyż - jak wykazano - czynność przewalutowania odnosi się jedynie do przeliczenia kwoty zaciągniętego kredytu w walucie obcej na złote i dalsza spłata tego kredytu następuje w złotych.Zatem wskazane w zażaleniu pismo Ministerstwa Finansów - nie odnosi się do analizowanego stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę.

W niniejszym stanie faktycznym i prawnym stanowisko organu podatkowego I instancji należy uznać za prawidłowe. Zatem brak jest podstaw do zmiany zaskarżonego postanowienia.Biorąc pod uwagę powyższe orzeczono jak w sentencji.