POSTANOWIENIE
W dniu 23.02.2005r. Zespół Zakładów .......wystąpił do tut. Organu podatkowego z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Wniosek dotyczy podatku od towarów i usług. W dniu 14.03.2005r. Wnioskodawca złożył do tut. organu podatkowego uzupełnienie do w/w wniosku.
Jak wynika przedstawionego stanu faktycznego Zakład w 2000r. zawarł umowę dzierżawy ze Spółką X , określając w umowie stawkę czynszu za m. kw., stawkę podatku od nieruchomości, odpłatność za używane media. Należność za usługę odzwierciedlała wystawiana faktura, a należny podatek VAT wg stawek był odprowadzany do Urzędu Skarbowego.Następnie od 01 lutego 2002r. spółka/najemca była zobowiązana do zapłaty czynszu za wynajmowany lokal w wysokości wyższej - odpowiadającej wypowiedzianej stawce za m. kw., pozostałe składniki czynszu nie uległy zmianie.
Zgodnie z wypowiedzeniem od 01 lutego 2002 do 30 sierpnia 2003r. (okres obowiązywania umowy) na podstawie art. 2,6,15 i 32 ustawy o VAT sprzedaż była fakturowana wg nowej stawki za m. kw. - podatek VAT był wpłacony do Urzędu Skarbowego, obliczony od nowej wartości brutto.Jak pisze wnioskodawca, Spółka nie zgodziła się na zmienione wynagrodzenie, uznając je za niezgodne z zapisami umowy. Odsyłała oryginały fakturVAT, dokonując jednak zapłaty częściowej, przyjmując poprzednie zapisy umowy.
Zakład podtrzymując swoje stanowisko w sprawie wypowiedzenia zamierzał dochodzić swoich praw od spółki, z tytułu różnicy w zapłacie czynszu, na drodze postępowania sądowego. Wobec tego w całym okresie obowiązywania umowy świadczona usługa fakturowana była zgodnie z wypowiedzeniem. Jednak pojawiły się wątpliwości w doktrynie wykładni K.C. ( art. 685), który był podstawą zmiany czynszu. Jak pisze wnioskodawca rezultaty ich działań mogły stać się nieskuteczne, istniało wysokie ryzyko poniesienia dodatkowych kosztów procesowych bez możliwości odzyskania należności. Wobec powyższych faktur SP ZZOZ nie skieruje sprawy do sądu.W związku z powyższym Zakład zapytuje, czy może dokonać korekty sprzedaży w okresie luty 2002r. - sierpień 2003r., oraz ubiegać się o zwrot podatku VAT, którego wartość wynikająca z kwestionowanej różnicy czynszu stanowi ok. 27.000 zł.

Stanowisko Podatnika:
W ocenie Zakładu obowiązek podatkowy powstał w zakresie określonym należnością czynszową, wynikającą bezpośrednio z umowy: w zakresie pozostałym ( zmienionej wysokości czynszu) wobec uznania wypowiedzenia zmieniającego za bezskuteczne i braku wpływu należności w wysokości określonej wypowiedzeniem zmieniającym, obowiązek podatkowy nie powstał. W związku z powyższym powstała nadpłata podatku należnego w rozumieniu art. 73 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa, Zakład zamierza złożyć korekty deklaracji VAT-7.

Stanowisko Organu Podatkowego:
Zgodnie z art. 6 ust. 8b pkt. 4 ustawy z dnia 08.01.1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym ( Dz. U. nr 11 poz. 50 z późn. zm.) - obowiązującej do dnia 30.04.2004r., obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty nie później jednak niż z upływem terminu płatności - z tytułu świadczenia w kraju usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, a także usług ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia , usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz usług stałej obsługi prawnej i biurowej, z zastrzeżeniem pkt 5 i 6.Zgodnie z art. 15 ust. 1 cyt. ustawy podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem, z zastrzeżeniem art. 16 i 17, jest kwota należna z tytułu sprzedaży towarów, pomniejszona o kwotę należnego podatku. W przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, o których mowa w art. 6 ust. 8, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Jeżeli należność określona jest w naturze, podstawą opodatkowania jest wartość świadczenia obliczona na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości lub na danym rynku w dniu wykonania świadczenia, zmniejszonych o podatek. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.
Z powyższego wynika, że podstawą do przyjęcia obowiązku podatkowego i podstawy opodatkowania w przypadku świadczenia usług najmu jest m.in. ustalenie terminu płatności i kwoty świadczenia. Podstawowym dokumentem cywilno-prawnym ustalającym termin płatności i należny czynsz jest zawarta umowa. Z przedstawionego przez Zakład stanu faktycznego wynika, że umowa zawarta została w 2000r. W miesiącu lutym 2002r. Zakład wypowiedział uprzednio ustalone warunku umowy zmieniając wysokość czynszu. Powyższa zmiana nie została przyjęta przez kontrahenta, a Zakład odstąpił od dalszych negocjacji prowadzących do podwyższenia czynszu. Spółka wynajmująca lokal nie przyjmowała wystawianych faktur z podwyższonym czynszem i płaciła czynsz wg pierwotnie ustalonej stawki. Zatem prawnie skuteczną umową jest umowa pierwotna. Podstawą opodatkowania będzie kwota czynszu ustalona w umowie zawartej w 2000r.
Mając powyższe na uwadze zgodnie z art. 72, 73, 75 oraz art. 81, 81a, 81b, 81c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa ( j. t. Dz. U. z 2005r. nr 8 poz. 60) Zakład ma prawo skorygować rozliczenie podatku naliczonego za w/w okres oraz złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty z tytułu nienależnie zapłaconego podatku w wysokości większej od należnej na zasadach określonych w w/w przepisach ustawy Ordynacja podatkowa.

Pouczenie:
Niniejsze postanowienie wydane zostało na podstawie stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.
Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej -do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Zgodnie z art. 14b § 4 ustawy z dnia 29.08.1997r. na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia. Zażalenie, zgodnie z przepisem art. 222 w związku z art. 239 cyt. ustawy z dnia 29.08.1997r. powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia.
Zgodnie z art. 236 § 2 pkt. 1 cyt. ustawy zażalenie podlega opłacie skarbowej we właściwej wysokości.Niniejsze postanowienie może zostać zmienione lub uchylone w drodze decyzji przez Organ odwoławczy w trybie art. 14b § 5 cyt. ustawy Ordynacja podatkowa.