Dnia 04 kwietnia 2005r. Spółka złożyła w trybie art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie określenia, które z ponoszonych kosztów w celu wykonania usługi turystycznej, są kosztami poniesionymi dla bezpośredniej korzyści turysty (tj. wskazanie usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że podmiot prowadzi biuro turystyczne. Świadczy usługi sklasyfikowane wg PKWiU pod symbolem 63.30.11, polegające na organizowaniu wycieczek z kompleksowym programem imprez. W tym celu nabywa od innych podmiotów następujące usługi: transportowe, noclegowe, wyżywienia, usługi rekreacyjne, usługi reklamowe w mediach (ogłoszenia w radio, telewizji, prasie ), a także dokonuje zakupu folderów, plakatów, kaset wideo oraz innych materiałów reklamowych i informacyjnych.

Ponadto podatnik ponosi koszty wynagrodzeń i delegacji pracowników, zatrudnionych w celu opieki nad uczestnikami wycieczki i organizowaniu im pobytu. Świadczenie usług turystycznych udokumentowane jest fakturą VAT-MARŻA. W związku z tym Spółka na potrzeby ustalenia marży prowadzi ewidencję kosztów poniesionych dla bezpośredniej korzyści turysty.

Zdaniem wnioskodawcy do usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty należy zaliczyć: koszt transportu, zakwaterowania i wyżywienia oraz ubezpieczenia uczestników wycieczki, koszt zakupu drobnych materiałów (np. apteczka z wyposażeniem, kasety video, filmy na płytach DVD, które są niezbędne do realizacji przedmiotowej usługi), koszt zakupionych usług rekreacyjnych świadczonych dla uczestników wycieczki, koszty delegacji pracowników ( zatrudnionych na umowę o pracę oraz na umowę zlecenie ) - związane one są z bezpośrednią obsługą uczestników wyjazdu (np. organizowanie czasu wolnego, opieka podczas przejazdu itp.), koszty wynagrodzeń opiekunów ( zatrudnionych na podstawie umowy zlecenia w celu prowadzenia zajęć dla turystów), koszty plakatów, folderów oraz innych materiałów reklamowych, informacyjnych przeznaczonych dla turystów, koszty reklamy w mediach ( ogłoszenia w radio, telewizji, prasie oraz w innych mediach ) - reklama ta skierowana jest do wszystkich odbiorców świadczonych usług turystycznych.

Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego po zapoznaniu się ze stanem faktycznym, nie podziela stanowiska podatnika zawartego w przedmiotowym wniosku i wyjaśnia co następuje:

W art. 119 ust. 1-10 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) określono zasady szczególnej procedury, która ma zastosowanie przy świadczeniu usług turystycznych.

W procedurze tej podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5. Zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu przez marżę, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

Szczególną procedurę opodatkowania marży stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługi turystyki, w przypadku gdy podatnik spełni określone w art. 119 ust. 3 warunki.

Z przepisu art. 119 ust. 5 wynika, że gdy przy świadczeniu usługi turystyki podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie - z wykorzystaniem majątku własnego (np. własna baza noclegowa - hotel, własny środek transportu - autokar, itp.) - wówczas odrębnie ustala podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych podatnik stosuje odpowiednio przepisy art. 29 ustawy oraz zobowiązany jest do prowadzenia dwóch ewidencji: jednej na zasadach ogólnych, określonych w art. 109 ustawy o VAT, drugiej na potrzeby procedury szczególnej. W przypadkach, o których mowa powyżej podatnik obowiązany jest do wykazania w prowadzonej ewidencji, jaka część należności za usługę przypada na usługi nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, a jaka na usługi własne ( por. art. 119 ust. 6). W procedurze opodatkowania marży podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w fakturach dokumentujących nabycie towarów i usług świadczonych dla bezpośredniej korzyści turysty - (art. 119 ust. 4).

Z przedstawionego stanu faktycznego, wynika że przy świadczeniu usługi turystyki podatnik oprócz usług nabywanych od innych podmiotów dla bezpośredniej korzyści turysty część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie (są to tzw. "usługi własne").

Ustawodawca nie określa jednoznacznie, jakiego rodzaju usługi są usługami nabywanymi dla bezpośredniej korzyści turysty. Na podstawie zapisu w art. 119 ust. 2 ustawy o VAT uznać należy, że podatnik ustalając marżę może zaliczyć do takich usług oprócz przykładowo wyliczonych w definicji również inne nabyte dla bezpośredniej korzyści turysty (np. towary lub usługi, których zakup zaspokoi podstawowe potrzeby turystów oraz uprzyjemni czas w trakcie imprezy turystycznej - wartość ich zakupu stanowić będzie element kalkulacyjny do określenia marży. Są to bowiem usługi, bez których nie mogłaby się odbyć impreza turystyczna.

Zatem w przypadku podatnika do wydatków dla bezpośredniej korzyści turysty można zaliczyć: koszt transportu, zakwaterowania i wyżywienia oraz ubezpieczenia uczestników wycieczki, zakup apteczek z wyposażeniem, kaset video i płyt DVD, koszt nabycia usług rekreacyjnych, koszty zakupu plakatów, folderów oraz innych materiałów informacyjnych przeznaczonych dla turystów - które zostały nabyte od innych podatników, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT i dotyczą konkretnej usługi turystycznej.

Koszty delegacji pracowników zatrudnionych na umowę o pracę, związanych bezpośrednio z obsługą uczestników wyjazdu oraz koszty wynagrodzeń opiekunów zatrudnionych na podstawie umowy zlecenia należy w opinii organu podatkowego zakwalifikować jako "usługi własne". Stanowią one element kosztów działalności Spółki, nie stanowią zatem elementu kalkulacyjnego do określenia wysokości marży.

Koszty reklamy w mediach, która kierowana jest do wszystkich odbiorców usług turystycznych mogą być uwzględnione przy ustalaniu marży tylko wówczas, gdy usługi te nabyte przez podatnika dla bezpośredniej korzyści turysty można przyporządkować w całości do konkretnej usługi turystycznej - stanowią składnik danej usługi turystycznej. W przeciwnym wypadku, są jednym ze składników kosztów funkcjonowania biura turystycznego i nie mogą być elementem kalkulacyjnym do ustalania marży.

Mając na uwadze powyższy stan prawny i faktyczny orzeczono jak w sentencji.

Naczelnik Urzędu Skarbowego Poznań Nowe - Miasto informuje, że powyższa interpretacja jest oparta o stan faktyczny przedstawiony we wniosku podatnika oraz stan prawny obowiązujący w dacie zaistnienia przedstawionego zdarzenia.