Działając na podstawie art. 14a, art. 216 i art. 217 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), po rozpatrzeniu wniosku Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej odliczania podatku naliczonego od zakupionych towarów i usług związanych z wykonywanymi usługami organizacji handlu - w świetle ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego

uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedstawione w złożonym wniosku.

Z w/w wniosku o udzielenie interpretacji wynika, iż podstawową działalnością Podatnika jest świadczenie usług w zakresie organizacji handlu i reklamy na rzecz kupców, którzy prowadzą we własnym imieniu i na własny rachunek działalność gospodarczą (handlową) w boksach wynajmowanych na terenie centrum targowego. Na rzecz tych kupców Podatnik świadczy odpłatnie usługi w zakresie organizacji handlu, tj.:
przekazuje klientom przyjeżdżającym do centrum targowego z Europy Wschodniej talony/bony obiadowe i żywnościowe uprawniające do bezpłatnego spożycia posiłków lub bezpłatnego otrzymania artykułów spożywczych - w celu zachęcenia tych klientów do przyjazdu;
organizuje dowóz klientów do centrum targowego;
reklamuje najemców w środkach masowego przekazu i węźle radiowym oraz przygotowuje i wydaje materiały reklamowe dotyczące działalności prowadzonej na terenie centrum targowego.

Za powyższe usługi Podatnik pobiera od najemców (kupców) ryczałtowe opłaty miesięczne, dla udokumentowania których wystawia faktury VAT z wykazanym 22 % podatkiem od towarów i usług.

Podatnik ponosi wydatki na zakup towarów i usług wykorzystywanych do realizacji w/w usług organizacji handlu. Ze względu na wątpliwości, co do poprawności klasyfikacji statystycznej świadczonych usług, niektóre wydatki (np. wydatki na zakup bonów obiadowych), Spółka uznawała za koszty uzyskania przychodów tylko do wysokości wyznaczonej przepisami art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 645 ze zm.) - jako koszty reprezentacji i reklamy limitowane. Wydatki przekraczające ten limit Spółka zaliczała do wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i w tym zakresie nie odliczała też podatku naliczonego.

Po uzyskaniu załączonej do wniosku opinii klasyfikacyjnej Podatnik uważa, iż wszystkie wydatki związane ze świadczonymi usługami organizacji handlu (w tym wydatki na zakup bonów/talonów obiadowych i żywieniowych) stanowią koszty uzyskania przychodu i nie ma tu zastosowania limit dla reprezentacji i reklamy oraz, że podatek naliczony przy zakupie towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania tych usług podlega odliczeniu w całości.

W w/w wniosku Podatnik prosi o potwierdzenie swojego stanowiska w zakresie uprawnienia do odliczania podatku naliczonego od zakupionych towarów i usług związanych z wykonywanymi usługami organizacji handlu.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit a cyt. ustawy).

W świetle powyższego przepisu, Podatnikowi przysługuje prawo do odliczania podatku naliczonego od zakupionych towarów i usług związanych z wykonywanymi na rzecz kupców usługami organizacji handlu, które są czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług. Jednakże prawo to przysługuje z uwzględnieniem ograniczeń przewidzianych w art. 86 i następnych ustawy o podatku od towarów i usług.

Jedno z takich ograniczeń jest zawarte w art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z przepisem art. 88 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się jednak do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem z podatku dochodowego.

Jak stwierdzono w postanowieniu Naczelnika Łódzkiego Urzędu Skarbowego z dnia 30.03.2005 r. (znak: ŁUS II-2-423/6/05/AT), w stanie faktycznym opisanym we wniosku "wydatki na zakup bonów i talonów obiadowych są ściśle związane z prowadzoną działalności Spółki, nie mieszczą się w katalogu wydatków enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wydatki te są kosztem uzyskania przychodów". A zatem, do wydatków ponoszonych na zakup bonów obiadowych i żywnościowych nie mogłoby znaleźć zastosowania ograniczenie przewidziane w art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednak ponieważ czynność sprzedaży bonów obiadowych i żywnościowych jest czynnością, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, Podatnik nie będzie miał możliwości odliczenia podatku naliczonego przy zakupie tych bonów, gdyż podatek taki w ogóle nie wystąpi.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa w art 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług), a towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, (...), a także grunty (art. 2 pkt 6 cyt. ustawy).W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się natomiast każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Sprzedaż bonów obiadowych i żywnościowych nie stanowi ani dostawy towarów, ani świadczenia usług i nie mieści się w katalogu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług wyznaczonym przez przepis art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Bon obiadowy/żywnościowy jest tylko znakiem legitymacyjnym - dowodem uprawniającym do odbioru określonego świadczenia, do otrzymania określonego towaru lub skorzystania z określonej usługi. Bon nie jest towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, lecz tylko kwitem, którym można zapłacić za nabywane towary. Zastępuje on środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary. Sprzedaży bonów, ze względu na ich specyfikę, nie można też uznać za świadczenie usług. Bony towarowe same w sobie nie zaspokajają żadnych potrzeb - nie stanowią więc autonomicznego świadczenia, a świadczenie jest elementem konstytutywnym usługi. Dopiero w momencie realizacji tego bonu - tj. w momencie zakupu na jego podstawie towaru lub usługi pojawia się obowiązek podatkowy w zakresie czynności dostawy towarów lub świadczenia usługi na rzecz podmiotu, który finalnie jest dysponentem tego bonu (klienta z Europy Wschodniej, który otrzymał bon).

Podmiot, który sprzedaje Podatnikowi bony obiadowe i żywnościowe, a więc wykonuje czynność nie podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie powinien dokumentować tej transakcji fakturą VAT, lecz notą obciążeniową lub innym dokumentem księgowym. Gdyby jednak faktura taka została wystawiona i Podatnik dysponowałby fakturą dotyczącą zakupionych bonów, wykazany w tej fakturze podatek naliczony nie podlegałby odliczeniu, gdyż zgodnie z § 14 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27.04.2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 97, poz. 970, z późn. zm.), w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu, faktura ta nie stanowi podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

Końcowo, wypada zaznaczyć, iż ograniczenie przewidziane w art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie znajdzie też zastosowania do wydatków na zakup towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania opisanych we wniosku usług reklamowych i transportowych. Podatek naliczony przy zakupie tych towarów i usług będzie więc podlegał odliczeniu na zasadach ogólnych, jako związany z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Podsumowując, mając na uwadze powyższe, stanowiska przedstawionego przez Podatnika nie można uznać za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Podatnika we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku. Interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia.