POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa ( jedn. tekst: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ), Naczelnik Urzędu Skarbowego

w Jastrzębiu Zdroju stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 07.03.2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej możliwości zaliczenia w koszty uzyskania przychodów podatku naliczonego w zakupach, jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE:

W dniu 07.03.2005 r. do tutejszego organu podatkowego wpłynął wniosek

o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 06.04.2005 r.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa ( jedn. tekst: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ), stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz ( prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Stan faktyczny opisany przez wnioskodawcę: Podatnik jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą, będąc jednocześnie podatnikiem podatku VAT. W ramach działalności gospodarczej dokonuje sprzedaży, która ustawowo jest zwolniona z podatku od towarów i usług. Pytanie z jakim zwrócił się podatnik dotyczy kwestii ujmowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w rubryce „pozostałe wydatki” naliczonego ( w zakupach ) podatku VAT oraz księgowania faktur według wartości netto, czy brutto. Zdaniem strony, faktury winne być księgowane w kwotach „netto”, z jednoczesnym sporządzeniem pod koniec miesiąca dowodu wewnętrznego dot. wysokości naliczonego i zapłaconego w ciągu miesiąca podatku VAT i zaewidencjonowaniem wartości wynikających z tego dowodu w księdze przychodów i rozchodów w rubryce „pozostałe wydatki”. Uzasadnieniem takiego stanu rzeczy jest według pytającego przepis art. 23 ust 1 pkt 43 lit. a) ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów (...) podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:

• podatek naliczony jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odsprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług.

Oceniając stan faktyczny przedstawiony w przedmiotowym wniosku stwierdza się co następuje. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów enumeratywnie wymienionych w art. 23 ustawy. Z art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a) ww. ustawy, wynika, że nie uważa się za koszt uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odsprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług – w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Wyżej powołany przepis art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a) ustawy, dopuszcza zatem możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku od towarów i usług m.in. w tej części, w której zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy tego podatku. W myśl zatem przedstawionych wyżej przepisów, jeżeli wydatek został udokumentowany fakturą wystawioną przez podmiot uprawniony do wystawiania takiego dokumentu, a poniesiony wydatek i jego związek z uzyskiwanymi przychodami nie budzą wątpliwości, naliczony i zapłacony podatek od towarów i usług może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

Z kolei księgowanie zdarzeń gospodarczych ( w tym kosztów) określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów ( Dz. U. z 2003 r. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm. ). Zgodnie z § 26 tego rozporządzenia, zapisy w księdze dotyczące wydatków (kosztów) są dokonywane na podstawie dowodów wymienionych w § 12-16 tego rozporządzenia. Wśród tych dowodów wymienia się m.in. faktury VAT. Przy czym, przy ewidencjonowaniu kosztów należy pamiętać o zasadzie, w myśl której podatnicy podatku VAT ewidencjonują koszty bez podatku VAT, czyli według wartości netto, chyba, że koszty są związane z wykonywaniem czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług lub podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy VAT, a naliczony podatek nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej – w tym przypadku wykazują koszty zakupu według wartości brutto, tj. łącznie z naliczonym podatkiem VAT, o czym stanowi powołany na wstępie art. 23 ust.1 pkt 43 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z pisma wynika, że w rozpatrywanej sprawie będąc podatnikiem podatku VAT podatnik wykonuje wyłącznie czynności zwolnione z opodatkowania tym podatkiem, a zatem do kosztów uzyskania przychodów powinien zaewidencjonować wartość brutto zakupionych towarów, wynikającą z faktur wystawionych przez sprzedających i wartości te uwidocznić w kolumnie 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku.

W myśl art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Niniejsze postanowienie na mocy art. 143 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, zostało wydane z upoważnienia Naczelnika Urzędu Skarbowego.

Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia.

Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie. Zażalenie podlega opłacie skarbowej w wysokości 5,00 zł.