Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (jednolity tekst Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz.60) Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gliwicach stwierdza, że stanowisko przedstawione przez Pana we wniosku z dnia 17.02.2005 r., który wpłynął w dniu 17.02.2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowej przysługującej osobie prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą jest nieprawidłowe.

W dniu 17.02.2005 r. do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gliwicach wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Pismem z dnia 12.03.2005 r. nr IUSIPD1/410/113/2005 organ podatkowy wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Braki formalne wniosku zostały uzupełnione pismem z dnia 21.03.2005 r., które wpłynęło do tutejszego Urzędu w dniu 22.03.2005 r.

W wyżej wymienionym wniosku oraz piśmie uzupełniającym przedstawił Pan następujący stan faktyczny:· od dnia 1.08.2004 r. prowadzi Pan działalność gospodarczą usługową na terenie Niemiec, polegającą na sprawowaniu całodobowej opieki nad osobą niepełnosprawną;· w związku z tą działalnością ponosi Pan koszty własnego utrzymania, takie jak: nocleg, woda, energia, posiłki itp.;· świadczone przez Pana usługi dla osoby fizycznej wiążą się z brakiem możliwości uzyskania faktury dotyczącej ponoszonych przez Pana kosztów.

Pana pytanie brzmi: „czy w takiej formie prowadzonej działalności, spędzając kilka lub kilkanaście dni poza granicami kraju i poza siedzibą własnej firmy, mogę jako osoba prowadząca działalność gospodarczą odliczyć od podstawy opodatkowania koszty delegacji zagranicznej”.

Wyraża Pan stanowisko, iż może tego dokonać wg stawek jak dla pracowników.

W odpowiedzi na powyższe pytanie należy zaznaczyć, że zgodnie z art.22 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wszelkie wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodu, z wyjątkiem tych, które wymienione zostały w art.23 tejże ustawy.

W myśl art.23 ust. 1 pkt 52 ustawy nie stanowi kosztu uzyskania przychodów wartość diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, a określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Odrębne przepisy, o których mowa to:1. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19.12.2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1990);2. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19.12.2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1991).

Zapis wyżej cytowanego art. 23 ust.1 pkt 52 stanowi wyłącznie o zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodu diet z tytułu podróży służbowych osoby prowadzącej działalność gospodarczą.

Warunkiem zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów diety jest ustalenie pojęcia podróży służbowej, które nie jest definiowane na gruncie przepisów podatkowych.

Definicję podróży służbowej zawiera art. 77 (5) § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.).Według tego przepisu, podróżą służbową pracownika jest wykonywanie na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy pracownika. Odnosząc tę definicję do osoby prowadzącej działalność gospodarczą przyjmuje się, iż podróżą służbową dla osoby prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą będzie wyjazd poza stałe miejsce prowadzenia działalności.

Ponieważ ze stanu faktycznego przedstawionego w piśmie wynika, iż prowadzi Pan działalność usługową na terenie Niemiec, która polega na sprawowaniu całodobowej opieki nad osobą niepełnosprawną, w świetle powyższych przepisów, nie ma podstaw prawnych do uznania, iż pobyt w Niemczech jest dla Pana podróżą służbową.

Stałe wykonywanie usługi poza granicą kraju jest konsekwencją realizacji podpisanej przez Pana umowy i wynika z istoty prowadzonej działalności gospodarczej wobec czego w przedmiotowej sprawie nie znajduje zastosowania przepis art. 23 ust. pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czy zaznaczyć należy, iż bez wpływu na powyższe pozostaje okoliczność oznaczenia we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej siedziby firmy w kraju.

Zgodnie z cytowanym na wstępie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, może Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z wykonywaną usługą. Zarachowanie wydatku do kosztów uzyskania przychodów danego roku podatkowego wymaga jednak wykazania związku wydatku z osiągniętymi przychodami oraz potwierdzenia, że wydatek został faktycznie poniesiony w danym roku podatkowym, a co zatem idzie udokumentowania go stosownym dowodem księgowym.

Zasady dokumentowania operacji gospodarczych regulują przepisy § 12, § 13 i § 14 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.).

Zgodnie z § 12 ust. 3 pkt 1 i 2 ww. rozporządzenia podstawą zapisów w księdze są faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach, lub inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:- wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dotyczy dowód,- datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym, że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,- przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,- podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

Z treści § 13 pkt 5 rozporządzenia wynika, że za dowody księgowe uważa się również inne dowody opłat, w tym dokonanych na podstawie książeczek opłat oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2 cytowanego rozporządzenia.

Natomiast przepis § 14 ust. 1 tego rozporządzenia stanowi, że na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków), mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające: przy zakupie - nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku). Jednakże dowody te zgodnie z ust. 2 pkt 7 tego paragrafu dotyczą wydatków związanych z opłatami: za czynsz, energię elektryczną, telefon, wodę, gaz, i centralne ogrzewanie w części przypadającej na działalność gospodarczą, a podstawą do sporządzenia tego dowodu jest dokument obejmujący całość opłat na te cele.

Zgodnie z art.14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.