Z wniosku z dnia 05.04.2005 r. (data wpływu - 11.04.2005 r.) uzupełnionego pismem z dnia 25.04.2005 r. (data wpływu - 02.05.2005 r.) wynika, iż Jednostka otrzymała w roku 2004 fakturę za zakwaterowanie i wyżywienie kierowcy, który wykonując czynności służbowe przebywał razem z Dyrektorem na Konwencie Dyrektorów. Jednostka zwróciła się z zapytaniem czy pracodawca ma obowiązek naliczyć i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy od sfinansowanego wyżywienia kierowcy. Jednocześnie powołując się na przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych prezentuje stanowisko, iż od kwoty przewyższającej wysokość należnej z tytułu podróży służbowej diety, winno się naliczyć i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Kielcach dokonując oceny stanu faktycznego i stanowiska wnioskodawcy przedstawionego we wniosku, w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego, stwierdza co następuje.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2004 roku, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a oraz dochodów od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl przepisu art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy podatkowej wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju.

Wysokość przychodów ze stosunku pracy uzyskanych przez pracownika z tytułu należności z tytułu krajowych podróży służbowych podlegających zwolnieniu od podatku dochodowego na podstawie w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustala się zgodnie z obowiązującym w roku 2004 rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990).

Funkcję diety, jej wysokość i zasady obliczania zawiera § 4 w/w rozporządzenia. Zgodnie z ust. 1 wskazanego przepisu dieta jest przeznaczona na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia w czasie podróży służbowej.

Z powyższego wynika, że dieta nie ma na celu pokrycia w pełni wydatków związanych z wyżywieniem pracownika w trakcie delegacji. Z tych względów przybrała postać ryczałtu a rozporządzenie dotyczące podróży służbowych nie przewiduje zwrotu wydatków za posiłki zakupione w trakcie podróży na podstawie przedłożonego rachunku (faktury).

Zatem należności ponoszone przez pracodawcę z tytułu krajowych podróży służbowych w wysokościach przekraczających kwoty określone w przepisach rozporządzenia podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych wraz z innymi przychodami ze stosunku pracy.

W związku z powyższym stanowisko przedstawione we wniosku jest prawidłowe.

Powyższa interpretacja: dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących; nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.